Η γνωριμία με τον γέροντα Ευμένιο.
«ΦΙΛΟΙ ΜΑΣ, άνθρωποι που συνδέονταν με τον γέροντα Πορφύριο, με παρακινούσαν να πάμε να τον γνωρίσω και να πάρω την ευχή του. Από έναν ανόητο δισταγμό, διαρκώς το ανέβαλα, έως ότου, στις 2 Δεκεμβρίου του 1991, με ειδοποίησαν, ότι ο γέροντας Πορφύριος έφυγε απ’ αυτόν τον κόσμο! Εκείνη την στιγμή κατάλαβα τί είχα πάθει: έτρεχε ένα ποτάμι στην αυλή μου κι εγώ δεν είχα πιεί ούτε μιά στάλα.
Λυπήθηκα βαθιά και ρώτησα: “Και τώρα τι κάνουμε; Υπάρχει κανείς;. Τότε μου απάντησαν: “Μην λυπάσαι, ο Γέροντας μας έλεγε, ότι υπάρχει ένας κρυμμένος Άγιος στο Αιγάλεω, ο πατήρ Ευμένιος. Αυτός είναι Άγιος, έλεγε, όχι εγώ, που βγήκα στο κλαρί.
Μέσα σε λίγες μέρες, μαζί με άλλους «ομοιοπαθείς», φτάσαμε στο εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων, του νοσοκομείου Δυτικής Αττικής. Κανείς μας δεν μπορούσε, τότε, να φανταστεί, τι θησαυρό θα ανακαλύπταμε.
Γινόταν Εσπερινός. Χειμωνιάτικο απόγευμα, βράδιαζε νωρίς. Ένα γεροντάκι, με ξεθωριασμένο ράσο, με πρησμένα πόδια, με χαλασμένα παπούτσια, γιατί τα πάταγε σαν παντόφλες, καθάριζε την αυλή. Σερνόταν πέρα-δώθε, κρατώντας σκούπα και φαράσι και νόμιζες ότι μόνο σκούπιζε. Όμως, όταν έφτανε η σειρά του, η σειρά του ιερέα, συμμετείχε στην Ακολουθία χωρίς κανένα λάθος και χωρίς καμμιά καθυστέρηση.
Διαπιστώσαμε σύντομα, ότι αυτός που ήταν έξω από τον ναό, ήταν συγχρόνως όλος μέσα στον ναό. Συμμετείχε απόλυτα και αδιάλειπτα στα τελούμενα. Καταλάβαμε: αυτός ήταν ο κρυμμένος Γέροντας, ο πατήρ Ευμένιος.» [Μ. Μαρία]
Ο γέροντας Πορφύριος για τον γέροντα Ευμένιο.
«ΗΤΑΝ ΜΙΑ εποχή, που δυσκολευόμουν πολύ από τις βιοτικές μου μέριμνες και τίς εσωτερικές αντιφάσεις μου. Δεν μου “έφτανε ο πατήρ Ευμένιος. Ήθελα ν’ ακούσω κι άλλους Γέροντες της εποχής. Πήγα στον Όσιο Δαυΐδ, στον πατέρα Ιάκωβο, στο μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα, στον πατέρα Σίμωνα. Πήγα στον Ωρωπό, στον πατέρα Πορφύριο. Αλησμόνητες εμπειρίες από την συναναστροφή μου με τους στάρετς αυτούς της πατρίδας μας. Ό πατήρ Πορφύριος ήταν ασθενής, ξαπλωμένος στην κλίνη του, στο τροχόσπιτο. Πήρα την ευλογία του και, σε κάποια στιγμή, αναφέρθηκα στον Πνευματικό μου, τον πατέρα Ευμένιο. “Αυτός έγινε καλά από την πίστη του, μου υπογράμμισε. Αργότερα, έμαθα τί είχε πει σε άλλους για τον Γέροντα, δηλαδή ότι είναι ο κρυφός Άγιος του καιρού μας.»
Η επίσκεψη στον Όσιο Λουκά
«ΩΣ ΜΟΝΑΧΟΣ Σωφρόνιος επισκέφθηκε με γνωστούς του ιερείς την Μονή του Οσίου Λουκά στην Βοιωτία. Βγήκαν και μιά φωτογραφία. Όταν την είδα στο κελί του, μου έκανε εντύπωση η διαφορά του από τους “κοσμικούς παπάδες. Τον γνώρισα δεκαπέντε ετών, ως ιερομόναχο Ευμένιο. Εκεί ήταν ο μοναχός Σωφρόνιος. Στην φωτογραφία είχε αποτυπωθεί όλη η ταπείνωση και η απλότητά του. Θυμήθηκα τα λόγια κάποιου συνασθενούς του: “Α, ο πατήρ Σωφρόνιος από ταπείνωση έλαμπε τότε.» [Χατζηγεωργίου Μιχαήλ]
«Οι Άγιοι Ανάργυροι δεν είναι εδώ»!
«30 ΙΟΥΝΙΟΥ, παραμονή των Αγίων Αναργύρων. Ό πατήρ Ευμένιος είχε ετοιμάσει την εκκλησία του για την εορτή των Αγίων. Είχε βάλει την εικόνα τους, ανθοστολισμένη, για το προσκύνημα. Πολύς κόσμος στην πανήγυρι.
Ο Γέροντας έσβηνε κεράκια στο μανουάλι. Φανερά ευτυχής, γιατί αξιώθηκε για μιά ακόμη χρονιά να εορτάζει την μνήμη των Αγίων του. Βρήκα την ευκαιρία να τον ρωτήσω για τους Αγίους. Ποιοι είναι αυτοί, που γιορτάζουν τον Νοέμβριο και ποιοι τον Ιούλιο. Και με αφορμή τα κεράκια και τις προσευχές προ της ιεράς εικόνας τους, τον ρώτησα, αν οι Άγιοι ακούνε τις δεήσεις μας, τόσες δεήσεις! Με απλότητα και γελαστά, χωρίς να δείχνει αιφνιδιασμένος, μου απάντησε: “Ό Θεός είναι πανταχού παρών, παντογνώστης. Οι Άγιοι, χάριτι Θεού, είναι εδώ η εκεί και δέχονται τις ικεσίες των πιστών. Οι Άγιοι Ανάργυροι δεν είναι εδώ εφέτος…. [Χατζηγεωργίου Μιχαήλ]
Από το βιβλίο: Πατήρ Ευμένιος. Ο κρυφός άγιος της εποχής μας. Μοναχού Σίμωνος.
Αθήνα, 2009
