Η καρδιά σου να δοξάζη τον Θεό και να ζητά τη βοήθειά Του.
ΣΕ ΔΟΞΑΖΩ, ουράνιε Πάτερ, τον πατέρα του Κυρίου μου Ιησού Χριστού, γιατί ηυδόκησες να θυμηθής εμέ τον φτωχό και άθλιο.
Ώ Πατέρα πολυεύσπλαχνε! «Θεέ πάσης παρακλήσεως», σε ευχαριστώ γιατί εμένα τον ανάξιο της παρηγορίας Σου, τόσες φορές με χαροποιείς με αυτή.
Σε δοξάζω δια παντός, μετά του Μονογενούς σου Υιού και του Παναγίου Πνεύματος, εις πάντας τους αιώνας!
Ώ Κύριε και Θεέ μου! Όταν εσύ εισέρχεσαι στην καρδιά μου, ολόκληρος ο εσωτερικός μου κόσμος, σκιρτά από χαρά.
Σύ είσαι η ελπίδα και η καταφυγή μου στις σκληρές ημέρες των θλίψεων.
Επειδή δε είμαι τόσο ασθενής και αδύνατος και ατελής στην αρετή, έχω μεγάλη ανάγκη από τη βοήθεια και την παρηγοριά Σου.
Έλα λοιπόν μέσα μου, Κύριε, και δίδαξέ μου την αγία σου διδασκαλία.
Ελευθέρωσέ με από κάθε κακή επιθυμία και θεράπευσε την ψυχή μου από κάθε άτακτη κλίσι, ώστε καθαρός και ευπρεπής εσωτερικά, να γίνω άξιος της αγάπης σου, ικανός να υπομένω και σταθερός στην επιμονή για το καλό.
Δεν υπάρχει δύναμις μεγαλύτερη απ’ την αγάπη.
Υψηλό πράγμα και μεγάλο πράγματι καλό, είναι η αγάπη.
Μόνο αυτή κάμνει το δύσκολο εύκολο, μόνο αυτή χαρίζει την πραότητα και την υπομονή, μόνο αυτή υποφέρει τη λύπη και κάθε πίκρα την μεταβάλλει σε γλυκύτητα.
Η αγάπη προς τον Ιησού μας κάμνει να μεγαλουργούμε και ανεβάζει την ψυχή μας σε σφαίρες ανώτερες.
Η αγάπη προς τον Ιησού, αν είναι αγνή και ανιδιοτελής, είναι αδύνατον να επηρεασθή από τις χυδαιότητες του κόσμου.
Η αγάπη προς τον Ιησού πρέπει να είναι ελευθέρα από κάθε κοσμική επιθυμία, ώστε να μην εμποδίζεται ο δρόμος της, να μην αναχαιτίζεται από τα πρόσκαιρα και να μην νικάται από τα «κέρδη» της γης.
Τίποτε δεν είναι γλυκύτερο και ισχυρότερο από αυτήν. Τίποτε δεν είναι υψηλότερο και τερπνότερο. Τίποτε δεν είναι τελειότερο στον ουρανό και στη γη, από την αγάπη. Γιατί η αγάπη γεννήθηκε από τον Θεό και μόνο στον Θεό βρίσκει το πλήρωμα και την ανάπαυσί της.
Εκείνος που αγαπά πετά, τρέχει, χαίρει από τίποτε, δεν είναι δυνατόν να εμποδισθή.
Τα δίδει όλα, δια το Παν και κατέχει τα πάντα εις τον Εν, γιατί η αγάπη στο Εν επαναπαύεται, στο Εν που είναι το ύψιστο όλων και από το οποίο προέρχεται και πηγάζει κάθε αγαθό. Δεν προσέχει τόσο τα δώρα, όσο τον Δοτήρα.
Η αγάπη δεν γνωρίζει όριο κανένα, αλλά πετά πάνω από κάθε εμπόδιο.
Κανένα βάρος δεν της κάνει εντύπωσι, κανένα κόπο δεν υπολογίζει, δεν την ενδιαφέρει η δύναμις ή η αδυναμία, γιατί πιστεύει ότι τα πάντα δύνανται γι’ αυτό και τολμά τα πάντα.
Τίποτε πιο πολύτιμο δεν υπάρχει από την αγάπη. Αυτή γεμίζει τα πάντα και έχει και την θέλησι και τη δύναμι να πραγματοποιή έργα μεγάλα. Ενώ ο μη αγαπών είναι πάντοτε ανίσχυρος και ασθενής.
Η αγάπη γρηγορεί. Κι όταν ακόμη εσύ κοιμάσαι, εκείνη αγρυπνεί.
Κουράζεται, αλλά δεν αποκάμνει. Θλίβεται αλλά δεν καταθλίβεται. Ευρίσκει εμπόδια, αλλά δεν υποχωρεί.
Σαν ζωηρή φλόγα και λαμπάδα καιομένη, ανοίγει μέσα από τα εμπόδια το δρόμο προς τον Ουρανό.
Μόνο αυτός που αγαπά γνωρίζει τη φωνή της. Η φωνή που ολόθερμη απευθύνεται προς τον Θεό και του λέγει: «Θεέ μου, Αγάπη μου, Είσαι ολόκληρος δικός μου και είμαι δικός σου ολόκληρος!».
Ας γεμίση η καρδιά μου από αγάπη˙ μέχρι τα τρίσβαθά της ας πληρωθή, ώστε να μάθω πόσο είναι γλυκό να αγαπάς.
Θέλω να κολυμπώ στην αγάπη και μέσα σ’ αυτή να βυθισθώ.
Η αγάπη με την θερμή της πνοή ας με υψώση πάνω από τον εαυτό μου.
Άφησέ με να ψάλλω τον ύμνο της θείας αγάπης.
Ποθώ να σε ακολουθήσω, Λατρευτέ μου, στα ύψη.
Ας εξαντληθούν όλες οι δυνάμεις της ψυχής μου, για να σε υμνώ.
Σ’ αγαπά περισσότερο από τον εαυτό μου.
Τον εαυτό μου και τους άλλους τους αγαπώ επειδή έτσι το διατάζεις Εσύ. Γιατί από σένα προέρχεται ο νόμος της αγάπης.
Η αγάπη είναι γρήγορος στην αντίληψι, άκακη, ειλικρινής, τρυφερή, ευχάριστη, γλυκιά, θαρραλέα, υπομονητική, πιστή, συνετή, μακρόθυμος, ευγενής και ουδέποτε επιζητεί το συμφέρον της, γιατί όποιος το συμφέρον του επιζητεί εκπίπτει από την αγάπη.
Η αγάπη είναι προνοητική, ταπεινή, ευθεία. Δεν ρέπει προς την μαλθακότητα, ούτε την σκληρότητα, ούτε αποβλέπει σε ματαιότητες. Είναι εγκρατής, αγνή, σταθερή, προσεκτική.
Είναι ακόμη πειθαρχική και υπάκουος στους νόμους, μετριόφρων, αφιλοκερδής, ευσεβής και ευγνώμων προς τον Θεό. Εμπιστεύεται και ελπίζει στον Θεό και όταν ακόμη Εκείνος κρύβεται. Γιατί ζωή αγάπης χωρίς μόχθους δεν είναι δυνατόν να υπάρξη.
Εκείνος που δεν είναι έτοιμος να υπομείνη τα πάντα και να παραδοθή ολοκληρωτικά στη θέλησι του Αγαπημένου, δεν είναι ακόμη άξιος της θείας αγάπης.
Εκείνος που πράγματι αγαπά αναλαμβάνει χάριν του αγαπωμένου κάθε κακουχία, ταλαιπωρία και λύπη και δεν τον εγκαταλείπει μπροστά σε οποιαδήποτε αντίδραση.
Από το βιβλίο: Η Μίμησις του Χριστού, του Κεμπησίου Θωμά. Νεοελληνική απόδοσις της εκδοθείσης το 1902 μεταφράσεως του Αβερκίου Λαμπίρη υπό την έγκρισιν και ευλογίαν της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Εκδόσεις ΦΩΣ
η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
