Πριν βαπτισθή και γίνη οπαδός του Χριστού ο Άγιος Ευστάθιος, ονομαζόταν Πλακίδας. Ήταν από τους μεγάλους Ρωμαίους στρατηγούς του 2ου μ.Χ. αιώνα. Διακρινόταν, τον καιρό της ειρήνης για την αρετή του και τον καιρό του πολέμου για την ανδρεία του. Κάποια ημέρα λοιπόν, που βρισκόταν στο δάσος για κυνήγι, είδε από μακριά ένα μεγαλόσωμο ελάφι, το οποίο, καθώς έφευγε, γύριζε το κεφάλι και τον κοίταζε στα μάτια. Ο Άγιος ώρμησε έφιππος για να το φθάση, αλλά δεν μπορούσε να το πλησιάση. Έτρεξαν και άλλοι κυνηγοί να τον βοηθήσουν, αλλά κουράστηκαν τα άλογά τους και, χάνοντας την ελπίδα τους να φθάσουν το ελάφι, σταμάτησαν. Μόνο ο Άγιος εξακολουθούσε να το κυνηγά, μέχρις ότου, κάθιδρως κι αυτός και το άλογό του, έφθασαν μπροστά σ’ ένα μεγάλο χάσμα του εδάφους.
Το ελάφι πήδηξε απέναντι και στάθηκε να τον παρατηρή. Το άλογο του Αγίου, όμως, δεν μπορούσε να πηδήξη. Ο Άγιος άρχισε να ψάχνη γύρω, μήπως υπήρχε κάποιο άλλο σημείο, απ’ όπου θα ήταν πιο εύκολο να περάση. Στρέφει το βλέμμα του, και βλέπει ξαφνικά ανάμεσα στα κέρατα του ελαφιού ένα σταυρό πιο λαμπρό και από τον ήλιο, με τον Χριστό εσταυρωμένο, και ακούει μία φωνή να έρχεται από εκείνο το μέρος λέγοντας:
-Γιατί, Πλακίδα, με καταδιώκεις; Εγώ είμαι ο Χριστός, τον οποίο εσύ, ενώ δεν γνωρίζεις, Τον τιμάς με τα έργα σου, και για σένα εμφανίσθηκα επάνω σε τούτο το ζώο. Οι ελεημοσύνες και οι καλωσύνες, που κάνεις στους πτωχούς, είναι πάντοτε ενώπιόν Μου˙ γι’ αυτό κι Εγώ ήλθα κοντά σου, για να Με γνωρίσης, να γνωρίσης την φιλανθρωπία Μου. Δεν είναι δίκαιο, ένας άνθρωπος καλός, σαν εσένα, να μη γνωρίζη την αλήθεια και να λατρεύη τα κουφά και αναίσθητα είδωλα… Πήγαινε να βρης τον Αρχιερέα της πατρίδας σου, να σε βαπτίση, καθώς έχει βαπτίσει και τους άλλους Χριστιανούς.
Μόλις ο Κύριος είπε τα λόγια αυτά, το ελάφι έγινε άφαντο, ο δε Άγιος επέστρεψε στο σπίτι του, όπου διηγήθηκε στην γυναίκα του και τα παιδιά του, όσα θαυμαστά του είχαν συμβεί. Όλοι πίστεψαν και βαπτίστηκαν Χριστιανοί.
Αφού ασπάσθηκε τον Χριστιανισμό, ο Άγιος Ευστάθιος πέρασε πολλά δεινά. Ο ίδιος και η οικογένειά του διασκορπίσθηκαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Όταν, με την χάρι του Θεού, ξαναβρέθηκαν με τρόπο θαυμαστό, ο Ευστάθιος ωδήγησε τις ρωμαϊκές λεγεώνες σε μάχες νικηφόρες και μάλιστα σε μια περίοδο αρκετά κρίσιμη για την ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
Κατά την επιστροφή του στην Ρώμη, ο αυτοκράτορας Αδριανός πήγε να τον προϋπαντήση, όπως συνήθιζαν τότε, και τον κάλεσε να θυσιάσουν μαζί στα είδωλα. Ο μακάριος Ευστάθιος αρνήθηκε σθεναρά και επανειλημμένα, κάτι που έκανε έξαλλο τον Αδριανό. Διέταξε τότε να τον αφήσουν, μαζί με την οικογένειά του, σε μια πεδιάδα και να απολύσουν εναντίον τους ένα νηστικό λιοντάρι. Μα το λιοντάρι, μόλις πλησίασε τρέχοντας τον Άγιο, έσκυψε το κεφάλι, σαν να τον προσκυνούσε, και μετά έκανε πίσω.
Βλέποντας τα σχέδιά του να ματαιώνωνται, ο Αδριανός διέταξε τους στρατιώτες του να φέρουν ένα τεράστιο δοχείο σε σχήμα βοδιού και να ανάψουν από κάτω φωτιά. Μέσα σ’ αυτό το δοχείο έβαλαν τον Άγιο, την γυναίκα του και τα παιδιά τους. Εκείνοι προσευχήθηκαν και παρέδωσαν την ψυχή τους στον Κύριο. Ήταν το έτος 126 μ. Χ.
ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ
Από το βιβλίο: Η Ζωοφιλία των Αγίων και η Αγιοφιλία των ζώων.
Επιμέλεια, Σίμωνος μοναχού.
Εκδόσεις «Ο Αγιος Στέφανος»
ΑΘΗΝΑΙ 2006
Τη Σεπτή ευλογία του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου
κ. κ. Βαρθολομαίου
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
Παράβαλε και:
20 Σεπτεμβρίου, Μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Ευσταθίου και των συν αυτώ – Συναξάριον, υμνολογική εκλογή.
20 Σεπτεμβρίου, ο Άγιος Ευστάθιος – ομιλία του Δημητρίου Παναγοπούλου.
