Την οδό του Κυρίου πριν από μας την έχουν βαδίσει μυριάδες άλλοι. Ανθρωποι κάθε είδους, τάξεως και φυλής. Άνδρες και γυναίκες, μικροί και μεγάλοι, άνθρωποι που έζησαν μέσα στον κόσμο και άλλοι που αγωνίστηκαν στις ερήμους, ευγενείς και επίσημοι, αλλά και απλοί και άσημοι άνθρωποι του λαού, έγγαμοι και άγαμοι, ικανοί, μορφωμένοι και ευφυείς κατά κόσμον και κάποιοι σαλοί δια Χριστόν, που περιέπαιζαν τον κόσμο. Ανθρώποι που τελείωσαν «εν ειρήνη» τη ζωη τους και άλλοι που έφυγαν από τον κόσμο με θάνατο μαρτυρικό.
Οι άγιοι της Εκκλησίας μας, οι ήρωες της Πίστεως, οι αληθινοί άνθρωποι, οι άνθρωποι του Θεού! Μια φάλαγγα ιερή που πορεύεται μέσα στο χρόνο, ένα ποτάμι αιώνιο που κινείται μέχρι το τέλος των αιώνων και φθάνει στις ακτές του ωκεανού της αιωνιότητος. Είναι οι μεγάλοι μας αδελφοί, οι πιστοί φίλοι μας, οι πολύτιμοι συμπαραστάτες στην πορεία μας, οι συνοδοιπόροι στην οδό του Κυρίου.
Πορεύθηκαν στη ζωή τους με υπακοή στο λόγο του Χριστού. Με αγιότητα και απόλυτη αφοσίωση σ’ Εκείνον. Και τέλειωσαν το δρόμο τους. Τώρα απολαμβάνουν την αμοιβή των κόπων τους. Χαίρονται στη χαρά της βασιλείας του Θεού.
Δεν είναι όμως μακριά μας. Στην πορεία μας «εις την ευθείαν τρίβον την πατουμένην υπό των μοχθηρών ποδών των αγίων», ακούμε δίπλα μας τα βήματά τους. Με άλλο τρόπο πορεύονται και πάλι τον ίδιο δρόμο. Συμπορεύονται μαζί μας. Για να μας βοηθούν και ενισχύουν. Και με το ανάλαφρο περπάτημά τους λιγοστεύουν τα βάρη μας και κάνουν πιο εύκολη και βατή την οδό των εντολών του Κυρίου για μας.
Τους αισθανόμαστε δίπλα μας και ας έζησαν σε άλλες, μακρινές ίσως, εποχές. Στην αιώνια οδό του Κυρίου γίνονται όλοι σύγχρονοι. Ο άγιος Γεώργιος, των πρώτων αιώνων μεγαλομάρτυς, και ο προφήτης Ηλίας, που έζησε αιώνες προ Χριστού, δεν είναι πιο μακριά μας από τον άγιο Νεκτάριο, του 20ου αιώνα.
Και όσοι έζησαν και αγίασαν σε τόπους που πολύ απέχουν απ τούς δικούς μας, και αυτοί όλοι κοντά μας είναι. Ο άγιος Διονύσιος ο αρεοπαγίτης και η αγία Φιλοθέη η Αθηναία, για όσους ζουν στην Αθήνα, ο άγιος Δημήτριος για τους Θεσσαλονικείς, ο άγιος Αχίλλειος γι’ αυτούς που ιδιαίτερα τον τιμούν στη Λάρισα, είναι εξ ίσου κοντά με τον Μ. Αντώνιο, τον ασκητή της Αιγύπτου, η τον Ρώσο άγιο Σεραφείμ του Σαρωφ, η τον άγιο Γερμανό της Αλάσκας.
Ανεξάρτητα από την εποχή και τον τόπο που έζησαν και το έθνος στο οποίο ανήκαν, όλοι είναι κοντά μας. Διότι όλοι συναντώνται στο βλέμμα του Θεού, είναι στο θέλημά Του, έζησαν όλοι και υπάρχουν εν Χριστώ Ιησού.
Στο υπερφυές γεγονός της Θείας Μεταμορφώσεως του Κυρίου, ο Μωϋσής και ο Ηλίας, ενώ έζησαν σε τελείως διαφορετικές εποχές, εμφανίστηκαν και συνομιλούσαν με τον Κυριο στο όρος Θαβώρ σαν να ήσαν σύγχρονοι. Και οι τρεις μαθητές, Πέτρος, Ιάκωβος και Ιωάννης, τους είδαν και τούς άκουγαν σαν να βρέθηκαν ξαφνικά στην εποχή τους. Γιατί ανάμεσά τους ήταν ο Χριστός, ο υπέρχρονος Θεός, που εισήλθε στο χρόνο όταν έγινε άνθρωπος. Για να αναδείξει αιώνιο τον πρόσκαιρο άνθρωπο. Για να οδηγήσει τους εγκλωβισμένους στο χρόνο ανθρώπους στην αιωνιότητα της θείας Του βασιλείας. Και μόλις εμφανίστηκε στο Θαβώρ με τη δόξα της θεότητός Του, όλοι ξαφνικά έζησαν κάτι από τη μακαριότητα της αιωνιότητος και έγιναν σύγχρονοι μεταξύ τους (βλ. Λουκ. θ´ 28-36).
Όσο και εμείς πορευόμαστε στη ζωη μας «αφορώντες εις τον της πίστεως αρχηγόν και τελειωτήν Ιησούν» ( Εβρ. ιβ´ 2), είμαστε μαζί με τους αγίους Του, τους αισθανόμαστε όλους ότι ζουν στον τόπο μας και στην εποχή μας. Ότι βρίσκονται δίπλα μας.
Πως όμως καταλαβαίνουμε την εγγύτητά τους; Πως νιώθουμε τη συνοδοιπορία τους, την πολύτιμη βοήθειά τους στον αγώνα μας;
Οι άγιοι μας βοηθούν με τη ζωντανή παρουσία τους στη ζωή μας. Δεν είναι απορροφημένοι εξ ολοκλήρου από τη δική τους ευτυχία και απόλαυση. Δεν παρακολουθούν απλώς από ψηλά, ήσυχοι στην ασφάλεια που τους παρέχει η κατάσταση στην οποία βρίσκονται τώρα. Μετέχουν στον αγώνα μας. Γνωρίζουν τον κόπο και τις δυσκολίες μας. Βοηθούν στις θλίψεις και χαίρονται στις χαρές μας. Επεμβαίνουν θαυματουργικά, διασώζουν από ποικίλους κινδύνους, ενισχύουν κάθε καλή προσπάθειά μας. Λατρεύουν μαζί μας τον Θεό στις κοινές μας συνάξεις αοράτως παρόντες. Βρίσκονται μαζί μας στο Αγιο Δισκάριο κατά την ιερότατη ώρα της Θείας Λειτουργίας!
Μας βοηθούν και με το λόγο τους. Τον δυνατό, τον γνήσιο, τον καθαρό, τον πάντα επίκαιρο και ζωντανό. Που φωτίζει το νου μας, στηρίζει τις ψυχές μας, αποκαλύπτει και εξηγεί τα μυστήρια του Θεού. Ο θεοφώτιστος λόγος των Αγίων Πατέρων, των μεγάλων Ιεραρχών, των σοφών και οικουμενικών Διδασκάλων, αλλά και τα απλά, γεμάτα όμως με θεία σοφία και χάρη αποφθέγματα των αφανών και αγνώστων στους πολλούς ασκητών της ερήμου, είναι πλούτος και δύναμη για την Εκκλησία, ισχυρότατο όπλο στον αγώνα μας.
Οι άγιοι μας διδάσκουν προπαντός και μας εμπνέουν με την αγία ζωή τους. Γι’ αυτό και εκείνοι που πορεύονται με συνέπεια την οδό της αρετής και της τελειότητος, πρέπει να αποβλέπουν προς τους βίους των αγίων ως «προς αγάλματά τινα κινούμενα και έμπρακτα». Οι εκπληκτικοί βίοι των αγίων μας είναι αγάλματα ζωντανά, έμπρακτα μνημεία της αρετής, που μας διδάσκουν και μας καλούν «το εκείνων αγαθόν οικείον ποιείσθαι δια μιμήσεως», να τους μιμηθούμε για να οικειοποιηθούμε την αρετή τους2.
Μας βοηθούν, τέλος, οι άγιοι με τις πρεσβείες τους. Είναι τα καλλιτεχνήματα του Αγίου Πνεύματος, οι περικαλλείς εικόνες του Θεού, οι ζωντανοί και έμψυχοι ναοί Του, ο πλούτος και ο στολισμός της Εκκλησίας, οι άνθρωποι στην προπτωτική τους ωραιότητα και στην εν Χριστώ δόξα και τελειότητα. Εκείνοι που δεν φοβούνται τον Θεό. Γιατί τον αγαπούν. Και έχουν παρρησία ενώπιόν Του. Και μπορούν να πουν ένα λόγο για μας. Είναι οι πρεσβευτές μας ενώπιον του Θεού. Που πρεσβεύουν, παρακαλούν και δέονται για τη στρατευομένη Εκκλησία, που αγωνίζεται στον κόσμο, συνεχίζει τις δικές τους μάχες και θέλει να αυξάνει και πολλαπλασιάζει τις δικές τους νίκες.
«Καλόν κεκτήσθαι φίλους τους νοερούς φίλους• ουδείς γαρ έτερος ούτω προς αρετήν ημίν συνεργεί»3. Κανείς δεν μπορεί να μας βοηθήσει τόσο στην αρετή, όσο αυτοί οι νοεροί μας φίλοι.
Είναι ήδη στο θρίαμβο, προγεύονται και προαπολαμβάνουν την πλήρη δόξα και χαρά της αιώνιας βασιλείας του Θεού. Θέλουν όμως και μεις να συμμετάσχουμε σ’ εκείνη την αθάνατη και μακαρία ζωη. Γι’ αυτό και μας βοηθούν με κάθε τρόπο. Και μας περιμένουν. « Ινα μη χωρίς ημών τελειωθώσιν» ( Εβρ. ια´ 40). Για να μην απολαύσουν σε τέλειο βαθμό χωρίς εμάς τα άφραστα αγαθά που ο Θεός ετοίμασε στη βασιλεία Του, για όσους Τον αγαπούν.
Η πορεία μας στην οδό του Κυρίου έχει πολλές δυσκολίες. Ομως αυτά που μας ζητούνται δεν υπερβαίνουν τις δυνατότητές μας. Τα πέτυχαν άλλοι πιο πριν και ήσαν άνθρωποι σαν και εμάς. Κάθε βήμα που κάνουμε στο δρόμο του Θεού έχει γίνει από χιλιάδες άλλους. Από κάθε σημείο που πατούμε, έχουν περάσει πολλοί άλλοι πριν από μας.
Στη δύσκολη και κοπιαστική πορεία μας στην έρημη και άβατη και άνυδρη γη του κόσμου μας δεν δεχόμαστε μόνο τις επιθέσεις και τις πονηρές εισηγήσεις των δαιμόνων. Δεν ακούμε μόνο τη χλεύη και την ειρωνεία του κόσμου. Τα αυτιά μας συχνά συλλαμβάνουν την ήσυχη αναπνοή των αγίων μας, που βαδίζουν κοντά μας, τον ελαφρό ήχο των βημάτων τους δίπλα μας, τους ήρεμους ψιθυρισμούς των μυστικών προσευχών τους υπέρ ημών, που φθάνουν σαν μυριόστομη βοή στο θρόνο του Θεού.
Οι ψυχές μας δε σηκώνουν μόνο το βάρος του αγώνα κατά της αμαρτίας. Αισθάνονται συγχρόνως τα ανάλαφρα φτερουγίσματα των αγγέλων μας, που πετούν γύρω μας και μας προστατεύουν και βοηθούν, που ανεβάζουν ταχύτατα στους ουρανούς τις προσευχές μας και κάνουν εκεί μεγάλη χαρά κάθε φορά που μας βλέπουν να σηκωνόμαστε από τις πτώσεις μας, να μετανοούμε και να συνεχίζουμε (βλ. Λουκ. ιε´ 10).
Στην πορεία μας μέσα στην έρημο του κόσμου, έχουμε ακαταμάχητη προστασία και «σκέπη πλατυτέρα νεφέλης» την Υπεραγία Θεοτόκο. Η πανάχραντη Μητέρα του Θεού είναι «ο πύρινος στύλος ο οδηγών τούς εν σκότει» πορευομένους4. Στη νύχτα του κόσμου γίνεται το φως, που με την αγία ζωή και τη διαρκή μεσιτεία της μας οδηγεί στην οδό του Υιού της.
Οι άγιοι του Θεού, οι άγγελοι του Θεού, η Παναγία Μητέρα Του, όλοι κοντά μας. Πρώτος ο ίδιος ο Κύριος. Στέκεται στην αρχή της οδού• είναι ο αγωνοθέτης. Μας περιμένει και στο τέλος• είναι ο στεφανοδότης. Ο ίδιος μας είπε πως είναι και η οδός ( Ιω. ιδ´ 6). Συγχρόνως είναι και ο μεγάλος Συνοδοιπόρος. Βρέθηκε κάποιος από μας στο δικό του δρόμο προς τον Γολγοθά να ελαφρώσει το Σταυρό Του. Από τότε, όποιος από μας αποφασίσει να ανηφορίσει στο μονοπάτι Του, συμπορεύεται και Εκείνος!
Ο άγιος των αγίων και όσοι πιστά τον ακολούθησαν, όλοι κοντά μας. «Περικείμενον ημίν νέφος» ολόκληρο ( Εβρ. ιβ´ 1). Μεγάλο και πυκνό σύννεφο αγίων της πίστεως μαρτύρων βρίσκεται γύρω μας και πορεύεται μαζί μας.
Οι άγιοί μας! Ο κόσμος τους διώκει και τους περιφρονεί. Η Εκκλησία τους τιμά και τους προσκυνεί. Μαρτυρούν και δοξάζονται. Αγωνίζονται και λάμπουν. Πεθαίνουν και ανασταίνονται.
Και εμείς ακολουθούμε. Σε μια πορεία λουσμένη μέσα στο αίμα και στο φως!
Από το περιοδικό:
“Η Δράσις μας”.
