Ο μοναχός Αλέξανδρος (13ος αιώνας) μας δίνει την πολύ ενδιαφέρουσα πληροφορία ότι ο Κων/νος, μετά το πέρας των εργασιών της Α’ Οικουμενικής συνόδου και της φιλοξενίας των Μελών της Συνόδου στα ανάκτορα, παρακίνησε τον επίσκοπο Ιεροσολύμων Μακάριο, που συμμετείχε στη σύνοδο, ν’ αναζητήσει το Σταυρό του Κυρίου, τον Τάφο και όλους τους Αγίους Τόπους: «Φιλοτιμησάμενος δε ο βασιλεύς επισκόπους και ασπασάμενος απέλυσε μετ’ ειρήνης εις τας ιδίας παροικίας, χαίρων επί τη συμφωνία των εκκλησιών. Παρεκελεύσατο δε τω της Αιλίας επισκόπω Μακαρίω παρόντι εν τη συνόδω, και των αποστολικών δογμάτων υπερμαχούντι, αναζητήσαι τον ζωοποιόν σταυρόν, και το θεόληπτον μνήμα, και πάντας τους αγίους τόπους, και τους άλλους επισκόπους ομοίως προετρέψατο αιτήσασθαι, ει τι συνορά προς απαρτισμόν έκαστος της ιδίας Εκκησίας˙ ην δε εννέα καιδέκατος της βασιλείας αυτού ενιαυτός, ότε εγένετο η κατά Νίκαιαν σύνοδος.
Μετά ταύτα απέστειλεν ο βασιλεύς εαυτού μητέρα Ελένην την αξιέπαινον και θεοφιλή εις Ιεροσόλυμα μετά γραμμάτων και χρημάτων αφθονίας προς τον Μακάριον Ιεροσολύμων, επί αναζητήσει του ζωοποιού ξύλου, και οικοδομή των αγίων τόπων αυτής αιτησαμένης της βασιλίδος, φασκούσης οπτασίαν θείαν εωρακέναι, κελεύουσαν αυτή τα Ιεροσόλυμα καταλαβείν, και τους Αγίους Τόπους εις φως αγαγείν χωσθέντας υπό των ανόμων, και αφανείς γενομένους, επί τοσούτους χρόνους».
Η Ελένη, οδηγημένη από τα όνειρα, πίστευε πως θα έβρισκε αυτό το σεπτότερο όλων των λειψάνων και ότι θα το αποκαθιστούσε ως το ιερότερο σύμβολο της χριστιανικής λατρείας. «Προσκυνήσωμεν εις τον τόπον, ου έστησαν οι πόδες Αυτού», είπε το βιβλικό λόγο στον Κων/νο και τους παλατιανούς. Παρότι η ηλικία της ξεπερνούσε τα εβδομήντα οχτώ χρόνια, χάρη στην ισχυρή θέληση και τ’ ανεξάντλητα αποθέματα των ψυχικών δυνάμεών της, αποφάσισε να κάνει αυτό το κοπιαστικό, αλλά και επικίνδυνο ταξίδι.
Ο Κεδρηνός γράφει ότι κατά το εικοστόν έτος της βασιλείας του Κων/νου «Κρίσπος ο υιός Κων/νου χριστιανός εκοιμήθη˙ και Ελένη η μήτηρ του βασιλέως στεφθείσα δι’ οπτασίας εις τα Ιεροσόλυμα απέρχεται».
Διέσχισε τα Βαλκάνια, διαπεραιώθηκε στη Μικρά Ασία, και μέσα από τους δρόμους των δυτικών ακτών και το θαλάσσιο εν συνεχεία ταξίδι της από νησί σε νησί της Δωδεκανήσου, όπως ορίζει η παράδοση, έφτασε στην Κύπρο, όπου ξεχειμώνιασε. Πολλές εκκλησίες έχτισε και πολλά μοναστήρια ίδρυσε στο νησί, μεταξύ των οποίων και το «Βασιλομονάστηρο», όπως ονομάστηκε μεταγενέστερα προς τιμήν της. οι Κύπριοι διατηρούν τη μνήμη της ζωηρά στις παραδόσεις τους.
Όταν ήρθε η άνοιξη, έφυγε από την Κύπρο και διαπεραιώθηκε αντίκρυ στην Παλαιστίνη.
Καθώς πληροφορήθηκε ο επίσκοπος Μακάριος, γράφει ο μοναχός Αλέξανδρος, ότι έφθασε στην Ιερουσαλήμ η βασίλισσα Ελένη, την υποδέχθηκε μαζί με τους άλλους επισκόπους της επαρχίας. Εκείνη τους ανάγγειλε το σκοπό της άφιξης της στους αγίους Τόπους, την εύρεση δηλαδή του Σταυρού του Χριστού, και όλοι απορούσαν για τον τόπο, ενώ καθένας τους άρχισε να λέει τις υποψίες του περί του τόπου. Τέλος, ο επίσκοπος της Ιερουσαλήμ τους παρακάλεσε να ησυχάσουν και να προσευχηθούν για το πρόβλημά τους.
Ο Ευσέβιος και άλλοι ιστορικοί συγγραφείς βεβαιώνουν τις πρώτες ενέργειες της Αγίας Ελένης στην Παλαιστίνη. Μιλούν για την απελευθέρωση φυλακισμένων, εξορίστων και σκλάβων στα ορυχεία, καθώς και για τη γενναιοδωρία της στους γυμνούς και απροστάτευτους φτωχούς με τη διανομή σ’ αυτούς χρημάτων και ιματισμού. Γιατί ο αυτοκράτορας γυιός της της παρείχε κάθε βοήθεια και της επέτρεπε να ξοδεύει τα χρήματα αφειδώς στις ελεημοσύνες και στην ανέγερση ιερών ναών.
Ο Ευσέβιος Παμφίλου μας δίνει πολλές σχετικές πληροφορίες. Μερικού άθεοι και δυσσεβείς, γράφει, πριν από πολλά χρόνια, για να συσκοτίσουν την αλήθεια για την Ανάσταση του Κυρίου, σκέφτηκαν να εξαφανίσουν τον ιερό χώρο της ταφής του Κυρίου, επιχωματώνοντάς τον σε μεγάλο ύψος με πολύ χώμα που κουβάλησαν από μακριά. Και αφού έκαναν αυτή τη μεγάλη επιχωμάτωση, έχτισαν πάνω της ναό της Αφροδίτης και έβαλαν μπροστά του ένα μεγάλο άγαλμα της θεάς, για να βεβηλώσουν τον τόπο, έτσι ώστε με την πάροδο του χρόνου οι χριστιανοί να τον λησμονήσουν.
Άλλ ’ο χώρος εντοπίστηκε γρήγορα από την αγία Ελένη. Το σημείο, γράφει ο Σωζομενός, το γνώριζε από πατρικό γραπτό και το αποκάλυψε κάποιος Εβραίος, από εκείνους που κατοικούσαν κατά την Ανατολή, αλλά ως πιο αληθινό φαίνεται και πιο πιστευτό γίνεται ότι ο Θεός το αποκάλυψε (στην Αγία Ελένη) με θεϊκά σημάδια και όνειρα.
Και ο μοναχός Αλέξανδρος γράφει ότι ο τόπος όπου σταυρώθηκε και ετάφη ο Κύριος θεόθεν αποκαλύφθηκε στη θέση που βρισκόταν ο ναός της Αφροδίτης. Και παρέχει την πληροφορία ότι η αγία Ελένη, κάνοντας χρήση της βασιλικής αυθεντίας της, συγκέντρωσε πλήθος πολλών τεχνιτών και εργατών και διέταξε να γκρεμίσουν από τα θεμέλια τον ειδωλολατρικό ναό. Και καθώς αυτό πραγματοποιήθηκε, ανεφάνη το θείο μνήμα, και ο τόπος του Κρανίου, και οι τρεις σταυροί θαμμένοι και τα καρφιά.
Ο Κων/νος, που φαίνεται ενημερωνόταν ταχύτατα για όλες τις ενέργειες της μητέρας του, διέταξε να κατεδαφιστεί αμέσως ο ναός της Αφροδίτης και ν’ απομακρυνθεί μακριά από τον ιερό χώρο το παχύ στρώμα των μπάζων, με τα οποία τον είχαν επιχωματώσει.
Καθώς τα μπάζα απομακρύνθηκαν, αποκαλύφθηκε πράγματι το ιερό σπήλαιο, όπου είχε ταφεί ο Αναστάς Χριστός.
Από το βιβλίο: Μέγας Κωνσταντίνος : Κατηγορίες και αλήθεια, του Κωνσταντίνου Καραστάθη. Αθήναι, Απρίλιος του 2012 Εκδόσεις “ΑΘΩΣ”.
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
Παράβαλε και:
Η Αγία Ελένη στους Αγίους Τόπους: Η ανεύρεση του τιμίου Σταυρού του Χριστού – Κωνσταντίνου Καραστάθη.
