Ένας αναχωρητής αποφάσισε να ζήση στην περιοχή της ερήμου του Σιέν, στην Αίγυπτο. Όταν έφθασε εκεί, άρχισε να τρέφεται με ρίζες αυτοφυών φυτών, τα οποία έχουν γλυκειά γεύσι και δυνατό άρωμα. Ωστόσο, όντας άπειρος, μάζεψε, μαζί με τα καλά, και βλαβερά φυτά, με δηλητηριώδη χυμό. Μόλις έφαγε απ’ αυτά, τον έπιασαν τρομεροί πόνοι σ’ όλο του το σώμα. Ο άνθρωπος σφάδαζε και ένοιωθε να πλησιάζη το τέλος του.
Όταν συνήλθε κάπως, αποφάσισε να μην φάη, για επτά ημέρες. Αυτό όμως του έφερε τρομερή εξάντλησι. Την έκτη ημέρα, όπως κειτόταν αποκαμωμένος στο έδαφος, τον πλησίασε ένα άγριο ελάφι. Ο ερημίτης του πέταξε ένα δεμάτι από τα χόρτα που είχε μαζέψει κι εκείνο, αντί να τα φάη, άρχισε να ξεχωρίζη τα βλαβερά από τα καλά χόρτα. Μόλις τελείωσε την διαλογή, το ελάφι έκανε μεταβολή και έφυγε. Έτσι ο άνθρωπος του Θεού κατάφερε να επιβιώση στον αφιλόξενο εκείνο τόπο, γιατί ήξερε πια, μια και το ελάφι του είχε υποδείξει, ποια χόρτα μπορούσε να φάη, και ποια έπρεπε ν’ αποφύγη.
ΗΛΙΟΣ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΔΥΕΙ
Από το βιβλίο: Η Ζωοφιλία των Αγίων και η Αγιοφιλία των ζώων. Επιμέλεια, Σίμωνος μοναχού.
Εκδόσεις «Ο Αγιος Στέφανος»
ΑΘΗΝΑΙ 2006
Τη Σεπτή ευλογία του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου
κ. κ. Βαρθολομαίου
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
