Η ακτημοσύνη.
Ενάτη ἀρετή εἶναι ἡ ἀκτημοσύνη καί ἡ ἐσχάτη πτωχεία.
῾Ο ἀκτήμων μοναχός, σάν ἀετός ὑψιπέτης, μένει ἀδιάφορος στά δίχτυα τῆς ματαιοδοξίας τοῦ κόσμου τούτου‧ καί ἄτρωτος. Νά τήν ἀποφεύγωμε, ναί νά φεύγωμε μακρυά ἀπό κάθε φιλαργυρία καί ἀπό κάθε ὑλικό ἀπόκτημα, ὅπως φεύγωμε μακρυά ἀπό κάθε τόπο, πού ξέρομε ὅτι ὑπάρχει λεοντάρι. Γιατί ἡ φιλαργυρία κάνει τόν ἄνθρωπο, ἀντί γιά ταπείνωση καί πραότητα, νά ἔχει ἀνελέητη ὀργή καί μνησικακία! Τόν κάνει ἄγριο θηρίο!
Η διάκριση.
Δεκάτη ἀρετή εἶναι ἡ διάκριση‧ μιά διάκριση, γεμάτη καλή διάθεση‧ σέ ὅλα. ‛Η ἀδιακρισία, ἀκόμη καί τό καλό, τό μεταβάλλει σέ κακό.
Καί ἀκριβῶς γι’ αὐτό ἡ ἀδιακρισία, δέν εἶναι καλό πρᾶγμα.
[Συμπεράσματα]
1. Χωρίς αὐτές τίς δέκα ἀρετές, γιά τίς ὁποῖες μιλήσαμε πιό πάνω, εἶναι ἀδύνατο νά σωθῆ ἄνθρωπος. Οἱ ἅγιοι πατέρες μᾶς τό ἔχουν αὐτό ξεκαθαρίσει. Σέ διάφορα ἐκτεταμένα ἔργα τους. ᾽Εδῶ εἶναι ὅλα πολύ συνοπτικά γραμμένα.
᾽Από τίς ἀρετές αὐτές κυριώτερες εἶναι οἱ ἑξῆς τρεῖς:
• πρῶτα ἡ νηστεία, δηλαδή ἡ λογική καί συνεπής ἐγκράτεια•
• ἔπειτα ἡ ἀδιάκοπη ἐντρύφηση στήν μελέτη τῶν ἁγίων Γραφῶν μέ ἀγρυπνία διακριτική, ἀνάλογα μέ τήν συνείδηση, τήν δύναμη καί τήν παλληκαριά τοῦ καθενός•
• καί τέλος ἡ προσευχή τοῦ ᾽Ιησοῦ, πού γίνεται λογικευμένα, δηλαδή μέ προσοχή τοῦ νοῦ στά λόγια τῆς προσευχῆς καί μέ ἐσωτερική «φυλακή» τῆς καρδιᾶς.
Οἱ ἀρετές αὐτές εἶναι οἱ πιό βασικές καί πιό θεμελιώδεις. Καί ὀφείλομε νά τίς τηροῦμε λογικά. ᾽Ενώπιον τοῦ Κυρίου. Καί χάριν τοῦ Κυρίου. Χωρίς ἀνθρωπαρέσκεια. Χωρίς προσωποληψία. Χωρίς ματαιοδοξία. Χωρίς κενοδοξία. Διαφορετικά, ὅσο καί νά τίς κάνεις τίς ἀρετές αὐτές, σέ τίποτε δέν θά διαφέρεις ἀπό ἐκεῖνον πού δέν τίς κάνει!
2. Καλύτερα νά τήν ἀφήσει κανείς τήν ἀρετή ἐκείνη, πού τήν κάνει, γιά νά μπορεί νά ὑψηλοφρονεῖ καί νά ἐπαίρεται!
῾Ο μισθός μᾶς δίδεται ὄχι τόσο γιά τούς κόπους μας, ὅσο γιά τήν ταπείνωσή μας. Καλύτερα ὁ ἄνθρωπος νά ἁμαρτάνει καί νά μετανοεῖ, παρά νά ἐνεργεῖ σωστά καί νά ἐπαίρεται.
῾Ο Κύριος καί Θεός νά μᾶς στηρίζει, νά τηροῦμε: τό θέλημά Του• τίς ἅγιες ἐντολές Του• καί τίς ἀρετές Του.
3. Αὐτῷ ἡ δόξα• νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ᾿Αμήν.
Από το βιβλίο: Τα Κρίνα τοῦ Ἀγροῦ, του Αγίου Παισίου Βελιτσκοφσκι.
Ἔκδοση Ιερᾶς Μητροπόλεως Νικοπόλεως και Πρεβέζης. Α’ έκδοση, Πρέβεζα 1996.
Μετάφραση:
† Ὁ Μητροπολίτης Νικοπόλεως και Πρεβέζης Μελέτιος.
• Τίτλος τοῦ πρωτοτύπου:
• Κρίνι σέλ’νιε ἤλη τσβετί πρεκράσνιε. ’Αρχιμανδρίτα Παΐσια Βελιτσκόβσκογο
• Μετάφραση ἀπό το ρωσσικό πρωτότυπο
• Ἡ μετάφραση ἔγινε ἐπί τῇ βάσει τοῦ κειμένου πού δίδει το περιοδικό: Πραβοσλάβναγια Ζίζν’ (Orthodox Life) 30, (1979)• τεύχη 350-354, σελ.3-34, 18-24, 21-28, 19-34, 23-34 ἀντιστοίχως•
