Δεν τον ειδοποίησε κανείς
«ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ, που ο Γέροντας ευρίσκετο στο κρεββάτι του (απ’ ότι ενθυμούμαι, μόλις είχε επιστρέψει από το Ασκληπιείο της Βούλας και τελούσε εν αναρρώσει), τον επισκέφθηκα στο κελάκι του και, πριν προλάβω να καθήσω, με παρότρυνε επιτακτικά: “Πήγαινε στο Ιερό, βάλε το πετραχήλι μου, πάρε τα Άγια Μυστήρια και πήγαινε να μεταλάβεις τον τάδε – μου είπε το όνομά του-, στο τάδε κτίριο, στον δείνα όροφο του νοσοκομείου.
Έσπευσα να εκπληρώσω, και με βιασύνη, τολμώ να πω, τα όσα μου παρήγγειλε. Έκανα ό,τι μου είπε ακριβώς και βρέθηκα μπροστά σε έναν ετοιμοθάνατο νεαρό, διασωληνωμένο, πάσχοντα από πολύ βαριά ασθένεια, όπως έμαθα από την μητέρα του, που τον διακονούσε.
Ενώ αυτός ευρίσκετο σε λήθαργο, άνοιξε εκείνη την ώρα τα μάτια του, έκανε δύσκολα και ανεπιτυχώς τον σταυρό του, γιατί και τα δύο χέρια του ήταν με ορούς, άνοιξε το στόμα του και μετάλαβε. Γύρισα να δω, ακούγοντας τα αναφιλητά της μητέρας του, ένα πρόσωπο γεμάτο πόνο και δάκρυα. Της είπα: “Είχατε ειδοποιήσει τον πατέρα Ευμένιο, τον εφημέριο του νοσοκομείου, να έλθει να κοινωνήσει το παιδί σας, αλλά επειδή δεν μπορούσε ο ίδιος να έλθει, λόγω της ασθενείας του, έστειλε εμένα. Μου απάντησε η γυναίκα, ότι ο γυιός της είχε εκφράσει την επιθυμία να κοινωνήσει, αλλά εκείνη δεν είχε προλάβει να ειδοποιήσει τον πατέρα Ευμένιο, διότι ο γυιός της είχε πέσει ήδη σε κώμα.
Μετά απ’ αυτό και μη πιστεύοντας τα όσα άκουγα και αρχίζοντας να συνειδητοποιώ τα όσα θαυμαστά και υπερφυσικά συνέβαιναν, γι’ αυτή την παρέμβαση από τον Άγιο Γέροντα, αισθάνθηκα την ανάγκη να ρωτήσω και την νοσοκόμα. Ή νοσοκόμα με διαβεβαίωσε, ότι δεν είχαν ειδοποιηθεί από κανέναν, για να μιλήσουν στον ιερέα να κοινωνήσει ο νεαρός. Ή πληροφορία αυτή δόθηκε στον πατέρα Ευμένιο κατ’ ευθείαν από τον Παντεπόπτη και Κύριο του Ελέους.»
«Ένα περιστέρι πέταξε στον ουρανό»
«ΤΟ ΒΡΑΔΥ, που κοιμήθηκε ο Άγιος Νικαίας Ιάκωβος, ήμουν εκεί. Ενθυμούμαι ότι ήτο βαθιά συγκινημένος ο μακαριστός πατήρ Ευμένιος και συνεχώς προς πάντας επαναλάμβανε: “Σήμερα, ένα λευκό περιστέρι πέταξε ολόισια στον ουρανό.» [π. Φιλόθεος Θεοδωρόπουλος]
Επισκέπτες από την Ρωσία
«ΜΙΑ ΦΟΡΑ, είχα πάει να δω τον Παππούλη και είδα κάποια κινητικότητα εκεί. Όπως πάντα, ήταν πολύς κόσμος. Ρώτησα τον Παππούλη, ποιοι ήταν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, μοναχοί και ιερομόναχοι. “Παιδάκι μου, αυτοί ήρθαν από το Κίεβο, μου λέει. Ήρθαν από το Κίεβο να δουν τον Παππούλη, από την Ρωσία. Όπως έρχονταν συχνά και πολλοί καθηγητές Πανεπιστημίου με τους φοιτητές τους και έκαναν διάλογο μαζί του.» [Καλοχωρίδης Χρήστος]
Από το βιβλίο: Πατήρ Ευμένιος. Ο κρυφός άγιος της εποχής μας. Μοναχού Σίμωνος.
Αθήνα, 2009
