Αγαπημένα μου, παιδιά
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Εύχομαι να είστε όλα καλά και να μην χάνετε τη δύναμη και την αισιοδοξία σας.
Και μην παραξενευτείτε που για τις επόμενες μέρες θα σας χαιρετώ με το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ. Οι Χριστιανοί χαιρετούν έτσι για σαράντα ημέρες.
Ας έρθουμε τώρα και στο σημερινό μας μάθημα:
Χωρίς Ανάσταση του Χριστού δεν υπάρχει τίποτε ζωντανό. Και τα πιο όμορφα, τα πιο συγκινητικά, τα πιο ευγενικά πράγματα τα περιμένει ο θάνατος. Με την Ανάσταση του Χριστού, όλα γεμίζουν ελπίδα και η ζωή του ανθρώπου παίρνει νόημα.
Μην ξεχνάτε:
Μέσα στην ιστορία υπάρχουν πολλοί που μίλησαν υπέροχα για την αγάπη. Ο Χριστός δεν δίδαξε απλώς για την αγάπη. Θυσιάστηκε για την αγάπη.
Μέσα στην ιστορία υπάρχουν πολλοί που βρήκαν όσο ζούσαν εκατομμύρια οπαδούς. Ο Χριστός δεν αναζήτησε οπαδούς. Πέθανε μόνος, αβοήθητος, θέλοντας μόνον να ανοίξει έναν δρόμο για κάποιους, όταν δεν θα ήταν πια μαζί τους.
Μέσα στην ιστορία υπάρχουν πολλοί που έκαναν μεγάλα κατορθώματα. Ο Χριστός έκανε το μεγαλύτερο κατόρθωμα: Νίκησε τον θάνατο. Χωρίς τη νίκη αυτή, όλα είναι καταδικασμένα. Κι Εκείνος έδωσε ελπίδα ζωής σε κάθε πράξη μας, σε κάθε ελπίδα μας, στην ίδια τη ζωή μας.
Για να δούμε πρώτ΄ απ΄ όλα, πώς περιγράφει το Ευαγγέλιο την Ανάσταση:
Την επόμενη μέρα όμως μετά το Σάββατο, από τα βαθιά χαράματα, ήρθαν οι γυναίκες στον τάφο με τα αρώματα που είχαν ετοιμάσει· μαζί τους ήταν και μερικές άλλες. Βρήκαν τότε την πέτρα κυλισμένη από το μνήμα και, όταν μπήκαν σ’ αυτό, δε βρήκαν το σώμα του Κυρίου Ιησού. Καθώς απορούσαν γι’ αυτό, φάνηκαν μπροστά τους δύο άντρες με αστραφτερές στολές. Κι ενώ αυτές κατατρομαγμένες είχαν σκυμμένο το πρόσωπό τους στη γη, τις ρώτησαν: «Θυμηθείτε τι σας είχε πει, όταν ακόμα ήταν στη Γαλιλαία. Σας είπε ότι ο Υιός του Ανθρώπου πρέπει να παραδοθεί στα χέρια των εχθρών του Θεού, να σταυρωθεί και την τρίτη ημέρα ν’ αναστηθεί». Θυμήθηκαν τότε τα λόγια του. Καθώς όμως πήγαιναν να πουν τα νέα στους μαθητές του, τις συνάντησε ο Ιησούς, και τους λέει: «Χαίρετε!» Αυτές τον πλησίασαν, έπεσαν στα πόδια του και τον προσκύνησαν. «Μη φοβάστε!» τους λέει ο Ιησούς. «Πηγαίνετε να πείτε στους αδερφούς μου να φύγουν για τη Γαλιλαία, κι εκεί θα με δουν». Επέστρεψαν λοιπόν απ’ το μνήμα και τα ανάγγειλαν όλα αυτά στους έντεκα μαθητές και σ’
όλους τους άλλους.
Αυτές που τα έλεγαν αυτά στους αποστόλους ήταν η Μαρία η Μαγδαληνή, η Ιωάννα, η Μαρία η μητέρα του Ιακώβου και οι υπόλοιπες που ήταν μαζί τους. Τα λόγια αυτά τους φάνηκαν φλυαρίες και δεν τις πίστευαν. Ο Πέτρος όμως σηκώθηκε κι έτρεξε στο μνήμα. Όταν έσκυψε, είδε μέσα μόνο τα σάβανα και γύρισε σπίτι του γεμάτος απορία γι’ αυτό που είχε γίνει. Κατόπιν ο Ιησούς εμφανίστηκε με διαφορετική μορφή σε δύο απ’ αυτούς, καθώς περπατούσαν και πήγαιναν έξω στα χωράφια. Ενώ μιλούσαν για εκείνα που έπαθε ο Διδάσκαλός τους, ο Ιησούς στάθηκε ανάμεσά τους και τους λέει: «Ειρήνη σ’ εσάς!»
Μερικές πληροφορίες:
Κανένας από τους Ευαγγελιστές δεν περιγράφει πώς ακριβώς έγινε η Ανάσταση του Χριστού. Γίνεται λόγος για σεισμό, κάθοδο Αγγέλων, μετακινημένη πέτρα, παρατημένα σάβανα, άδειο μνημείο, τρόμο στρατιωτών και παρουσία μυροφόρων. Δεν υπάρχει όμως περιγραφή της Ανάστασης, όπως συνέβη εκείνη ακριβώς τη στιγμή.
Η εικόνα της Αναστάσεως που ξέρουμε σήμερα, είναι παρμένη από τη σχετική διήγηση του Απόκρυφου Ευαγγελίου του Νικοδήμου για την κάθοδο του Χριστού στον Άδη. Μετά θα αφήσουμε έναν μεγάλο ζωγράφο και αγιογράφο, τον Φώτη Κόντογλου, να μας την εξηγήσει:
Στη μέση ζωγραφίζεται ο Χριστός με μια ορμητική κίνηση, πατώντας απάνω στις πύλες του Άδου, που είναι σπασμένες από τη θεϊκή δύναμή του, και που καταπλακώνουνε τον Άδη, δηλαδή τον θάνατο που κείτεται αλυσοδεμένος μπρούμυτα, μπροστά σ’ ένα σκοτεινό σπήλαιο. Ο Κύριος με το δεξί του χέρι τραβά τον Αδάμ από τον τάφο, και με το αριστερό την Εύα, κι αυτό συμβολίζει την νεκρανάσταση όλου του ανθρώπινου γένους. Δεξιά και αριστερά στέκουνται «οι απ’ αιώνος νεκροί» σε στάση προσευχής, οι προφήτες Δαυίδ, Σολομών, Ησαΐας κ.λπ., οι δίκαιοι Άβελ, Ενώχ, κ.λπ., καθώς και ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, που αφού προφήτεψε τον ερχομό του Χριστού επάνω στη γη, μετά την αποκεφάλισή του, κατέβηκε στον Άδη και προείπε και στους «απ’ αιώνος εκεί καθεύδοντας» πως θα κατέβη ο Χριστός, νικητής του θανάτου, για να τους ελευθερώση από την καταδίκη της φθοράς.
Τούτη δηλαδή η εικόνα παριστάνει όσα λέγει το πασίγνωστο τροπάρι του Πάσχα που το ψέλνουνε μικροί και μεγάλοι: «Χριστός ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας, και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος».
Μερικές σκέψεις:
Πόσα και πόσα δεν μπορεί να πει κανείς! Εγώ θα σταθώ μόνον σε τρεις φράσεις του Χριστού, που αποτελούν προτροπή Του σ΄ εμάς για το πώς πρέπει να ζούμε, αν θέλουμε να ονομαζόμαστε Μαθητές Του στις μέρες μας:
«Να χαίρεστε»
«Μη φοβάστε»
«Ειρήνη σ΄ εσάς»
Ο Χριστός, δηλαδή, μάς προτρέπει, με την Ανάστασή Του, να νικήσουμε μέσα μας κάθε μορφή φόβου και να ζούμε κάθε στιγμή με χαρά. Ακόμα μας καλεί να γίνουμε ειρηνοποιοί, μεταφέροντας τη δική Του ειρήνη, από τις καρδιές μας, σε όλο τον κόσμο.
Αγαπημένα μου παιδιά, δεν ξέρω αν κάποιο από σας είχε την ευλογία να μείνει με την οικογένειά του στη λειτουργία της Αναστάσεως τα περασμένα χρόνια, αμέσως μετά το «Χριστός Ανέστη». … Για όσους τα έχουν ζήσει, ξέρουν πως είναι η πιο λάμπρη ακολουθία της χρονιάς.
Από όσα ακούγονται το βράδυ εκείνο, σας διαλέγω το πιο συγκινητικό κείμενο που διαβάζεται λίγο πριν το τέλος. Το έγραψε ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, που όπως ξέρετε από την τάξη έμεινε γνωστός για τη γλύκα που είχε ο λόγος του. Εχει τίτλο «Κατηχητικός λόγος» και εγώ διάλεξα λίγα αποσπάσματα:
Αν είναι κανείς πιστός και αγαπά τον Θεό, ας απολαύσει την ωραία αυτή και λαμπρά πανήγυρη. Εισέλθετε λοιπόν όλοι στη χαρά του Κυρίου μας. Πλούσιοι και φτωχοί χορέψτε αγκαλιασμένοι. Το τραπέζι είναι γεμάτο, απολαύστε την πολυτέλεια όλοι. Απολαύστε τον πλούτο της καλοσυ΄νης του Θεού. Κανείς ας μην οδύρεται για τα σφάλματά του· γιατί ανέτειλε από τον τάφο η συγχώρεση. Κανείς ας μη φοβάται το θάνατο· γιατί ο θάνατος του Σωτήρα μάς ελευθέρωσε. Ο Άδης πικράθηκε όταν σε συνάντησε κάτω. Πού είναι, θάνατε, το κεντρί σου; Αναστήθηκε ο Χριστός, και συ καταβαραθρώθηκες. Αναστήθηκε ο Χριστός, και η ζωή βασιλεύει. Αναστήθηκε ο Χριστός και κανείς νεκρός δεν μένει πια στο μνήμα. Γιατί ο Χριστός σηκώθηκε από το μνήμα και άνοιξε τον δρόμο της ζωής σε όλους τους κεκοιμημένους. Σ᾽ αυτόν η δόξα και η δύναμη στους αιώνες των αιώνων. Αμήν. …
Ο Ηλίας Λιαμής είναι σύμβουλος Ενότητας Πολιτισμού.
Η/Υ ΠΗΓΗ:
Πεμπτουσία.gr: 01 Μαϊου 2021
