13 Μαϊου, μνήμη του Οσίου Παυσικάκου του ιαματικού, Επισκόπου Σιννάδων: Ακολουθία, Βίος, Παρακλητικός Κανών.

Τη ΙΓ’ του αυτού μηνός (Μαϊου), μνήμη του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών Παυσικάκου, Επισκόπου Συννάδων, του ιαματικού.

Έπαυσας, Παυσίκακε, νοσούντων άλγη
φαρμάκω ευχών σου, αρχιθύτα Συννάδων.

Στον χορό των Αγίων της Εκκλησίας μας συγκαταλέγονται και αρκετοί ιατροί, θεραπευτές νοσημάτων και μάλιστα ανιάτων, με την χάρη του πανσθενούς Παναγίου Πνεύματος, του πάντοτε τα ασθενή θεραπεύοντος. Οι Άγιοι αυτοί ιατροί αποτελούν το καύχημα και το παράδειγμα των ιατρών όλου του κόσμου. Οι Άγιοι αυτοί ιατροί είχαν το κοινό χαρακτηριστικό, ότι προσέφεραν τις ιατρικές τους υπηρεσίες αναργύρως, χωρίς να απαιτούν αμοβή, ενώ ταυτόχρονα διέδιδαν και έκαναν πράξη την αγάπη του Χριστού μας, ο ποίος, καθώς αναφέρει ο Ευαγγελιστής Λουκάς διήλθε την επίγεια ζωή Του, «ευεργετών και ιώμενος» Πράξ. ι’ 38). Οι ιατροί Άγιοι έλαβαν κατά το μέτρο της θείας δωρεάς το χάρισμα των ιαμάτων, αφού «ου πάντες χαρίσματα έχουσιν ιαμάτων» (Α’ Κορ. ιβ’ 30), έτσι ώστε οσάκις αυτοί υμνολογούνται να δοξάζεται «ο εν Τριάδι μόνος αληθινός Θεός ημών».

Στην Απάμεια της πολυμάρτυρος και πολυαγίου Βιθυνίας, στα χρόνια του αυτοκράτορος Μαυρικίου (582 – 602 μ. Χ.), ένας πλούσιος νέος εκούσια πτώχευσε, για να διακονήσει τον πάσχοντα άνθρωπο, ο Άγιος Παυσίκακος. Γιατρός και θεολόγος, θεραπευτής σωμάτων, αλλά και ψυχών, αφοσιωμένος δούλος στον μεγάλο Ιατρό, τον Σωτήρα μας Ιησού, υπηρέτησε σιωπηρά και θυσιαστικά τα πονεμένα πλάσματα του Θεού μας. Αναρίθμητοι παραμένουν οι ευεργετηθέντες από το πνευματοκίνητο χέρι του και τις θεοπειθείς προσευχές του, από τα παραμυθητιά λόγια του και το ζωντανό παράδειγμά του. Μόνο στο βιβλίο του ουρανού, στο βιβλίο της ζωής, είναι καταγεγραμμένοι.

Ο Άγιος Παυσίκακος όντας συνετός, αλλά και τολμηρός, ταλαντούχος, αλλά και ταπεινός κράτησε την σμίλη, για να βγει μέσα από την δυσμορφία της αρρώστιας ο άνθρωπος με το αρχαίο κάλλος, ο σύμμορφος του Δημιουργού. Ήταν ο απεσταλμένος του Θεού στους πονεμένους απογόνους του Αδάμ, για να τους οδηγήσει πάλι από την εξορία στην πατρίδα, στους κήπους της Εδέμ. Ήταν ο εργάτης που θεράπευε και κάλλυνε τις αλγούσες ψυχές, για να φανερώνεται η νίκη του αναστημένου Λυτρωτή επί της αμαρτίας σε κάθε τόπο, σε κάθε εποχή.

Ο Άγιος γεννήθηκε από ευγενείς και ευσεβείς γονείς και από νεαρή ηλικία, έχοντας κλίση προς τον μοναχικό βίο, έγινε μοναχός, περιερχόμενος δε τις πόλεις θεράπευε δωρεάν τους πάσχοντες και συγχρόνως κήρυττε τον λόγο του Θεού. Ο Πατριάρχης Κυριακός (595 – 606 μ. Χ.), αφού εκτίμησε την θεοφιλή του δράση, τον χειροτόνησε Επίσκοπο Συννάδων.

Η διακονία του Αγίου Παυσικάκου στην Εκκλησία ήταν νοτισμένη με τα προσευχητικά του δάκρυα, τα νυχθήμερα δάκρυα, τα τόσο ευαπόδεκτα από τον γλυκύτατό μας Χριστό, τον ευσυμπάθητο και φιλάνθρωπο. Με τα φάρμακα της αγάπης του και της προσφοράς του έπαυε κάθε κακό, κάθε ανθρώπινη κακία που αντιστρατευόταν την άπειρη αγάπη του Θεού μας. Χρησιμοποίησε ακόμη το νυστέρι των λόγων του, για να αποκόψει τα αθεράπευτα μέλη της Εκκλησίας μας και να εξουδετερώσει τους αιρετικούς. Η φήμη του οσίου απλώθηκε και με αυτήν δοξάστηκε το πάντιμο όνομα του Χριστού μας.

Ως Επίσκοπος Συννάδων ο Άγιος Παυσίκακος επέδειξε μεγάλη δραστηριότητα και με την εμπνευσμένη διδασκαλία του στερέωνε την πίστη του ποιμνίου του. Όταν ο αυτοκράτορας Μαυρίκιος πληροφορήθηκε τις θαυματουργικές θεραπείες του τον κάλεσε στην Κωνσταντινούπολη, για να τον θεραπεύσει από το βαρύ νόσημα από το οποίο έπασχε. Ο Άγιος με τη χάρη του Κυρίου μας, του μόνου ιατρού ψυχών και σωμάτων, που είπε «Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ιωάν. ιε’ 5) τον θεράπευσε τάχιστα. Ο αυτοκράτορας σε έκφραση ευγνωμοσύνης του για την ίασή του όρισε με χρυσόβουλλο ετήσια οικονομική ενίσχυση της Επισκοπής του με μία λίτρα χρυσού, την οποία ο φιλάνθρωπος Άγιος διέθεσε για τις ανάγκες του ποιμνίου του, το οποίο ποίμανε θεοφιλώς και πλούτισε με την αφειδώλευτη αγάπη του. Κοιμήθηκε σε βαθύτατο γήρας με ειρήνη. Η χάρη του μέχρι σήμερα θεραπεύει όλους, όσοι τον επικαλούνται με πίστη και δοξάζουν το πανάγιο όνομα του Τριαδικού Θεού.

«Ο Παυσικάκου προστρέχων τω λειψάνω
Παθών κακούντων παύσιν ευρίσκει ξένην».
Ο όσιος μακάριος Παυσίκακος ήτο κατά τους χρόνους Μαυρικίου του βασιλέως, εν έτει φπε’ (585), και πατρίδα μεν είχε την εν τη Μαύρη Θαλάσση ευρισκομένην Απάμειαν. Οι δε γονείς του ήσαν ευγενείς και ονομαστοί και τρόφιμοι της αληθούς πίστεως των Χριστιανών. Ων δε ακόμη νέος κατεδάμαζε τον εαυτόν του με υπερβολικήν νηστείαν και προσευχήν, και με πάσαν άλλην σκληραγωγίαν και άσκησιν, όθεν έγεινεν ύστερον μοναχός˙ έκτοτε δε ετρέφετο με ολίγον ψωμίον και νερόν, μετεχειρίζετο δε και την τέχνην της ιατρικής, και ιάτρευε ταυτοχρόνως τα σώματα και τας ψυχάς, διώκων τα δαιμόνια από τους δαιμονιζομένους, θεραπεύων τα παιδιά όσα εγεννώντο κολοβά και παράσημα, ανώρθωνε τους έχοντας κύρτωμα (καμπούραν) εις το σώμα, και άλλα τοιαύτα εποίει θαυμάσια. Όθεν από την πολλήν του φήμην εγνωρίσθη εις τον τότε Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως˙ Ούτος δε ήτο ο επί Μαυρικίου θαυμάσιος Κυριακός, ο οποίος εχειροτόνησεν αυτόν επίσκοπον των Συννάδων.

Αφ’ ου δε ο Άγιος υπήγεν εις τα Σύνναδα την επαρχίαν του, εδίωξεν από εκεί τους νοητούς λύκους ήτοι τους αιρετικούς, με την σφενδόνην των λόγων του, και με την κοπτεράν μάχαιραν της διδασκαλίας του απέκοψεν αυτούς από το υγιές σώμα των χριστιανών, ως σαπισμένα μέλη, και έρριψεν αυτούς έξω της εκκλησίας, δια να μη προξενήσωσι βλάβην και εις τα λοιπά υγιαίνοντα μέλη. Με τοιούτον λοιπόν τρόπον εχάρισεν εις το ποίμνιόν του την ασφάλειαν ομού και σωτηρίαν. Έπειτα υπήγεν εις την Κωνσταντινούπολιν και ιάτρευσε τον βασιλέα Μαυρίκιον από εν πάθος το οποίον είχεν˙ όθεν ο βασιλεύς με Χρυσόβουλλον εδιώρισε να δίδη εις τα Συννάδα ετησίως μίαν λίτραν χρυσίου˙ επιστρέφων δε εις τα Συννάδα και φθάσας εις τόπον καλούμενον Σόλωνα, επειδή οι συνοδοιπόροι του εκινδύνευσαν από την δίψαν, δια προσευχής του ανέβλυσεν εκεί νερόν και επαρηγόρησε την δίψαν των.

Με τοιούτα λοιπόν κατορθώματα διήνυσε την ζωήν του ο Άγιος και γενόμενος εις πολλούς αίτιος σωτηρίας, αναχωρεί από την παρούσαν ζωήν, και μεταβαίνει εις την μέλλουσαν.

Θαύματα του Αγίου Παυσικάκου.

Σύρος 10 – 9 – 2011
(Αφήγηση για τον Άγιο Παυσίκακο και τα θαύματα του από τον κ. Νικόλαο Αφεντούλη, ιατρό χειρουργό μαιευτήρα – γυναικολόγο, υιό του Κοσμά Αφεντούλη ιατρού και της Κατίνας Δελαγραμμάτικα, παρουσία της συζύγου του Άρτεμης Δεληγιάννη. Μας εξιστορεί θαύματα ο κ. Αφεντούλης όπως τα είχε ακούσει από το στόμα της γιαγιάς το Αννέτας Δελαγραμμάτικα και όπως, τα έχουν ζήσει οι ίδιοι στην οικογένειά τους και άλλοι συνάνθρωποί μας).

Σωτηρία ποδιού από βέβαιο ακρωτηριασμό.

«Ο παππούς μου Νικόλαος Δελαγραμμάτικας ήταν γιατρός στη Σύρο και είχε σπουδάσει στη Γαλλία. Ήταν από τους ονομαστούς γιατρούς τότε και είχε χάσει μάλιστα τον γιο του φοιτητής της Ιατρικής στα 19 του χρόνια από τύφο. Το 1903 παρουσίασε γάγγραινα στο δεξί του πόδι, ψηλά πάνω στον μηρό. Οι γιατροί της Σύρου ότι μπορούσαν έκαναν. Επειδή δεν πηγαίνανε καλά τα πράγματα, οι γιατροί του συνέστησαν να πάει στην Αθήνα να του κόψουν το πόδι.

Πράγματι πήγε στον Ευαγγελισμό – που εκείνη την εποχή ήταν μέσα σε αμπελώνες και κυνηγούσαν τσίχλες στην περιοχή αυτή – και οι γιατροί συμφώνησαν με το ιατρικό σχήμα της Σύρου. Πλην συμφώνησαν να κάνουν εξετάσεις για δύο ημέρες πριν φθάσουν στον ακρωτηριασμό.

Μετά από 2 – 3 ημέρες στην απογευματινή επίσκεψη που έκανε ο γιατρός με την κουστωδία του, εξέτασε το πόδι και είπε ότι αύριο θα κάνουμε χειρουργείο. Έβγαλε ένα μολύβι και έκανε έναν σταυρό στο ανώτερο τεταρτημόριο του μηρού. Οι ακρωτηριασμοί τότε, επειδή τα ναρκωτικά ήταν επικίνδυνα γινόταν ως εξής: Έβαζαν το πόδι του ασθενούς σε μια σκάφη με πάγο.

Η γιαγιά μου τη νύκτα (μεταξύ ύπνου και ξύπνου) όπως καθόταν δίπλα του πολύ στενοχωρημένη, βλέπει ένα γεροντάκι που μπήκε στο δωμάτιο, πήγε στο κρεβάτι του παππού μου, έβγαλε τα σκεπάσματα, σταύρωσε το πόδι του και ήθελε να φύγει. Τον ρωτά «ποιός είσθε»; Απαντά εκείνος «Άνοιξε το εορτολόγιο 13 Μαΐου, θα με βρεις». Πράγματι ανοίγει και διαβάζει Άγιος Παυσίκακος Επίσκοπος Συννάδων, ιατρός.

Το πρωί τον παίρνουν στο χειρουργείο τον ασθενή και τον ετοιμάζουν για την επέμβαση.

Βλέπει το πόδι ο γιατρός, σταματάει, πετάει το νυστέρι κάτω και λέει «πάρτε τον άρρωστο γιατί απόψε έγινε κάποιο θαύμα». Παίρνουν τον άρρωστο τον πάνε στο κρεβάτι του, μετά από τρείς μέρες γίνεται τελείως καλά, επιστρέφει στη Σύρο και συνεχίζει την Ιατρική, ως ανάργυρος πλέον ιατρός.

Επίσης η γιαγιά μου είχε στο μοναστήρι της Τήνου μια μοναχή αδελφή της, την Θεοδοσία Καρδίτση, η οποία είχε διασυνδέσεις με τον Παπαδιαμάντη και τον Μωραϊτίδη. Γνωριζόταν όμως και με τον Δανιήλ τον Κατουνακιώτη που τον είχε πνευματικό πατέρα. Βρήκε λοιπόν έναν αγιογράφο στο Άγιον Όρος, γνωστός της ηγούμενος της θείας μου και αγιογράφησε την εικόνα του Αγίου Παυσικάκου.

Έκτοτε πάνω στην εικόνα του υπάρχει το τάμα με το ασημένιο πόδι που έχει επάνω το σημάδι του σταυρού, εκεί που είχε σημαδέψει ο γιατρός το σημείο που θα κοβόταν το πόδι του.

Θεραπεία από ιλίγγους.

Προσωπικά εγώ ήμουν 5 χρόνια άρρωστος με ιλίγγους. Η Αδελφή μου Μαρία Τίγκα μου έδωσε την εικόνα το Αγίου Παυσικάκου, λέγοντάς μου την ευχή, «όπως έκανε καλά ο Άγιος Παυσίκακος τον παππού μου, να κάνει κι εσένα». Και πράγματι με την Χάρη του, πέρασαν οι ίλιγγοι και έφθασα στα γηρατειά.

Θεραπεία από καρκίνο στον λάρυγγα.

Ο μικρότερος μου αδελφός Αντώνης όταν άκουσε κάποια φορά το όνομα Παυσίκακος ειρωνεύτηκε και γέλασε. Τότε του λέει η μάννα μας Κατίνα κατά λέξη: «Παιδί μου αυτόν που ειρωνεύτηκες, εύχομαι ποτέ να μην τον χρειαστείς. Αλλά και αν τον χρειαστείς ζήτησέ του τη βοήθειά του».

Περάσανε τα χρόνια, μεγαλώσαμε και παντρευτήκαμε. Ένα μεσημέρι που τρώγαμε με τη γυναίκα μου Άρτεμης, χτυπάει το τηλέφωνο και ήταν ο αδελφός μου Αντώνης, οδοντίατρος από την Αθήνα. Με κλάματα δυνατά μας λέει ότι: «Αυτή τη στιγμή μου είπαν, ότι έχω καρκίνο στο λάρυγγα, έχει επεκταθεί στα οστά και η ζωή μου είναι έξι μήνες».

Του απάντησα λέγοντάς του «θυμάσαι κάποτε που ειρωνεύτηκες τον Άγιο Παυσίκακο και σου είπε η μαμά, ότι αν χρειαστείς κάποτε τη βοήθειά του να τον επικαλεστείς; Ζήτησέ του τη και πήγαινε στην Αγγλία, την οικονομική ευχέρεια την έχεις.

Πήγε στην Αγγλία και το ραντεβού με τον γιατρό του ήταν σαν αύριο το απόγευμα. Σαν σήμερα το βράδυ βλέπω στον ύπνο μου ότι μιλούσε με έναν Εγγλέζο γιατρό με γνωστή φυσιογνωμία και μου είπε: «Γιατί μου τον φέρατε, δεν έχει τίποτα».

Το πρωί που σηκώθηκα περνάω από το δωμάτιο των εικόνων μας και έπεσε το μάτι μου πάνω στην εικόνα του Αγίου Παυσικάκου. Τότε αναγνώρισα ότι αυτή ήταν η μορφή του γιατρού που μου μιλούσε το ίδιο βράδυ. Την ίδια μέρα με πήρε ο αδελφός μου με γέλια από την Αγγλία και μου λέει, ότι ο γιατρός είπε, ότι είμαι καλά, αρκεί να μην ξαναπιώ και να μην ξανακαπνίσω.

Ίαση από λευχαιμία.

Κάποια άλλη φορά έρχεται μια νοσοκόμα που είχαμε στο νοσοκομείο και μου εζήτησε να της δώσω τον Άγον Παυσίκακο γιατί η κόρη της είχε λευχαιμία και το εξιτήριο από το Νοσοκομείο Αλεξάνδρας, ήταν ξεκάθαρο, λέγοντας τους «πάρτε την σε 15 ημέρες θα πεθάνει». Ήρθε με έναν ιερέα, πήρε την εικόνα και σε τρεις ημέρες την επέστρεψαν. Σε πέντε ημέρες η κόρη της σηκώθηκε από το κρεβάτι, επήγαν ξανά στο Αλεξάνδρας, είδαν το ιστορικό και της μίλησαν για μεγάλο θαύμα. Γύρισε στη Σύρο, πέρασαν τα χρόνια παντρεύτηκε, έκανε οικογένεια και ζει και βασιλεύει.

Θεραπεία από όγκο σε σπονδυλική στήλη.

Κάποια άλλη μέρα, καθόμουν στην αίθουσα του Αγίου Ιωάννη στην Ποσειδωνία της Σύρου, και μπαίνει κάποιος κύριος ταραγμένος και ρωτάει, «ποιός είναι ο κ. Αφεντούλης». Του λέω «εγώ είμαι, σε τί μπορώ να σας εξυπηρετήσω»; Τότε μου είπε είμαι ο τάδε παιδίατρος από την Αθήνα. Σας θέλει η γυναίκα μου, να της κάνετε μια χάρη. «Τί συμβαίνει» τον ρώτησα και μου απάντησε: «Η γυναίκα μου είχε όγκο στην σπονδυλική στήλη. Πήγαμε στην Ελβετία και μας είπαν ότι θα πεθάνει. Έμαθα για τον Άγιο Παυσίκακο, τον παρακάλεσε και τον βλέπει στον ύπνο της να της λέει: «Θα πας στο τάδε νοσοκομείο στην Αγγλία και θα σε χειρουργήσω εγώ».

Πήγε εκεί και χειρουργήθηκε και ζει σήμερα και προσπαθεί να χτίσει εκκλησία του Αγίου Παυσίκακου σε ένα Ίδρυμα Σπαστικών Παιδιών. Ήθελε να έλθει στο σπίτι να προσκυνήσει την εικόνα του Αγίου Παυσικάκου». Έτσι και έγινε. Ήρθε, της χάρισα ένα εικονάκι Του και της είπα την ιστορία του.

Κλείνοντας την αφήγησή του ο κ. Νικόλαος Αφεντούλης η οικοδέσποινα Άρτεμης Δεληγιάννη μας είπε τα εξής: «Κάθε χρόνο στη μνήμη του Αγίου Παυσικάκου στις 13 Μαΐου, με τη θαυματουργή εικόνα του και την ακολουθία του, κάνουμε το πανηγύρι του εναλλακτικά σε μια εκκλησία της Σύρου. Από το 1973 όλα τα εκκλησάκια στο νησί έχουν λειτουργηθεί στην Χάρη του και πλήθος κόσμου τον τιμά. Μετά μας αξίωσε ο Θεός και κάναμε εκκλησάκι στο Όνομά του στην Τήνο, και κάθε χρόνο φεύγουμε αμέσως μετά τη Θεία Λειτουργία της Σύρου, με τα παιδιά μας Κατερίνα Δαφερέρα, Μαρία Πανουσιέρη και τις οικογένειές τους και πηγαίνουμε στην Τήνο για τον εκεί εορτασμό του. Εύχομαι ολόψυχα και τα εγγόνια μας Γιώργος, Μάρσα, Νίκος, Άρτεμης και Μιχάλης να συνεχίσουν τα εορταστικά πανηγύρια του Αγίου Παυσικάκου.

Θαύματα ο Άγιος Παυσίκακος, ο προστάτης μας, έχει κάνει πολλά και πάντα θα κάνει όταν τον πιστεύουμε. «Ας είναι βοήθειά μας».

***

Ασματική Ακολουθία εις τιμήν και μνήμην του Οσίου Παυσικάκου, Επισκόπου Σιννάδων – Χ. Μπούσια.7z

Παρακλητικός Κανών εις τον Οσιον Παυσίκακον, – Χαραλάμπους Μπούσια.7z

Παράβαλε και:
13 Μαϊου, μνήμη της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Γλυκερίας: Συναξάριον, Ακολουθία, Παρακλητικός Κανών.

Κατηγορίες: Θαυμαστά γεγονότα, Ιερές Ακολουθίες, Κυριακοδρόμιο (προσέγγιση στο Ευαγγέλιο και τον Απόστολο της Κυριακής και των Μεγάλων Εορτών), Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια, Λογοτεχνικά, Μελέτες - εργασίες - βιβλία. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.