Πολλές οι θηριωδίες, ένας ο δράστης – Χρήστου Ε. Παπαχρήστου.

Με την λήξη των Βαλκανικών πολέμων αλλά και του πρώτου Παγκοσμίου, η Ελλάς βρίσκεται διπλάσια σε έκταση, έχοντας κερδίσει τα εδάφη της Νοτίου Ηπείρου, της Μακεδονίας, της Ανατολικής και της Δυτικής Θράκης και την Μικρά Ασία.
Οι Οθωμανοί βρίσκονται σε δυσάρεστη θέση και στριμωγμένοι από τα συμφωνηθέντα των μεγάλων δυνάμεων της εποχής. Τότε έρχονται στο προσκήνιο και δια της επαναστάσεως των Νεοτούρκων προσπαθούν να ανακτήσουν την όποια χαμένη τους αίγλη, το όποιο χαμένο τους μεγαλείο. Προσπαθούν να φτιάξουν ένα νέο και ισχυρό κράτος, πιο κοσμικό από την οθωμανική αυτοκρατορία. Εκτός αυτών όμως, προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα κράτος το οποίο θα έχει ενιαία εθνική συνείδηση. Και επειδή αντιλαμβάνονται ότι αυτό δεν θα επιτευχθεί πολιτισμένα και ομαλά, με την βοήθεια και τον συντονισμό των Γερμανών, βάζουν μπρος την εκκαθάριση του αχανούς κράτους τους.
Στο στόχαστρό τους μπαίνουν όλες οι υπόλοιπες Εθνικές μειονότητες που ζουν και ακμάζουν στα εδάφη του νεοσύστατου τουρκικού κράτους.
Έλληνες, Αρμένιοι και Ασσύριοι είναι αγκάθι στα σχέδιά τους. Έτσι λοιπόν, από τις αρχές της δεκαετίας του 1910 (περίπου το 1913) αρχίζουν την συστηματική παρενόχληση και τον συστηματικό εκφοβισμό όλων των προαναφερθέντων μειονοτήτων.
Το έργο τους δεν χρειάζεται πολύ να εφαρμοστεί. Μέσα σε 9 χρόνια, 353.000 Έλληνες του Πόντου και άλλες 600.000 της Μ. Ασίας, περίπου 1.500.000 Αρμένιοι και γύρω στις 750.000 Ασσύριοι βρίσκουν τραγικό θάνατο. Πάνω από 3 εκατομμύρια άνθρωποι αφήνουν την τελευταία τους πνοή, είτε από τα βασανιστήρια στα σκοτεινά κελιά των αστυνομικών τμημάτων της εποχής, είτε σε στρατώνες που λειτουργούν πια ως τόποι μαρτυρίου είτε στα πρώτα ‘’Νταχάου’’ και ‘’Άουσβιτς’’ του 20ου αιώνος, τα περίφημα ‘’αμελέ ταμπουρού’’.

Τα χρόνια περνάνε, τις σφαγές αυτές διαδέχεται ο ‘’συνωστισμός’’ της Σμύρνης σύμφωνα με Ελληνίδα μάλιστα ιστορικό και η Τουρκία που ευθύνεται για γενοκτονία τριών λαών παραμένει ατιμώρητη. Όχι μόνο αυτό, 30 περίπου χρόνια μετά, αποδεκατίζει κυριολεκτικά τον Ελληνισμό της Πόλης με τα περίφημα ‘’Σεπτεμβριανά’’ το 1955.
100 χρόνια μετά από εκείνες τις βαρβαρότητες, εκείνες τις γενοκτονίες, η Τουρκία όχι δεν έχει απολογηθεί σε κανέναν, όχι δεν έχει πληρώσει για όσα έκανε αλλά εξακολουθεί να γενοκτονεί. Αυτή τη φορά στα βορειοδυτικά της Συρίας. Αυτή τη φορά Κούρδους (αυτούς που ως τσέτες στις αρχές του 20ου αιώνα είχαν συμβάλει στις προαναφερθείσες γενοκτονίες) αλλά και τους Ασσυρίους αυτών των περιοχών.

Δεν ζητούμε ως Έλληνες έναρξη σταυροφοριών για εκδίκηση. Ζητούμε απλά την καταδίκη της Τουρκίας από την διεθνή κοινότητα, την αποζημίωση των θυμάτων και των τριών λαών.

Ζητούμε δικαίωση των προγόνων μας που αναγκάσθηκαν βιαίως να εγκαταλείψουν τις εστίες τους ή να βρουν μαρτυρικό θάνατο από τις ξιφολόγχες και τις σφαίρες του τακτικού τουρκικού στρατού.

ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ – Ο ΔΡΑΣΤΗΣ ΕΝΑΣ – ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΩΡΑ

Χρήστος Ε. Παπαχρήστος

Κατηγορίες: Ιστορικά. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.