Καρφιὰ καὶ μαχαίρια εἶναι τῆς ζωῆς οἱ θλίψεις. Μαχαίρια καὶ καρφιά, ποὺ σχίζουν ἀνελέητα καὶ τρυποῦν τὶς καρδιές. Τὶς πυρακτώνουν καὶ τὶς παραλύουν ἐξουθενωτικά.
Τὸ μόνο ποὺ ἀπομένει σὲ τοῦτες τὶς στιγμὲς εἶναι ἡ κραυγή, ποὺ σὰν παράπονο ἱκεσίας ἀπευθύνεται στὸ Θεὸ· «Ἐλέησόν με Κύριε… ἡ ψυχή μου ἐταράχθη σφόδρα… ἐκοπίασα ἐν τῷ στεναγμῷ μου… ἐγεννήθη ἡ καρδία μου ὠσεὶ κηρὸς τηκόμενος… Ἐλέησόν με Κύριε, ὅτι θλίβομαι… ἐξέλιπεν ἐν ὀδύνῃ ἡ ζωή μου καὶ τὰ ἔτη μου ἐν στεναγμοῖς… ἐπελήσθην ὠσεὶ νεκρός… ἐγεννήθη τὰ δάκρυα μου ἐμοὶ ἄρτος ἡμέρας καὶ νυκτός… ἴνα τὶ περίλυπος εἶ ἡ ψυχή μου καὶ ἴνα τὶ συνταράσσεις με;» (Ψαλμοί).
Ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὁ βασιλιᾶς τῆς δημιουργίας, ἀλλὰ τὸ στεφάνι του εἶναι πλεγμένο ἀπὸ ἀγκάθια. Ἡ πορεία του εἶναι ἄλλοτε τραγούδι καὶ συμφωνία χαρᾶς κι ἄλλοτε, τὶς περισσότερες φορές, ἕνα θλιβερὸ καὶ ἀσταμάτητο πένθιμο ἐμβατήριο.
Μεγάλο καὶ αἰώνιο τὸ πρόβλημα τοῦ πόνου. Τὸ μελέτησαν φιλόσοφοι, καὶ κοινωνιολόγοι καὶ ψυχολόγοι καὶ ἄλλοι πολλοί. Τὴν αὐθεντικότερη ὡστόσο ἀπάντηση τὴ δίνει ὁ χριστιανισμός, ἡ πίστη, ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ.
Καὶ ἡ ἀπάντηση εἶναι διπλῆ. Θεολογικὰ εἶναι ἡ συνέπεια τῆς πτώσεως, ὅπως καὶ ὅλα τὰ κακά. Εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς κακῆς χρήσεως τῆς ἐλευθερίας. Εἶναι ὁ καρπὸς τῆς παρακοῆς. Ἠθικὰ εἶναι εὐκαιρία καὶ μέσον ἀρετῆς καὶ τελειώσεως. «Θὰ σέβομαι πάντα τὸν Θεό – λέγει ὁ Θεολόγος Γρηγόριος – ὅσα ἐνάντια κι ἂν ἐπιτρέπῃ νὰ μὲ βροῦν. Ὁ πόνος γιὰ μένα εἶναι φάρμακο σωτηρίας». Ὁ δὲ Μέγας Βασίλειος λέγει: «Ἐφ’ ὅσον μᾶς ἑτοιμάζει ὁ Θεὸς τὸ στεφάνι τῆς Βασιλείας Του, ἀφορμὴ γιὰ ἀρετὴ ἂς γίνη ἡ ἀσθένεια». «Οἱ θλίψεις -θὰ πῇ καὶ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος-μᾶς φέρνουν πιὸ κοντὰ στὸ Θεό. Καὶ ὅταν σκεπτόμαστε τὸ αἰώνιο κέρδος τῶν θλίψεων, δὲν θὰ στεναχωριόμαστε».
Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος, ὁ τόσο διωγμένος καὶ πονεμένος καὶ κατάστικτος ἀπὸ τὰ «στίγματα τοῦ Κυρίου», διδάσκει, ὅτι ὁ Θεὸς ἀφήνει τὸν ἄνθρωπο νὰ πονέση μὲ τὶς θλίψεις «ἐπὶ τὸ συμφέρον εἰς τὸ μεταλαβεῖν τῆς ἁγιότητος αὐτοῦ» (Εβρ. 12, 10).
Χιλιάδες τρόπους ἔχει ὁ Θεὸς γιὰ νὰ σὲ κάμῃ νὰ ἰδῇς τὴν ἀγάπη Του. Ὁ Χριστὸς μπορεῖ νὰ μετατρέψῃ τὴ δυστυχία σὲ μελωδικὸ δοξολογητικὸ τραγούδι. «Ἡ λύπη ὑμῶν εἰς χαρὰν γενήσεται…», εἶπεν ὁ Κύριος (Ιωάν. 16, 6).
Από το: Ἐλπιδοφόρες Διδαχὲς μὲ πατρικὲς ὁδηγίες. Εκδ. Ὀρθόδοξος Κυψέλη.
