01 (02) Νοεμβρίου, μνήμη και του Αγίου Οσιομάρτυρος Ιακώβου του νέου και των δύο μαθητών αυτού: Συναξάριον, Ακολουθία, Παρακλητικός Κανών.

Τη Α’ του αυτού μηνός (Νοεμβρίου), Μνήμη του Αγίου Οσιομάρτυρος Ιακώβου του νέου, του δι’ αγχόνης τελειωθέντος εν έτει αφκ . (1520).

Τριάδα ποθήσας Ιάκωβος πόθω,
Αυτή ανέδραμε συν Μαθηταίς δύο.

Σχοινίω αρθείς θάνε μέσον δύο φίλων Ιάκωβος.

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 1.

ΙΑΚΩΒΟΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΣ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ

ΙΑΚΩΒΟΣ & ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ

ΒΙΟΣ

(Ιερομονάχου Μαξίμου Καυσοκαλυβίτου: Ασκητικές Μορφές και διηγήσεις από τον Άθω, Ι. Κελλίον Αγ. Αντωνίου Κρύα Νερά, Άθως, 20064)

Άλλος Όσιος νηπτικός, που έζησε στην περιοχή των Καυσοκαλυβίων, στην παλαιά σκήτη, η οποία τότε ονομαζόταν σκήτη του Άθωνος, καθώς ο βιογράφος αναφέρει, είναι και ο Άγιος Οσιομάρτυς Ιάκωβος, ο εκ Καστοριάς. Έκανε μεγάλη περιουσία στην Κωνσταντινούπολη. Μια μέρα τον προσκάλεσε Αγαρηνός άρχοντας για γεύμα. Ο θείος Ιάκωβος δεν έτρωγε από τα κρέατα και ο άρχων του λέγει: Διατί και συ δεν τρώγεις κρέας; Ο Όσιος αποκρίθηκε: Επειδή είναι νηστεία των Αγίων Αποστόλων.

Ο άρχων στέναξε και είπεν: Έχετε όντως μεγάλη πίστη εσείς οι χριστιανοί. Ο Όσιος τον ρώτησε: Πως γνωρίζεις την πίστη των χριστιανών; Και εκείνος του διηγήθηκε:

Είχα γυναίκα και εδαιμονίσθη. Δεν ημπόρεσε κανείς να την ιατρεύση και απελπισμένος ευρισκόμουν σε λύπη μεγάλη. Ένας φίλος μου αγαπημένος μου λέγει• πήγαινε στον Πατριάρχη των χριστιανών. Ο Πατριάρχης μου είπε ότι• δεν είναι πρέπον να δεχόμαστε ξένους της πίστεώς μας, αλλά επειδή ο Δεσπότης μας Χριστός είπε• τον ερχόμενον προς με ουκ εκβάλλω έξω, φέρε την εδώ. Έβαλε την γυναίκα μου στην γη, και όταν φόρεσε το ωμοφόριο, άνοιξε το Ευαγγέλιο και άρχισε να διαβάζη.

Άνοιξε τότε η στέγη του ναού και κατέβηκε λαμπρό φως και τους σκέπαζε και τους δύο και έλαμπε το φως σε όλο τον ναό, όσο διάβαζε τις ευχές. Και έτσι θεραπεύθηκε η γυναίκα μου. Αλλά, αν δεν φοβούμεθα τους εξουσιαστάς, θα γινόμεθα χριστιανοί.

Όταν άκουσε αυτά ο μακάριος Ιάκωβος, πήγε και αυτός στον Πατριάρχη, εξομολογήθηκε και καθώς διδάχθηκε από τον Πατριάρχη τις εντολές του Θεού, θεϊκός πόθος ήλθε στην καρδιά του• και κατανοήσας την ματαιότητα του κόσμου, διεσκόρπισε τα πλούτη του, ήρθε στον Άθωνα και έγινε μοναχός στην Μονή Δοχειαρίου. Δεν έτρωγε ψάρια και λάδι, μόνο ψωμί, και βρεγμένα όσπρια. Μετά 3 χρόνους, με ευλογία του ηγουμένου, ήρθε στην τοποθεσία όπου σήμερα είναι η Ιβηρίτικη Σκήτη του Τιμίου Προδρόμου, περί το 1500, και βρήκε μόνο μία καλύβη με τον ησυχαστή γέροντα Ιγνάτιο. Ανήγειρε νέο ναό του Τιμίου Προδρόμου και άρχισε τους πνευματικούς του αγώνες, οι οποίοι με την συνεργία της Χάριτος, τον οδήγησαν στο ύψος της τελειότητος• θαυματουργούσε, προέλεγε τα μέλλοντα, θεράπευε νοσήματα, φανέρωνε αποκρύφους λογισμούς και αμαρτήματα των μη καθαρώς εξομολογουμένων.

Μετά ταύτα έφυγε από την σκήτη των Ιβήρων και πήγε στην σκήτη του Άθωνος και εκεί εργαζόταν το μέλι της αρετής μαζί με άλλους εξ μαθητάς του• τας πέντε ημέρας της εβδομάδος δεν συνομιλούσε με κανέναν ούτε έτρωγε, αλλά μόνος του ησύχαζε στο κελλί του, χορταίνοντας από τις θεωρίες των θείων μυστηρίων στις οποίες ανύψωνε τον νου του.

Το Σάββατο δε και την Κυριακή, συναντούσε και συνέτρωγε με τους μαθητές του, διηγείτο σε αυτούς τα μυστήρια που έβλεπε και ήσαν πλήρεις θάμβους και εκπλήξεως, αφού πολλές φορές, ακούγοντας αυτά υψωνόταν ο νους τους και το φρόνημα από χαρά και αγαλλίαση και τους φαινόταν πως ευρίσκονται στους ουρανούς, και βλέπουν όσα ο Όσιος τους έλεγε. Ένα Σάββατο βράδυ τους δίδασκε ο Όσιος τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, ποιά από αυτά είναι υψηλότερα, και τους είπε με παράδειγμα: Καθώς η όρνις σκεπάζει τα πουλιά της υποκάτω των πτερύγων της, έτσι και το χάρισμα της θεολογίας είναι το υψηλότερον πάντων.

Και καθώς άρχισε να λέγη επιμέρους και να πλατύνη τον λόγο εις δόξαν Θεού, τέτοια χαρά, και ανεκλάλητος αγαλλίαση ήλθε σε αυτούς, ώστε επί πολλή ώρα έμειναν άφωνοι και παντελώς ακίνητοι, μη ηξεύροντας που ευρίσκονται• και μετά αρκετή ώρα ερχόμενοι εις τον εαυτόν τους ερωτούσαν τον Όσιο: Τι είναι αυτό το πράγμα που έγινε σε εμάς πάτερ; Διότι ο νους μας πληρώθηκε από πολλή χαρά, και αγαλλίαση. Και ο Όσιος τους είπε: Ω τέκνα μου! Αν κάποιος από τους ανθρώπους αξιωθή να φωτισθή από την Χάρη του Αγίου Πνεύματος στους ψυχικούς οφθαλμούς, όταν αρχίση να λαλή θεία μυστήρια, όσοι τον ακούουν γεμίζουν από χαρά και αγαλλίαση. Τότε θυμήθηκαν οι μαθηταί εκείνοι εκείνο που λέγει η Αγία Γραφή: λαλούντος του Πέτρου, τα ρήματα ταύτα επέπεσε το Πνεύμα το Άγιον, επί πάντας τους ακούοντας τον λόγον (Πράξεις 10), και θαυμάζοντας δόξασαν τον Θεό, διότι τους αξίωσε τοιούτου γέροντος.

Είχε δε και συνήθεια ο Όσιος κάθε Σάββατο να μεταλαμβάνη των Αχράντων Μυστηρίων. Μία φορά, καθώς μετέλαβε, ήλθε σε θεωρία τόσο, που και στην τράπεζα κάθησε και δεν έφαγε καθόλου, έως ότου ήρθε στον εαυτό του από την θεωρία. Και τούτο όχι μία, δύο, αλλά πολλές φορές αρπαζόταν ο νους του σε θεωρία, στον δρόμο η στην τράπεζα. Άλλοτε, όλη την νύκτα η την μέρα δεν θυμόταν φαγητό, η πιοτό, η άλλο από τα γήϊνα, αλλά έμενε όλος ακίνητος, όλος αφιερωμένος στον Θεό, και σε όλους θεόληπτος φαινόμενος, κατατρυφώντας σε θείες και υψηλές θεωρίες• και ούτε στους μαθητές του ομιλούσε καθόλου, ούτε σε εκείνους που πήγαιναν σε αυτόν, επειδή ο νους του αφιερωνόταν σε θεωρία. Μία μέρα του ήλθε λογισμός να βγει από το Όρος και να έλθη εις τα μέρη της Αιτωλίας, αλλά επειδή οι μαθητές του τον εμπόδιζαν, έλεγε ότι ήταν αδύνατο να μην πάη και βλέποντας πως δεν τον άφηναν τους είπε: Ας ανεβούμε πάνω στον Άθωνα, να κάνουμε ολονύκτια προσευχή, και δέηση εις τον Θεόν, και θα μας δείξη τι θα κάνουμε.

Τους άρεσε αυτή η σκέψη και γνώριζαν ότι τα ορισμένα και προορισμένα από τον Θεό, αδύνατον είναι να εμποδιστούν από τους ανθρώπους. Αφού πήρε δύο μαθητάς, ανέβηκε στον Άθωνα. Φθάσαντες δε εις τον ναό της Παναγίας έκαμαν κοινή δέηση και τους είπε ο Όσιος: Καθήσατε εδώ ολίγο και εγώ πηγαίνω να προσευχηθώ. Αφού δε προσευχήθηκε λίγη ώρα επέστρεψε διαφορετικός στην όψη από την θεία Χάρη. Και εννόησαν οι μαθητές ότι οπτασία είδε, για αυτό τον ρώτησαν. Ούτος δε τους είπε: Είδα έναν ιεροπρεπή γέροντα πεπολισμένον και μου είπε ότι θέλημα Θεού είναι να κάμης ότι ηβουλήθης. Έπειτα τους πήρε και ανέβηκαν στην κορυφή του Άθωνος για να κάνουν και εκεί ολονύκτια αγρυπνία, μετά από την οποία απομακρύνθηκε λίγο διάστημα και προσευχήθηκε. Προς δε το ξημέρωμα ήλθε σε έκσταση και ιδού Άγγελος Κυρίου έφερε σε αυτόν 3 άρτους μαύρους στο είδος και του λέγει: Λάβε και φάγε αυτούς• και αυτός είπε προς στον Άγγελο: Μη γένοιτο να φάγω από αυτούς τους άρτους. Λέγει πάλι ο Άγγελος: Αδύνατον είναι να μην τους φάγητε• και αφού είπε
αυτά, έφυγε από αυτόν. Όταν συνήλθε ο Άγιος και συνειδητοποίησε την θεωρία, ήλθε προς τους μαθητάς του και τους διηγήθηκε όσα είδε στην οπτασία και αυτοί τον ρώτησαν τι φανερώνουν οι τρεις μαύροι άρτοι. Ο δε Όσιος είπε: Θλίψεις και στενοχωρίαι πολλαί με περιμένουν, και θέλημα Θεού είναι να απέλθω εις τα κάτω μέρη• και οι τρεις μαύροι άρτοι φανερώνουν ότι εγώ και άλλοι δύο με μαρτυρικό θάνατο θα αποθάνουμε. Και ο καθείς θα φάγη τον μαύρον άρτον του, δηλαδή τις θλίψεις του μαρτυρίου του.

Ο Άγιος έφυγε για την Αιτωλία. Το αφυπνιστικό πνευματικό έργο του προκάλεσε την αντίδραση των Τούρκων. Έτσι με διαταγή του μπέη των Τρικάλων συνελήφθη ο γέρων Ιάκωβος, ο διάκονος Ιάκωβος και ο μοναχός Διονύσιος, και φυλακίστηκαν στα Τρίκαλα, όπου τους επισκέπτονταν ο Άγιος Θεωνάς, τον οποίο είχε αφήσει διάδοχό του. Οι τρεις φυλακισμένοι μεταφέρθηκαν με διαταγή του σουλτάνου Σελίμ, στο Διδυμότειχο και κατόπιν στην Ανδριανούπολη, όπου μετά από πολυήμερα βασανιστήρια, ετελειώθησαν την 1η Νοεμβρίου του 1519. Τα σώματά τους ετάφησαν στο Αρβανιτοχώρι κοντά στην Ανδριανούπολη. Οι μαθητές του εγκαθίστανται στην Μονή της Αγίας Αναστασίας πλησίον της Θεσσαλονίκης, την οποία έκτισαν κατά πρόρρησίν του. Εκεί ευρίσκονται τα λείψανα των Αγίων Μαρτύρων μέχρι σήμερον.

Εις τιμήν και μνήμην του Αγίου Ιερομάρτυρος Ιακώβου του νέου και των δύο μαθητών αυτού: Βίος, Ακολουθία – Οσίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, Παρακλητικός Κανών.rar

Παράβαλε και:
01 Νοεμβρίου, μνήμη και του Οσίου Πατρός ημών Δαυϊδ του Γέροντος: Βίος, Ασματική ακολουθία, Παρακλητικός Κανών.
01 Νοεμβρίου, Μνήμη των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού των εξ Ασίας: Συναξάριον της ημέρας, τα λειτουργικά Αναγνώσματα της Θ. Λ., Ακολουθίαι.
01 Νοεμβρίου ή (30 Οκτωβρίου), μνήμη του Αγίου Μάρτυρος Ερμενεγκίλντ, του Βησιγότθου, πρίγκηπος της Ισπανίας, Βίος (κείμενο και αρχείου ήχου, mp3).
Ο Όσιος Δαβίδ ο Γέρων – Πρωτ. Γεωργίου Χρ. Ευθυμίου, Λέκτορος της Θεολογικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
01 Νοεμβρίου, μνήμη του Αγίου Νεομάρτυρος Δαβίδ, του Μ. Κομνηνού, τελευταίου Αυτοκράτορος της Τραπεζούντος: Βίος.

Κατηγορίες: Αγιολογικά - Πατερικά, Θαυμαστά γεγονότα, Ιερές Ακολουθίες, Ιστορικά, Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια, Λογοτεχνικά. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.