«Πονηροί δε άνθρωποι και γόητες προκόψουσιν
επί το χείρον, πλανώντες και πλανώμενοι»
Είναι παρατηρημένο πως όσο οι άνθρωποι απομακρύνονται από το Θεό, τόσο περισσότερο κινούνται στο χώρο του σατανισμού, αποκρυφισμού, μαγείας, δεισιδαιμονίας. Έχει κι εδώ εφαρμογή ο λόγος του Ιησού Χριστού˙ «Ο μη ων μετ’ εμού κατ’ εμού εστί». Και πολλοί παρ’ ημίν «προοδευτικοί» που θεωρούν την πίστη στον αληθινό Θεό οπισθοδρόμηση, έχουν ιδιαίτερη σχέση με τους κάθε λογής μάγους, γόητες και τσαρλατάνους. Μόνο να περάσει κανείς έξω από το σπίτι κάποιου μάγου, μέντιουμ ή οποιουδήποτε αγύρτη, θα εκπλαγεί από το πλήθος των αυτοκινήτων και μάλιστα πολυτελών και πανάκριβων, που οι ιδιοκτήτες τους μένουν στα αριστοκρατικά προάστια ή συνοικίες των Αθηνών και μάλιστα που κατέχουν μεγάλες θέσεις. Οι πνευματικοί έχουν πικρή πείρα από τις εξομολογήσεις πλήθους ανθρώπων, που ομολογούν την προσφυγή τους στους διάφορους αγύρτες, οι οποίοι υπόσχονται μαγικές και άμεσες λύσεις στα διάφορα προβλήματα. Έλεγε με πόνο ψυχής ο μακαριστός γέροντας π. Ιάκωβος Τσαλίκης:
-Δύο αμαρτίες κατατρώγουν τον σύγχρονο άνθρωπο. Η πορνεία και η μαγεία.
Ο π. Αθανάσιος πολλές φορές αντιμετώπιζε αυτό το θέμα και ως γνήσιος ποιμένας πήρε τα κατάλληλα μέτρα για να προστατεύσει το ποίμνιο του Χριστού από τα κατάλοιπα της ειδωλολατρίας. Και μάλιστα σε περιπτώσεις που ο σατανάς παρουσιάζεται ως «άγγελος φωτός». Στη δεκαετία του 1950 εμφανίστηκαν τρεις γνωστές «φωτισμένες», που προκάλεσαν ντόρο και παρέσυραν πολλούς ακόμη και ιερείς και αρχιερείς.
Η πρώτη ήταν η Αλεξάνδρα Μαγουλά, ισχυρό μέντιουμ, η οποία παρουσιάστηκε το 1955-1956 ως οραματίστρια και μεγάλη θεραπεύτρια. Όλες οι αρρώστιες θεραπεύονταν από την ίδια! Έκανε και κάποια ψευτοθαύματα. Οι εφημερίδες την διαφήμιζαν, γράφοντας για «τις θαυματουργικές ιάσεις της» και πλήθος κόσμου άρχισε να τρέχει. Έβγαινε στον εξώστη του σπιτιού, και μ’ ένα μεγάλο σταυρό σταύρωνε τον κόσμο, που δημιουργούσε αδιαχώρητο και μποτιλιάρισμα στα αυτοκίνητα μέσα στο κέντρο της Αθήνας. Πολλοί πιστοί παρασύρθηκαν βλέποντας ακόμη και ιερωμένους να την υποστηρίζουν.
Ο π. Αθανάσιος, έχοντας τον αληθινό φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, κατάλαβε αμέσως ότι η Μαγουλά δεν κατεχόταν από το πνεύμα του Θεού. Προειδοποίησε τους ανθρώπους του. «Τίς κοινωνία φωτί προς σκότος; Τί δε συμφώνησις Χριστώ προς Βελίαλ;» τι κοινό υπάρχει ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι; Ποια συμφωνία μπορεί να γίνει ανάμεσα στο Χριστό και στο διάβολο;
Δυστυχώς ο πόνος κάνει τον άνθρωπο να ξεχνάει αυτή την αλήθεια. Μεταξύ αυτών, η κ. Λ. που υπέφερε από σοβαρή ασθένεια. Ξέχασε τις συμβουλές του γέροντα και πήγε με την ελπίδα ότι η Μαγουλά θα την κάνει καλά, παρότι οι δικοί της την απέτρεπαν. Περίμενε μαζί με το συγκεντρωμένο πλήθος να βγει η Μαγουλά για να θεραπευτεί. Η Μαγουλά, αφού καθυστέρησε αρκετά και όλοι άρχισαν να αδημονούν, βγήκε. Όλοι χάρηκαν και έστρεψαν με ελπίδα τα μάτια τους στη μεγάλη «γιατρό». Αλλά τι ψυχρολουσία! Η Μαγουλά πολύ ψυχρά ανακοίνωσε:
-Μου είπε ο Κύριος να φύγετε τώρα και να έλθετε αύριο.
Η κ. Λ. σοκαρίστηκε. Θυμήθηκε τα λόγια του γέροντα. Την άλλη μέρα, ταπεινωμένη, με κατεβασμένο το κεφάλι, κατευθύνθηκε στη Νερατζιώτισσα. Ο γέροντας την εκτιμούσε ιδιαίτερα και χάρηκε που την είδε. Όταν του είπε το πάθημά της ο π. Αθανάσιος ξαφνιάστηκε, πετάχτηκε από την καρέκλα του.
-Ε! όχι και συ στη Μαγουλά! Όχι και συ… Άνθρωπος με τόση πνευματική καλλιέργεια να φτάσει εκεί!
Λυπήθηκε πολύ και από τότε μιλούσε με περισσότερη ένταση για την πλάνη αυτή.
Οι δυο επόμενες περιπτώσεις μοιάζουν μεταξύ τους. Πρόκειται για τη Σ. Β. και την Α. Κ. Σ’ αυτές παρουσιάστηκε το φαινόμενο της δερματογραφίας. (Σε μερικά σώματα με λεπτή επιδερμίδα, αν χαράξει κανείς επάνω τους με αιχμηρό αντικείμενο, μετά από λίγο συγκεντρώνεται υποδορίως το αίμα και σχηματίζονται γράμματα, ή διάφορα σχήματα). Οι δύο «φωτισμένες» εκμεταλλεύτηκαν αυτό το φαινόμενο, έγραφαν στο δέρμα τους και αποκάλυπταν το «θέλημα» του Θεού για τον καθένα, ισχυριζόμενες ότι τα γράμματα τα γράφει η Παναγία. (Μάλιστα εντελώς ανορθόγραφα!) Άλλοτε πάλι στο δέρμα τους σχηματιζόταν η μορφή της Παναγίας! Πλήθος αφελών και εύπιστων έτρεχαν στις ψευτοαγίες. Μάταια οι ιερείς προσπαθούσαν να τους αποτρέψουν. Ο π. Αθανάσιος και πάλι προσπάθησε να προφυλάξει τα πνευματικά του παιδιά. Όταν παρουσιάστηκε το φαινόμενο, η Σ. Β. ήλθε κι έμεινε στο Μαρούσι στην οδό Μεσογείων. Το σπίτι της καθημερινά ήταν γεμάτο κόσμο. Κάποιοι γείτονες, που υποψιάστηκαν ότι κάτι δεν πάει καλά, της πρότειναν να δει τον π. Αθανάσιο. Αυτή δέχτηκε και πήγε στη Νερατζιώτισσα. Ο γέροντας διέκρινε αμέσως «το πνεύμα της πλάνης και πονηρίας της ενεργουμένης κατά την διδασκαλίαν του διαβόλου». Μίλησε ξεκάθαρα:
-Παιδί, αυτός είναι ο διάβολος που εμφανίζεται. Αλλά να δούμε και τι διάβολος είναι… Είναι δερματοδιάβολος! Να μην τα ξαναδείξεις αυτά στον κόσμο.
Της είπε και άλλα. Αλλά αυτή δεν τον άκουσε. Έλεγε μάλιστα με οίηση:
-Αυτός ο παπάς με ζήλεψε, γιατί αν και είναι παπάς ο ίδιος, δεν του γίνονται τέτοιες χάρες…!
Συνέχισε και συνεχίζει να πλανά τους ανθρώπους. Το ίδιο συνέβη και με την Α. Κ. Κάποιοι μας είπαν ότι και αυτή επισκέφθηκε τον π. Αθανάσιο, δίχως να μεταπεισθεί. Δεν μπορέσαμε να το επιβεβαιώσουμε. Γεγονός πάντως είναι πως αρκετοί αρχιερείς προσπάθησαν να την βοηθήσουν, αλλά δεν δέχθηκε με κανένα τρόπο. Συνεχίζει τις «αποκαλύψεις» και με το πρόσχημα της φιλανθρωπίας και ευποιίας παρασύρει ανθρώπους, που την υπηρετούν και τη θεωρούν αγία.
Οι άνθρωποι αυτοί, δυστυχώς, κατέχονται από εωσφορικό εγωισμό, και δεν ακούνε κανένα. Γι’ αυτό και είναι μάλλον αδύνατο να μεταπεισθούν και να αφήσουν την πλάνη τους. Πολύ σωστά, ο π. Αμφιλόχιος Μακρής, ο διακριτικός αυτός γέροντας και φίλος του π. Αθανασίου τονίζει:
«Ο Θεός να μας ελευθερώσει από την πλάνη, γιατί η πλάνη είναι το χειρότερο πράγμα. Όταν αμαρτήσει κανείς το διαισθάνεται, μα όταν πλανηθεί, δεν το αισθάνεται. Και η πλάνη – ο Θεός να μας φυλάει από οποιαδήποτε πλάνη – είναι πάντα καρπός επάρσεως και εγωισμού».
Στα χειρόγραφα του π. Αθανασίου βρίσκουμε και το εξής κείμενο:
«Ο πιστός άνθρωπος έχει τον Θεόν οδηγόν εις πάντα δρόμον, και δεν πλανάται ποτέ, ο δε υπερήφανος άπιστος και ματαιόφρων ακολουθεί τους ίδιους του λογισμούς, και δεν ηξεύρει που υπάγει… Η πλάνη εισήχθη εις κόσμον πρώτον υπό του διαβόλου, έπειτα δια τας ατόπους επιθυμίας τούτου του κόσμου υπερίσχυσε και επλήθυνεν εις τους ανθρώπους τας κακοδοξίας και τας αιρέσεις».
Άλλοτε πάλι κοντά στη Νερατζιώτισσα εγκαταστάθηκε μια καφετζού και άρχισε τις «δουλειές» της. Ο π. Αθανάσιος την Κυριακή στο κήρυγμά του έθιξε το θέμα και μίλησε χωρίς περιστροφές:
-Παιδιά, εδώ κοντά άνοιξε ένα μαγαζί του διαβόλου. Νάχετε το νου σας. Μην σας παραπλανήσει και αρχίσετε να την επισκέπτεσθε, για να σας πει τον καφέ ή να σας ρίξει τα χαρτιά. Σας προειδοποιώ ότι όλ’ αυτά είναι εκ του πονηρού. Μακριά απ’ αυτά.
Δεν μπορούσε να μείνει αδιάφορος. Λυπόταν αφάνταστα να βλέπει τα παιδιά του Θεού, που στο βάπτισμά τους αρνήθηκαν το σατανά «και πάσι τοις έργοις αυτού, και πάση τη λατρεία αυτού, και πάσι τοις αγγέλοις αυτού, και πάση τη πομπή αυτού», να ξεχνούν αυτές τις υποσχέσεις και να επιστρέφουν στον παλαιό άνθρωπο.
Να τονίσουμε ακόμη πως ο γέροντας δεν ανεχόταν τις παντός είδους δεισιδαιμονίες, που οι άνθρωποι τις συνδέουν με την πίστη˙ π. χ. δεν έδινε την «αγία ζέστη», δεν διάβαζε «φανουρόπιττα» κ.λπ. Αν του πήγαιναν, τους έλεγε να την μοιράσουν, γιατί ευχή τέτοια δεν υπάρχει.
Από το βιβλίο: Ιερομόναχος Αθανάσιος Χαμακιώτης, 1891-1967. Του Αρχιμ. (και νυν Μητροπ. Αργολίδος) Νεκταρίου Αντωνοπούλου.
Εκδόσεις, Ακρίτας. Αθήναι 1998.
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
