Καταγραφή σκέψεων, που προκάλεσε η καταφυγή του συγγραφέα στην Καινή διαθήκη.
Κεφ. ΙΓ’
Στόχος όλων των κοινωνικών δυνάμεων της καταναλωτικής κοινωνίας του 21ου αιώνα είναι ακριβώς «η πάχυνση της καρδίας» των λαών της οικουμένης. Δυσπιστία, απιστία αλλά και επιθετικός μηδενισμός κατατρώγουν τις ψυχές και ακινητούν όλες τις πνευματικές δυνάμεις των ανθρώπων, ώστε να ζουν χωρίς να συνειδητοποιούν τον ιερό σκοπό του βίου και χωρίς να κατορθώνουν να αποκρυπτογραφήσουν δια του Θεού το καταλυτικό, αδυσώπητο αίνιγμα του θανάτου, ως εσχάτου καθήκοντος
του Ανθρώπου. Μέσα σ’ ετούτο τον ερημωμένο πνευματικά κόσμο εξακολουθεί, ωστόσο, να πραγματοποιείται η σπορά του λόγου του Θεού -με πολλά λόγια, με λίγες πράξεις. Για τούτο νιώθουμε τον εφιαλτικό τριγμό ενός κόσμου που ραγίζει, που κομματιάζεται, και κάθε τόσο μια κοινωνία, ένα κράτος, ένας λαός, ένα καθεστώς, ένας δημόσιος άνδρας, πέφτουν και γκρεμίζονται με πάταγο. Μέσα σ’ ετούτο τον παγκόσμιο χαλασμό, που -πληρώνουν με τον θάνατό τους χιλιάδες αθώοι –άλλοι δολοφονημένοι, άλλοι λιμοκτονούντες, άλλοι εγκαταλειμμένοι άρρωστοι βαριά- η «απάτη του πλούτου» εξακολουθεί, αήττητη, να σαγηνεύει τους πάντες, προσφέροντάς τους ένα ισχυρό αναισθητικό και μια μεθυστική ψευδαίσθηση, πως δεν πεθαίνουν. Οι κοινωνίες, μέσα σ’ εκκωφαντικούς θορύβους και μουσικές, ζουν σήμερα μια φαντασιακή «αθανασία» εμπρός σε νεκρούς, επάνω σε μνήματα. Πού να πέσει πλέον η σπορά του λόγου του Θεού και πώς να γονιμοποιήσει, να φωτίσει, να ευγενίσει πέτρινες καρδιές, σκοτισμένα από τις ηδονές μυαλά, ανθρώπους αχόρταγους για την ύλη, που έχουν απορρίψει την ανθρωπιά τους;
Ο κρυμμένος, ωστόσο, θησαυρός είναι εναποτεθειμένος σ’ ετούτες τις σελίδες του Ιερού Ευαγγελίου – στο σεπτό βάθος της ανθρώπινης ύπαρξης όπου λάμπει το μυστήριο του Θεού.
Κεφ. ΙΕ’
Το κεφαλαιώδες πρόβλημα του Ανθρώπου: η κάθαρση της καρδίας του, όπου συσσωρεύεται όλη η ακαθαρσία του βίου του, όλη η αμαρτία του κόσμου που νυχθημερόν πολιορκεί την ύπαρξή του. Γιατί η καρδιά συνιστά το κέντρο της πολιτείας του ανθρώπου στην γη. Και η αμαρτία του κόσμου αυτήν απειλεί. Από εκεί ξεκινά η αρρώστεια του 21ου αιώνα, αρρώστεια πνευματική, υπαρκτική των καρδιών. Σ’ αυτήν καταλήγουν, ως βάρος ασήκωτο, διαλογισμοί πονηροί, φόνοι, μοιχείες, πορνείες, κλοπές, ψευδομαρτυρίες, βλασφημίες. Μια ανθρωπότητα που λειτουργεί βυθισμένη στα δηλητηριώδη απορρίμματά της. Με τις δομές της ακάθαρτες, τους ηγέτες της ακάθαρτους, τους λαούς να αναζητούν νυχθημερόν την ακαθαρσία και να καταβυθίζονται σ’ αυτήν. Το ιερό σέβας προς την ύπαρξη του Ανθρώπου έχει στερέψει. Οχι μονάχα το σέβας προς τον Αλλο, αλλ’ ούτε το σέβας προς τον ίδιο του τον εαυτό δεν νιώθει ο άνθρωπος του 21ου αιώνα: σέβας προς το σώμα του, προς την ψυχή του, σέβας στη σκέψη και προς την ζωή την ίδια ως το κορυφαίο θαύμα της Δημιουργίας. Μοιάζει σα να έχουν εξαλειφθεί από τον κόσμο τα σεπτά ίχνη του Θεού. Και υψώνεται από κάθε γωνιά της Γης μια σατανική δυσαρμονία, κάτι συγκλονιστικά, υπαρξιακά παράτονο, κάτι σαν απόπειρα πνιγμού των ψυχών, μέσα σε πέλαγος ματαιότητας και ακαθαρσίας.
Ανάγκη τραγική, ο άνθρωπος, ταπεινωμένος, ν’ ανασύρει τον εαυτό του από το πέλαγος αυτό της ηθικής δυσωδίας. Να συνειδητοποιήσει την συγκλονιστική αποτυχία που βιώνει στον αιώνα αυτό η Ανθρωπότητα σύμπασα. Μήπως και επιτευχθεί μια κοσμοϊστορική αναστροφή και ο άνθρωπος, ταπεινωμένος από την στεγνή διανοητική του οίηση, συνειδητοποιήσει το καταστροφικό του αδιέξοδο και ως «κυνάριο» δεχθεί πλούσια το έλεος του Θεού.
Η στεγνή ετούτη απάνθρωπη οίηση του αιώνα αυτού θα τιμωρηθεί σκληρά, αν δεν αναχαιτισθεί από την ταπείνωση του όντος.
(Πηγή: Βιβλίον «Ανάγνωση του Κατά Ματθαίον Ιερού Ευαγγελίου», Κώστα Ε. Τσιρόπουλου, Ο Μικρός Αστρολάβος/14, Αθήνα 2007)
