Η Σημαία.

Σύμβολον της πατρίδος, της γλυκείας μητρός όλων ημών, είναι η σημαία. Όπως ο σταυρός είναι το ηγιασμένον σύμβολον του Χριστιανισμού, ούτω και η σημαία παριστά την θρησκείαν της πατρίδος.
Η πατρίς ενσαρκώνεται εις την σημαίαν, διότι βλέπουν εις αυτήν τα τέκνα της πατρίδος την κυριαρχίαν, την δόξαν και την δύναμίν της.
Η σημαία είναι η μακροχρόνιος ιστορία της πατρίδος μας, η υπερήφανος εικών των θριάμβων της, ο σταυρός, ο οποίος συμβολίζει τα μαρτύριά της, η φωτεινή και παρήγορος ελπίς όλων μας.
Όταν κυματίζη εις το πλοίον, το οποίον ταράσσεται υπό των κυμάτων εις μακρινάς θαλάσσας, κηρύττει υπερήφανος, ότι το σκάφος εκείνο είναι τμήμα αχώριστον της Ελληνικής πατρίδος.
Είναι ωραία, πολύ ωραία η σημαία μας, όσον ωραία είναι η Ελλάς. Έχει το γλυκύτατον χρώμα του μυροβόλου Ελληνικού ουρανού και το λευκόν του μυρωμένου κρίνου, όπως την χαιρετίζει η εθνική μας ποίησις:

Ουρανοχρωματισμένη
και σαν κρίνο αγρού λευκή.
Αυτή είναι και η ναυτική σημαία, την οποίαν βλέπεις υπερηφάνως υψωμένην εις τον ιστόν των εθνικών πλοίων του Βασιλικού Ναυτικού. Αυτή, την οποίαν βλέπεις, όταν ο ήλιος κρύπτεται όπισθεν των ορέων, να κατέρχηται βραδέως εις την αγκάλην του ναύτου. Και ενώ σαλπίζει ο σαλπιγκτής, ο κυβερνήτης και το πλήρωμα την χαιρετίζουν ευλαβώς.
Και όταν βλέπης την σημαίαν εις τους προμαχώνας, να ενθυμηθής, ότι είναι αυτή η σημαία, την οποίαν ύψωσαν άλλοτε εις το φρούριον του Παλαμηδίου οι νικηταί και εις τα Μεσσηνιακά φρούρια και εις τας επάλξεις του Μεσολογγίου. Και όταν βλέπης την σημαίαν του ενδόξου στρατού μας, να μη λησμονήσης ποτέ, ότι έφεραν αυτήν και ετίμησαν πάντοτε οι πατέρες μας εις τα πεδία των μαχών. Και εις την κορυφήν αυτής χύνει την χρυσήν λάμψιν του ο Σταυρός, δια να είναι πάντοτε ηνωμέναι και αχώριστοι η Πίστις και η Πατρίς.
Η σημαία είναι αφιερωμένη εις την φύλαξιν όλων των τέκνων του Έθνους. Δια τούτο η εγκατάλειψίς της είναι το μεγαλύτερον έγκλημα ανανδρίας και προδοσίας. Προς αυτήν ατενίζει ο μαχόμενος στρατιώτης κατά την κρισιμωτάτην ώραν της μάχης. Αυτήν αναζητούν οι οφθαλμοί του εν τω μέσω του καπνού των μαχών και των εκρήξεων των οβίδων. Το αφθονώτερον αίμα χύνεται πέριξ αυτής και προς υπαράσπισίν της. όταν ο σημαιοφόρος πίπτη, αγώνισμα τιμής είναι ποίος πρώτος να την εναγκαλισθή. Ποίος πρώτος να την παραλάβη από τας χείρας, τας οποίας παρέλυσεν ο υπέρ Πατρίδος θάνατος.
Αλλά τον ιερόν ενθουσιασμόν της σημαίας, έξω, μακράν της Ελλάδος, αισθάνεται ο Έλλην ισχυρότερον.
Όταν διέρχεται η σημαία, την βλέπεις ωσάν να συναντάς ασκεπή ιερέα, ο οποίος κρατεί τα Άχραντα μυστήρια.
«Τα καθήκοντα του πολίτου» Εμμανουήλ Λυκούδης.

Από το Αναγνωστικό της ΣΤ’ τάξεως του Δημοτικού σχολείου.
Εν Αθήναις 1964

Οργανισμός Εκδόσεως Σχολικών Βιβλίων

Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.

Κατηγορίες: Άρθρα, Ιστορικά. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.