– Γέροντα, έχω δυσκολίες στον αγώνα μου.
– Ζητάς βοήθεια από τον Χριστό ή παλεύεις μόνη σου; την αδυναμία σου την είπες στον Χριστό; Έσύ δεν τα πεινώνεσαι, δεν ζητάς βοήθεια από τον Χριστό Και μετά λες: «Έχω δυσκολίες στον αγώνα μου». αν ταπεινώνεται κανείς Και ζητά λίγη βοήθεια από τον Χριστό, Εκείνος βοηθάει. Πολλές φορές ο άνθρωπος καταβάλλει μια εγωιστική προσπάθεια, γι’ αυτό δεν βοηθάει ο Χριστός. Πέταξε τον εαυτό σου, μην τον υπολογίζης, Και η Χάρις του Θεου θα κατοικήση μεσα σου. εμείς θέλουμε να αποκτήσουμε αγιότητα με μαγικό τρόπο. σε λανθασμένη όμως κατάσταση δεν βοηθάει ο Θεός. Έστω Και λίγο αν μπαίνη η ιδιοτέλεια, εμποδίζεται η θεία βοήθεια.
– Όταν έχω διάθεση να διορθωθώ, δεν θα με βοηθήση ο Θεός να καταλάβω μιά αδυναμία μου;
– για να βοηθήση ο Θεός, πρέπει να ύπάρχη διάθεση για αγώνα. Και όταν λέμε διάθεση για αγώνα, εννοούμε να καταβάλλη κανείς λίγη προσπάθεια να ξεπεράση την αδυναμία του. Λίγη καθαρή διάθεση αν δη ο Θεός, πλούσια βοηθάει τον άνθρωπο, πλούσια στέλνει την Χάρη Του. Μπαίνει ο άνθρωπος μεσα στο κανάλι του Θεου.
– Γέροντα, μεχρι ποιο σημείο μας βοηθάει ο Θεός στον πνευματικό αγώνα;
– μεχρι εκεί που βοηθάμε εμείς τον Θεό να μας βοηθήση. Όταν ζητάτε κάτι από τον Θεό Και για πολύ καιρό δεν δίνη βοήθεια, να ξέρετε ότι θα ύπάρχη υπερηφάνεια. αν έχουμε πάθη, π.χ. γαστριμαργία, φλυαρία, θυμό, φθόνο κ.λπ., Και παράλληλα έχουμε Και υπερηφάνεια, ο Θεός δεν βοηθάει, γιατί εμποδίζουμε την θεία Χάρη. Και μόνον προδιάθεση υπερηφάνειας να έχουμε μεσα μας, εμποδίζουμε τον Θεό να μας βοηθήση, έστω κι αν αγωνιζώμαστε Και προσευχώμαστε ϊσως Και περισσότερο άπ’ ό,τι χρειάζεται. Αδύνατο είναι να μή βοηθήση ο Θεός, αν δεν ύπάρχη φόβος να το πάρη επάνω του ο άνθρωπος. Μόλις φύγη η προδιάθεση υπερηφάνειας Και λάβη την ψυχική του υγεία ο άνθρωπος, τότε θα τον απαλλάξη αμέσως από το πάθος που τον βασανίζει, Και θα τον ανταμείψη Και για τον παραπανήσιο του αγώνα.
Γι’ αυτό, για να βοηθηθούμε, πρέπει να βοηθήσουμε τον Θεό με το ταπεινό μας φρόνημα. να πουμε: «Τέτοιος άχρηστος είμαι, Θεέ μου, Σε παρακαλώ, συγχώρεσε με και βοήθησε με». Τότε βοηθάει ο Θεός, γιατί δικαιούται την βοήθεια η ψυχή, επειδή αφέθηκε στα χέρια Του με καλή και ταπεινή διάθεση.
Πρέπει να πιστεύουμε ότι ο Χριστός και η Παναγία μας προστατεύουν και μας βοηθούν πάντοτε, αρκεί να έχουμε ταπεινό φρόνημα. ο Θεός μας δεν είναι κουφός, να μή μας ακούη, ούτε τυφλός, να μή μας βλέπη, όπως ο Βάαλ.
Από το βιβλίο: Λόγοι του Γέροντος Παισίου Β’. Πνευματική αφύπνιση.
Έκδοση: Ιερόν Ησυχαστήριον Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος. Σουρωτή Θεσσαλονίκης. 1999.
