Ξημερώνει. Αυγή δροσάτη
με το πρώτο της πουλί
λες και κράζει τον εργάτη
στη φιλόπονη ζωή.
Πριν αχνίση κάθε αστέρι,
με χαρούμενη καρδιά,
νέοι, μεσόκοποι και γέροι,
τρέξετε όλοι στη δουλειά.
Τώρα εκείθενε οι φροντίδες
ας πετάξουνε, καθώς
ξαφνιασμένες νυχτερίδες,
οπού αγνάντεψαν το φως.
Μη σας είναι ο ξένος πλούτος
έν’ αγκάθι στην καρδιά,
πέστε αζήλευτα: «Είναι τούτος
εργασίας κληρονομιά!».
Σηκωθήτε˙ η γη χαρίζει
μόνον άφθονο καρπό,
αν ο κόπος την ποτίζη
μ’ έναν ίδρωτα συχνό.
Γεράσιμος Μαρκοράς.
Από το Αναγνωστικό της ΣΤ’ τάξεως του Δημοτικού σχολείου.
Εν Αθήναις 1964
Οργανισμός Εκδόσεως Σχολικών Βιβλίων
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
