Εκείνα τα χρόνια στάλθηκε κάποιος ως χαρτουλάριος1 στην Αντιόχεια της Συρίας για μια υπόθεση και βρήκε τέσσερις γυναίκες νεώτερες, δαιμονισμένες, που μιλούσαν πολύ, λόγω της συνεργίας του διαβόλου και τις οποίες τις έφεραν στην Αντιόχεια στον μακάριο Ιωάννη.
Όταν άκουσε ο χαρτουλάριος ότι μιλάνε με το στόμα των κοριτσιών οι δαίμονες στην συριακή διάλεκτο, ήλθε και ρώτησε διάφορα πράγματα που αφορούν την ψυχική σωτηρία, όπως για την έκπτωση από τους ουρανούς, για τον Παράδεισο, για τον καρπό που έφαγε ο Αδάμ, για τον όφι και για άλλα πολλά που δεν είναι αναγκαίο να τα λέμε, εξαιτίας της ασθένειας πολλών. Δύο όμως κεφάλαια θα θυμηθούμε προς οικοδομή όλων. Ρώτησε, λοιπόν, ο μακάριος αυτός Ιωάννης εάν φοβούνται οι δαίμονες την ευχή του «Πάτερ ημών» ή το «Ο κατοικών εν βοηθεία του Υψίστου» ή το «Μεθ’ ημών ο Θεός» και αποκρίθηκαν ότι ωφέλιμες είναι οι ευχές αυτές.
Έπειτα θέλοντας να ρωτήσει και για το «Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού», μόλις άρχισε να το λέει, οι δαίμονες φώναξαν: «Μη πεις αυτόν τον λόγο, γιατί δεν θα σου απαντήσουμε σε άλλη ερώτηση, διότι δεν υπάρχει άλλος λόγος στην γραφή σαν και αυτόν που να μας καταργεί». Έτσι ρώτησε ποια πράγματα των χριστιανών φοβούνται και εκείνοι απάντησαν: «Έχετε πράγματι τρία μεγάλα πράγματα˙ ένα εκείνο που κρέμεται στον τράχηλό σας (τον σταυρό), το άλλο ότι λούζεστε (το βάπτισμα) και τέλος εκείνο που τρώτε στην εκκλησία (την αγία κοινωνία)».
Και πάλι τους ρώτησε από τα τρία ποιο φοβούνται περισσότερο και εκείνοι αποκρίθηκαν: «Αν ίσως φυλάγατε σωστά εκείνο που μεταλαμβάνετε, κανείς από εμάς δεν θα μπορούσε να σας αδικήσει».
Δοξάζοντας, λοιπόν, τον Θεό ο Ιωάννης ξαναρώτησε: «Ποια πίστη αγαπάτε περισσότερο από όσες βρίσκονται στον κόσμο;» Εκείνοι είπαν: «Αγαπάμε εκείνη την πίστη που δεν έχει κανένα από αυτά τα τρία που είπαμε και η οποία δεν ομολογεί ως Θεό τον Υιό της Μαρίας». Και ο Ιωάννης τους ρωτάει: «Όμως εσείς πώς τον ομολογήσατε Υιό Θεού φωνάζοντας: Τί ημίν και σοι Υιέ του Θεού;». Τότε μετά από λίγη σιωπή, απάντησαν: «Χωρίς να θέλουμε και αναγκασμένοι από τη δύναμή του τον φωνάξαμε αυτό προς ντροπή των Ιουδαίων που τον βλασφημούσαν και τον έλεγαν άνομο». Αυτά και άλλα είπαν οι δαίμονες μπροστά στον λαό και αμέσως έγιναν άφαντοι.
Στην Κύπρο βρίσκεται πάνω σε βουνό ένα μέρος που το λένε μικρή Κύπρο και στο οποίο κατοικούν δαιμόνια που ρίχνουν πέτρες σε όσους βρίσκονται εκεί κοντά και πολλούς πλήγωσαν. Ο επίσκοπος πήγε σε αυτό το μέρος και λειτούργησε και όταν εξεφώνησε το «Άγια τοις Αγίοις» είπε: «Παραγγέλλω σε σας, πνεύματα πονηρά, λόγω αυτού του ποτηρίου του αγίου Αίματος και του άχραντου Σώματος του Κυρίου, που μας έδωσε την εξουσία να λύνουμε και να δένουμε στον ουρανό και στην γη, να αναχωρήσετε από εδώ και πλέον να μην αδικήσετε την πόλη αυτή», πράγμα που έγινε, διότι από εκείνη την ώρα δεν έβλαψαν πια κάποιον άνθρωπο.
Υποσημείωση.
1. Τίτλος υπαλλήλου.
Από το βιβλίο: Λειμωνάριον το παλαιόν – ιωάννου Μόσχου. Ητοι, Τα μυρίπνοα άνθη του Παραδείσου. Διηγήματα των Οσίων πατέρων. βιβλίον ψυχωφελέστατον Ιωάννου Ευκρατά και Σωφρονίου του σοφιστού.
Εκδότης, Η Αγία Αννα, Φεβρουάριος 2005
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
