Ο Ανδρέας Συγγρός κατήγετο εκ της Χίου. Ήτο υιός ιατρού.
Ο πατήρ του τον προώριζε και τον ανέτρεφε δια να τον σπουδάση και να τον κάμη επιστήμονα. Άλλ’ ο μικρός Ανδρέας, μαθητής τότε του Γυμνασίου Σύρου, έχασκεν επί ώρας εμπρός εις τας λίρας των αργυραμοιβών. Και εφλέγετο από τον πόθον να γίνη έμπορος. Εχρειάσθησαν χίλια βάσανα, μέσα και παρακλήσεις, δια να πεισθή ο πατήρ του να αλλάξη απόφασιν. Και άμα ετελείωσεν το Γυμνάσιον, τον έστειλε «χάριν δοκιμής» εις την Κωνσταντινούπολιν, δια να μαθητεύση εκεί εις γραφείον εμπορικόν.
Ο Ανδρέας ήτο μόλις δεκαεξαετής, όταν μετέβη εις την Κωνσταντινούπολιν. Το εμπορικόν, εις το οποίον υπηρέτει, ήτο υποκατάστημα μιας των μεγαλυτέρων Ελληνικών εμπορικών εταιρειών της εποχής εκείνης. Είχε τελειώσει, ως είπομεν, το Γυμνάσιον. Ήξευρεν αρκετά Γαλλικά, ολίγα Ιταλικά και Αγγλικά. Είχε σπουδάσει κατά τους μήνας των διακοπών στοιχεία διπλογραφίας και λογιστικής. Και εις την Κωνσταντινούπολιν κατώρθωσεν εντός εξ μηνών να μάθη και τα Τουρκικά, τα οποία του εχρειάζοντο δια την εργασίαν του. Μετά εν έτος, εις ηλικίαν 17 ετών, ο απλούς μαθητευόμενος ωνομάζετο πρώτος γραμματικός καταστιχάριος εις το γραφείον του διευθυντού του, που ελέγετο Δαμιανός. Είκοσιν ετών είχεν ήδη σχηματίσει την αρχήν της περιουσίας του από τας οικονομίας του και από μικράς εμπορικάς πράξεις, τας οποίας είχε την άδειαν να κάμνη δια λογαριασμόν του. Είχε τότε έως 40.000 φράγκα ιδικά του. Είκοσι δύο ετών έγινε συνέταιρος της μεγάλης εταιρείας. Ο Δαμιανός είχεν αποθάνει και αυτός ήτο τώρα πλέον ο διευθυντής. Εις ηλικίαν, κατά την οποίαν άλλοι μόλις αρχίζουν το στάδιόν των, ο Ανδρέας Συγγρός ήτο ήδη μεγαλέμπορος.
Επί έτη ακόμα πολλά εξηκολούθησε να εργάζηται με τον ίδιον ζήλον και ε την ιδίαν επιτυχίαν. Το στάδιόν του ήτο ως κλίμαξ, της οποίας σταθερώς, ασφαλώς, ανέβαινε καθ’ εκάστην μίαν βαθμίδα. Ποτέ δεν εστάθη, ποτέ δεν ωπισθοχώρησεν από αδυναμίαν. Πάντοτε εμπρός, πάντοτε προς τα επάνω! Και ούτως έφθασεν εις την κορυφήν.
Ο Ανδρέας Συγγρός ως σύμβολον της ζωής του είχε να κάμνη πάντοτε το καλόν. Τας πολυαρίθμους δε ευεργεσίας του συνέχισεν ο μέγας ευεργέτης και μετά θάνατον, δια της διαθήκης του, η οποία δικαίως επωνομάσθη «ποίημα ευποιΐας». Δια τούτο ολίγων πλουσίων το όνομα παραμένει τόσον λατρευτόν και ευλογητόν, όσον το όνομα του Ανδρέου Συγγρού.
Γρηγόριος Ξενόπουλος (Διασκευή)
Από το Αναγνωστικό της ΣΤ’ τάξεως του Δημοτικού σχολείου.
Εν Αθήναις 1964
Οργανισμός Εκδόσεως Σχολικών Βιβλίων
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
