Οι άνθρωποι πού τους χτύπησαν μερικοί βαρδάρηδες – δοκιμασίες -, εϊτε γιατί το επέτρεψε ο Θεός, γιά νά τους φρενάρη, εϊτε από φθόνο του πονηρού, – χρειάζονται μετά πολλές λιακάδες και δροσιά πνευματική, γιά νά ανθήσουν και νά καρποφορήσουν. Όπως και τά δένδρα, όταν ξεθαρρεύουν άπό τις χειμωνιάτικες λιακάδες, αλλά τά φρενάρη ο βαρδάρης, χρειάζονται μετά συνέχεια λιακάδες ανοιξιάτικες και βροχούλα, γιά νά κυκλοφορήσουν οι χυμοί και νά βγάλουν άνθη και καρπούς.
– Γέροντα, γιά νά πάρη κανείς τήν πνευματική στροφή, τί χρειάζεται;
– Φιλότιμος αγώνας μέ ελπίδα και εμπιστοσύνη στον Θεό. η εμπιστοσύνη στον Θεό και η απλότητα μέ τον φιλότιμο αγώνα φέρνουν τήν εσωτερική ειρήνη και σιγουριά, και τότε γεμίζει η ψυχή άπό ελπίδα και χαρά. Χρειάζεται υπομονή, φιλότιμο και πνευματική παλληκαριά, γιά νά στεφανωθή ο αθλητής. η παλληκαριά ξεπηδάει άπό τήν φιλότιμη καρδιά• και όταν κανείς κάνη κάτι μέ τήν καρδιά του γιά τόν Χριστό, ούτε κουράζεται ούτε πονάει, γιατί ο πόνος γιά τόν Χριστό είναι γλέντι πνευματικό. η πνευματική ανάπτυξη μπορεί νά γίνη πολύ σύντομα μέ λίγη φιλότιμη θέληση και παρακολούθηση τού εαυτού μας. Στην συνέχεια θά βοηθιέται η ψυχή άπό τόν Χριστό, τήν Παναγία, τους Αγγέλους και τους Αγίους. Πολύ βοηθάει επίσης η μελέτη, η προσευχή, η εσωστρέφεια, και νά ήσυχάζη κανείς λίγο.
Ό Χριστός μας δυναμώνει αυτούς πού αγωνίζονται «τόν καλόν αγώνα», τόν οποίο έκαναν όλοι οι Άγιοι, γιά νά υποτάξουν τήν σάρκα στό πνεύμα. Ακόμη και όταν τραυματισθούμε, δέν πρέπει νά χάσουμε τήν ψυχραιμία μας, αλλά νά ζητήσουμε τήν βοήθεια του Θεού και νά συνεχίσουμε τον αγώνα με γενναιότητα. Θά άκούση ο Καλός Ποιμήν και θά σπεύση αμέσως, όπως ο βοσκός, μόλις άκούση ένα αρνάκι νά βελάζη θλιβερά, όταν πληγώνεται, η κάποιος λύκος η σκύλος το δαγκώνη, τρέχει, γιά νά το βοηθήση. Περισσότερο έχω αγαπήσει, έχω πονέσει και τους έχω στον νου μου συνέχεια αυτούς πού είχαν ελεεινή ζωή και αγωνίζονται, παρά αυτούς πού δέν βασανίζονται άπό πάθη. Καί ο τσομπάνος το πληγωμένο η άρρωστιάρικο αρνί πονάει περισσότερο καί το περιποιείται ιδιαίτερα, μέχρι νά πάρη επάνω του καί αυτό.
Έάν πάλι άγωνιζώμαστε σωστά, αλλά δέν βλέπουμε καμμιά πρόοδο, συμβαίνει μερικές φορές το εξής: ο δαίμονας, επειδή του κηρύξαμε τόν πόλεμο, ζήτησε ενίσχυση άπό τόν σατανά. Έτσι, έάν πέρυσι πολεμούσαμε μέ έναν δαίμονα, εφέτος πολεμάμε μέ πενήντα, τού χρόνου θά πολεμάμε μέ περισσότερους κ.ο.κ. Αυτό δέν επιτρέπει ο Θεός νά το δούμε, γιά νά μήν ύπερηφανευθούμε. Χωρίς εμείς νά το καταλαβαίνουμε, ο Θεός εργάζεται στην ψυχή μας, όταν βλέπη καλή διάθεση.
– Γέροντα, όταν κανείς αγωνίζεται καί πράγματι δέν προοδεύη, τί φταίει;
– Μπορεί νά αγωνίζεται υπερήφανα. αλλά νά σάς πώ καί τί παθαίνουν μερικοί καί δέν προοδεύουν; Ενώ έχουν προυποθέσεις, τις σπαταλούν σέ μικροπράγματα καί μετά δέν έχουν δυνάμεις, γιά νά ανταποκριθούν στον πνευματικό αγώνα. Ας πούμε ότι ξεκινάμε νά κάνουμε μιά επίθεση στον εχθρό καί ετοιμαζόμαστε μέ όλα τά απαραίτητα, γιά νά τόν αντιμετωπίσουμε. Εκείνος όμως, επειδή φοβάται ότι δέν θά τά βγάλη πέρα, προσπαθεί να μας διασπάση καί να τραβήξη αλλού τήν προσοχή μας με σαμποτάζ καί προσβολές σε άλλα σημεία. Έμεΐς τότε στρέφουμε τήν προσοχή μας έκεΐ. Στέλνουμε δυνάμεις δεξιά καί αριστερά. ο καιρός περνά• τά πολεμοφόδια καί τά τρόφιμα λιγοστεύουν. Δίνουμε παλιό ρουχισμό στο στράτευμα. Οι στρατιώτες αρχίζουν νά γογγύζουν. Καί το αποτέλεσμα είναι νά εξαντληθούν όλες οί δυνάμεις μας καί νά μήν αντιμετωπίσουμε τόν εχθρό. Έτσι κάνουν καί μερικοί πάνω στον πνευματικό αγώνα.
– Γέροντα, στην πνευματική πρόοδο δέν βοηθάει καί το περιβάλλον;
– Ναί, βοηθάει, αλλά μερικές φορές μπορεί ένας νά ζή ανάμεσα σέ Αγίους καί νά μήν κάνη προκοπή. Υπήρχε μεγαλύτερη προυπόθεση γιά τόν Ιούδα, πού ήταν συνέχεια μαζί μέ τόν Χριστό; ο Ιούδας δέν είχε ταπείνωση ούτε καλή διάθεση. Καί μετά τήν προδοσία του πάλι δέν ταπεινώθηκε• βρόντησε τά αργύρια μέ θυμό καί εγωισμό καί πήγε μέ πονηριά στην αγχόνη. Καί οί Φαρισαΐοι κινήθηκαν σάν τόν διάβολο. Αφού έγινε η δουλειά τους, είπαν στον Ιούδα: «Συ όψεί» ο Θεός ενεργεί ανάλογα μέ τήν κατάσταση του ανθρώπου. Το Πνεύμα τό Άγιο δέν εμποδίζεται άπό τίποτε. Αυτό πού κατάλαβα είναι ότι, όπου καί άν βρεθή κανείς, αν άγωνισθή φιλότιμα, μπορεί νά πετύχη τό ποθούμενο, τήν σωτηρία της ψυχής του. Έδώ ο Λώτ ζούσε μέσα στά Σόδομα καί στά Γόμορρα καί σέ τί κατάσταση πνευματική ήταν! Τώρα, είτε τό θέλουμε είτε δέν τό θέλουμε, πρέπει νά άγωνισθούμε νά γίνουμε καλύτεροι, ώστε νά ενεργή η θεία Χάρις μέσα μας.
Τά γεγονότα μάς αναγκάζουν καί θά μάς αναγκάσουν νά πλησιάσουμε περισσότερο στον Θεό, γιά νά έχουμε θεϊκή δύναμη, ώστε νά αντιμετωπίζουμε σωστά κάθε κατάσταση και φυσικά ο Καλός Θεός δεν θά μας αφήση• θά μας προστατεύση.
Πάντως νά ξέρουμε, όταν καλυτερεύουμε την πνευματική μας κατάσταση, τότε και εμείς νιώθουμε καλύτερα, αλλά και τον Χριστό χαροποιούμε. Ποιος μπορεί νά φαντασθή την μεγάλη χαρά πού αισθάνεται ο Χριστός, όταν τά παιδιά Του προχωρούν; Εύχομαι νά κάνουν όλοι οί άνθρωποι πνευματική προκοπή και νά ενωθούν μέ τον Χριστό, πού είναι το Α και τό Ω. Όταν άπό το Α και τό Ω εξαρτάται όλη η ζωή μας, τότε ολα είναι αγιασμένα.
Από το βιβλίο: Λόγοι του Γέροντος Παισίου Β’. Πνευματική αφύπνιση.
Έκδοση: Ιερόν Ησυχαστήριον Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος. Σουρωτή Θεσσαλονίκης. 1999.
