Πῶς μᾶς πολεμοῦν τὰ δαιμόνια – πονηρὰ πνεύματα;
ΑΠ.: Πρῶτα-πρῶτα πρέπει νὰ ξέρετε, ὅτι στὸν δαιμονικὸ πόλεμο ἐναντίον τῶν ἀνθρώπων, κάθε πονηρὸ πνεῦμα ἔχει τὸν δικό του ρόλο.
Κάθε ἁμαρτία γίνεται μὲ τὴν παρακίνηση ἢ καὶ τὴν συνεργεῖα ὁρισμένου δαιμονίου καὶ κάθε πάθος ὑποστηρίζεται ἀπὸ ὁρισμένο δαιμόνιο. Ἔτσι, τὰ ἡγετικὰ δαιμόνια εἶναι ὀχτὼ, ὅσα καὶ τὰ θανάσιμα πάθη: της γαστριμαργίας, τῆς πορνείας, τῆς φιλαργυρίας, τῆς λύπης, τῆς ὀργῆς, τῆς ἀκηδίας, τῆς κενοδοξίας, τῆς ὑπερηφάνειας.
Κάθε πονηρὸ πνεῦμα, πολεμῶντας μας, ἐνεργεῖ μὲ τοὺς δικούς του τρόπους, ἀνάλογα μὲ τὸ πάθος ποὺ ὑποστηρίζει.
Ὅλα, πάντως, τὰ δαιμόνια συνεργάζονται μεταξύ τους, γιὰ νὰ μᾶς βυθίσουν σὲ ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερα πάθη καὶ νὰ μᾶς κάνουν δούλους τῆς ἁμαρτίας, ὥστε νὰ μᾶς χωρίσουν ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ νὰ μᾶς ὁδηγήσουν στὸν αἰώνιο θάνατο.
Βέβαια, ἡ δύναμη τῶν δαιμόνων δὲν εἶναι ἀνεξέλεγκτη καὶ ἡ δραστηριότητά τους δὲν εἶναι ἀπεριόριστη.
Μᾶς πολεμοῦν, μόνο ἂν τοὺς τὸ ἐπιτρέψει ὁ Θεός -καὶ ὅσο τοὺς τὸ ἐπιτρέψει, ποτὲ πάντως πέρα ἀπὸ τὰ ὅρια τῆς ἀντοχῆς μας (Α’ Κόρ. 10:13)- , γιὰ νὰ δοκιμαστοῦν ἡ προαίρεσή μας, ἡ πίστη μας καὶ ἡ ἀγάπη μας σ’ Ἐκεῖνον, ἢ ἂν τοὺς δώσουμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι τὸ δικαίωμα μὲ τὴν ἀμέλειά μας, τὴν ραθυμία μας, τὴν ἀπροσεξία μας καί, προπάντων, τὴν ὑπερηφάνειά μας.
Τὰ πονηρὰ πνεύματα μᾶς πολεμοῦν μὲ πολλοὺς τρόπους. Μὲ ποιούς;
Πρῶτον, μὲ τοὺς ἐμπαθεῖς λογισμούς, μὲ τοὺς ὁποίους αἰχμαλωτίζουν τὸ νοῦ, τὸν σκοτίζουν καὶ τὸν πειθαναγκάζουν νὰ συναινέσει στὴν ἁμαρτία.
Δεύτερον, μὲ τὰ πάθη ποὺ ὑπάρχουν μέσα μας, ἀπὸ τὰ ὁποῖα παίρνουν τὶς ἀφορμὲς γιὰ νὰ ὑποκινήσουν τοὺς ἐμπαθεῖς λογισμούς.
Τρίτον, μὲ τὶς σωματικὲς αἰσθήσεις -τὴν ἀκοή, τὴν ἁφή, τὴ γεύση, τὴν ὄσφρηση καί, προπάντων, τὴν ὅραση- μὲσ’ ἀπὸ τὶς ὁποῖες, σὰν ἀπὸ πόρτες, περνοῦν στὴν ψυχὴ ποικίλα ἐξωτερικὰ ἐρεθίσματα, ποὺ ξεσηκώνουν τὰ πάθη μας καὶ μᾶς σπρώχνουν στὴν ἁμαρτία.
Τέταρτον, μὲ ἄλλους ἀνθρώπους, τοὺς ὁποίους βάζουν, εἴτε νὰ μᾶς κατατρέχουν καὶ νὰ μᾶς ἀδικοῦν εἴτε νὰ μᾶς παρασύρουν στὴν ἁμαρτία.
Πέμπτον, μὲ θλίψεις, βάσανα καὶ ἀρρώστιες.
Μᾶς πολεμοῦν καὶ μὲ ἄλλους τρόπους τὰ πονηρὰ πνεύματα, ἀλλὰ οἱ κυριότεροι εἶναι αὐτοὶ οἱ πέντε.
Ὅπως κι ἂν μᾶς πολεμοῦν, πάντως, καθόλου δὲν μποροῦν νὰ μᾶς βλάψουν, ἐφόσον μὲ τὰ θεῖα Μυστήρια τοῦ Βαπτίσματος καὶ τοῦ Χρίσματος ἔχουμε λάβει τὴν χάρη καὶ τὶς δωρεὲς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἐφόσον ἔχουμε βαθιὰ πίστη στὸν Θεὸ καὶ ἐφόσον ἀγωνιζόμαστε γιὰ τὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν Του μὲ σταθερότητα καὶ ἀνδρεία, μὲ ταπεινοφροσύνη καὶ ὑπομονή, μὲ προσευχὴ καὶ νηστεία, μὲ τακτικὴ Ἐξομολόγηση καὶ συχνὴ θεία Κοινωνία.
Από το: Ἀπαντήσεις σὲ ἐρωτήματα χριστιανῶν. Ἔκδ. Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου. 2008
Η/Υ ΠΗΓΗ:
Αγία Ζώνη.gr: 06 Νοεμβρίου 2024
