Σωτήρια για την όραση η έγκαιρη ανίχνευση
Γράφει ο δρ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ, χειρουργός-οφθαλμίατρος, αναπληρωτής καθηγητής Οφθαλμολογίας στο Παν/μιο της Νέας Υόρκης,
www.laservision.gr
Το γλαύκωμα θεωρείται ένα από τα βασικά αίτια της απώλειας οράσεως, ιδιαίτερα στα ηλικιωμένα άτομα. Πρόκειται για μια νόσο του οπτικού νεύρου, στο οποίο προκαλείται βλάβη συνήθως από την αύξηση της ενδοφθάλμιας πίεσης. Εάν το οπτικό νεύρο καταστραφεί σε όλη του την έκταση, προκαλείται τύφλωση. Ωστόσο, η απώλεια της οράσεως από το γλαύκωμα μπορεί να αποφευχθεί, με την έγκαιρη ανίχνευση και θεραπεία της ασθένειας. Σύμφωνα με μια μελέτη από την Αυστραλία, οι ευρωπαϊκές χώρες θα μπορούσαν να εξοικονομήσουν δισεκατομμύρια ευρώ κατά τη διάρκεια των επόμενων 15 χρόνων, εάν επένδυαν κάποιο ποσό ετησίως για την προληπτική αντιμετώπιση του γλαυκώματος.
Η μελέτη που πραγματοποιήθηκε από τον δρα Hugh Taylor, οφθαλμίατρο από το Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης, αναφέρεται στον οικονομικό αντίκτυπο της απώλειας της οράσεως στην Αυστραλία. Οι δαπάνες για την αντιμετώπιση του γλαυκώματος στην Αυστραλία ανέρχονταν σε περίπου 90 εκατομμύρια euro τον περασμένο χρόνο.
Δεδομένου ότι οι μισές από τις περιπτώσεις γλαυκώματος δεν ανιχνεύονται, ο δρ Taylor ισχυρίζεται ότι οι αυστραλιανές και οι αντίστοιχες ευρωπαϊκές υγειονομικές υπηρεσίες θα έπρεπε να διπλασιάσουν το ποσό που ξοδεύουν σήμερα για την πρόληψη του γλαυκώματος.
Οι σχετικές ομοιότητες των συστημάτων υγείας στην Αυστραλία και στην Ευρώπη, υποδεικνύουν ότι τα αποτελέσματα της έρευνας μπορούν να είναι ενδεικτικά και για τις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, οι οποίες θα μπορούσαν μέχρι το έτος 2020 να εξοικονομήσουν δαπάνες δισεκατομμυρίων euro, που οφείλονται τόσο στα οπτικά βοηθήματα και άλλα προϊόντα για την τύφλωση, όσο και στο τεράστιο ποσό χρημάτων που χάνεται από την ανεργία των ασθενών που έχουν τυφλωθεί από το γλαύκωμα.
Η αντιμετώπιση του γλαυκώματος, και άλλων οφθαλμικών παθήσεων που προκαλούν απώλεια οράσεως, ανέρχεται σε περισσότερο από 6 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως. Αυτό το νούμερο μεταφράζεται σε 150 ευρώ για κάθε άνδρα, γυναίκα και παιδί που ζουν στην Αυστραλία. Εάν ένας τέτοιος αριθμός υπολογιστεί κατά προσσέγγιση στους 450 εκατομμύρια κατοίκους των 25 κρατών – μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσεως, το κόστος αντιμετώπισης του γλαυκώματος και η απώλεια της οράσεως κοστίζουν στην Ευρωπαική Ενωση περίπου 67,5 δισεκατομμύρια ετησίως!
Από τη μελέτη επίσης διαπιστώθηκε ότι το γλαύκωμα ευθύνεται για το 14% της τύφλωσης στους Αυστραλούς άνω των 40 ετών. Είναι η δεύτερη αιτία απώλειας οράςσεως, μετά την εκφύλιση της ωχράς κηλίδος, τον καταρράκτη και τη διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια.
Φυσικά, το οικονομικό κόστος αναφέρεται απλώς για να «τραβήξει» την προσοχή των ειδικών.
Εκτός από το οικονομικό κόστος που συνεπάγεται, η απώλεια της οράσεως κυρίως θέτει σε κίνδυνο την υγεία με διάφορους τρόπους, κυρίως στους ηλικιωμένους. Σύμφωνα με τη μελέτη:
Οι πιθανότητες πτώσης είναι διπλάσιες σε αυτούς τους ασθενείς.
Ο κίνδυνος κατάθλιψης είναι τριπλάσιος.
Το σπάσιμο ισχίου είναι τέσσερις έως οκτώ φορές πιθανότερο.
Οι μισοί από αυτούς τους ασθενείς δεν μπορούν να φροντίσουν τον εαυτό τους μόνοι τους.
Οπως δεν είναι αυτόνομοι, οι ασθενείς αυτοί νοσηλεύονται σε οίκους ευγηρίας τρία χρόνια νωρίτερα από ό,τι ο μέσος όρος των άλλων ηλικιωμένων.
Οι δυσάρεστες οικονομικές αλλά, κυρίως, κοινωνικές και ψυχολογικές συνέπειες της απώλειας οράσεως μπορούν να αποφευχθούν με την έγκαιρη ανίχνευση και θεραπεία του γλαυκώματος. Οι πιο σημαντικοί παράγοντες κινδύνου για το γλαύκωμα περιλαμβάνουν: το οικογενειακό ιστορικό γλαυκώματος, την αφρικανική καταγωγή, την ηλικία, τη μυωπία, προηγούμενους τραυματισμούς στο μάτι και ιστορικό σοβαρής αναιμίας ή καταπληξίας. Ο οφθαλμίατρός σας λαμβάνει υπόψιν του όλους αυτούς τους παράγοντες, για να αποφασίσει αν ο ασθενής χρειάζεται θεραπεία για το γλαύκωμα ή εάν πρέπει απλώς να παρακολουθείται ως υποψήφιος για γλαύκωμα.
Η ολοκληρωμένη και ανώδυνη εξέταση για την ανίχνευση του γλαυκώματος περιλαμβάνει: την μέτρηση της ενδοφθάλμιας πίεσης (τονομέτρηση), την έρευνα της αποχετευτικής γωνίας του ματιού (γωνιοσκόπηση), την αξιολόγηση της βλάβης του οπτικού νεύρου (οφθαλμοσκόπηση) και τον έλεγχο των οπτικών πεδίων του κάθε ματιού (περιμετρία).
Η πιο ευαίσθητη εξέταση πρόληψης θεωρείται η συχνή (κάθε 1-2 έτη) απεικόνιση και σύγκριση της εικόνας των οπτικών νεύρων.
Δυστυχώς, στη χώρα μας δεν υπάρχει ενιαίο πρωτόκολλο ανίχνευσης γλαυκώματος. Η διάγνωση γίνεται συνήθως τυχαία, από κάποια επιμελή οφθαλμολογική εξέταση, που γίνεται συνήθως για άσχετο λόγο.
Ο οφθαλμιατρός σας θα καθορίσει ποιες από αυτές τις εξετάσεις είναι απαραίτητες και εάν πρέπει να επαναληφθούν σε τακτική βάση.
Η/Υ ΠΗΓΗ
www.enet.gr
