Κάποτε, τρεις όσιοι και ηγιασμένοι γέροντες, ονομαζόμενοι Σέργιος, Υγίνος και Θεόφιλος, οι οποίοι μόναζαν στο Μοναστήρι του Αγίου Ασκληπιού στην Μεσοποταμία της Συρίας, αποφάσισαν να περιοδεύσουν σε όλη την τότε γνωστή γη, από την μία άκρη ως την άλλη. Άρχισαν λοιπόν την περιοδεία τους, συναντώντας στον δρόμο πολλά και αλλεπάλληλα εμπόδια, τόσο από ανθρώπους όσο και από θηρία, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ενίοτε δε στερούμενοι και από αυτή την ίδια την τροφή. Τέλος, αφού περπάτησαν πολλές μέρες, έφθασαν σε κάποιον τόπο, όπου φαίνονταν τα ίχνη ενός μονοπατιού. Το ακολούθησαν και έφθασαν σε ένα σπήλαιο, το οποίο φαινόταν ότι κατοικούνταν από άνθρωπο. Μπήκαν λοιπόν μέσα και αφού δεν είδαν κανέναν, αποφάσισαν να περιμένουν να εμφανισθεί ο κάτοικος του σπηλαίου. Ύστερα από λίγη ώρα, αισθάνθηκαν μια ευωδία και βλέπουν να έρχεται ένας άνθρωπος, που καλυπτόταν στο σώμα του από τις ίδιες τις τρίχες. Αυτός ήταν ο άνθρωπος του Θεού, ο Όσιος Μακάριος ο Ρωμαίος, ο οποίος, ερχόμενος προς το σπήλαιο, αισθάνθηκε από μακριά την παρουσία των πατέρων εκείνων. Για αυτό, έπεσε κάτω στην γη, προσευχήθηκε και μετά φώναξε•
-Αν είστε από τον Θεό, φανερωθείτε, αν είστε από τον διάβολο, φύγετε από μένα τον ταπεινό και αμαρτωλό.
Εκείνοι δε, αφού άκουσαν αυτά, απεκρίθησαν:
-Ευλόγησέ μας, δούλε του Θεού. Είμαστε Χριστιανοί, και μισούμε τον διάβολο.
Τότε, ο γέροντας σηκώθηκε και πλησίασε προς αυτούς• σήκωσε τις τρίχες από τα μάτια του, τους είδε και τους ευλόγησε. Ήταν οι τρίχες του λευκές σαν το χιόνι, το δε σώμα του σκληρό σαν της χελώνας. Λόγω του βαθέος γήρατός του, τα φρύδια είχαν κατέβει στα μάτια του, τα νύχια των χεριών και των ποδιών του ήταν μεγαλύτερα από μια σπιθαμή, η δε γενειάδα του έφθανε ως τα γόνατα. Τότε λοιπόν, άρχισε να τους ρωτά, λέγοντας:
-Από που έρχεστε και ποιός είναι ο σκοπός της επισκέψεώς σας;
Αυτοί δε του φανέρωσαν τα πάντα. Τους είπε τότε ο γέροντας:
-Δεν υπάρχει τέκνα μου, κανένας μεταξύ των ανθρώπων που να μπορεί να κατανοήσει την δύναμη του Θεού, και να βρει την άκρη του κόσμου. Και εγώ ο ανάξιος το προσπάθησα αυτό, αλλά μία νύκτα, παρουσιάσθηκε κάποιος σε μένα και μου είπε• Μην θέλεις να πειράζεις τον Πλάστην σου, γιατί πιο μακριά και πιο βαθιά από αυτόν τον τόπο, δεν μπορείς να περάσεις.
Ακούγοντας αυτά εκείνοι φοβήθηκαν. Επειδή δε πλησίαζε το απόγευμα, τους λέει ο γέροντας:
-Τέκνα μου, φύγετε για λίγο, γιατί έχω δύο παιδιά που μου έρχονται κάθε απόγευμα, και μήπως βλέποντάς σας, αγριεύσουν και ορμήσουν εναντίον σας!
Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τα λόγια του και έφθασαν από την έρημο δύο λιοντάρια και πέφτουν στα πόδια του γέροντα, ωρυόμενα. Οι δε τρεις πατέρες τρόμαξαν και έπεσαν στην γη. Ο δε γέροντας, βάζοντας τα χέρια του πάνω στα κεφάλια των λιονταριών, σαν να ήταν λογικά όντα, τους είπε:
-Παιδιά μου, ήρθαν σε εμένα τρεις άνθρωποι. Κοιτάξτε να μην τους βλάψετε.
Και αφού στράφηκε στους τρεις μοναχούς, τους είπε:
-Αδελφοί, ήρθε η ώρα του εσπερινού. Ελάτε να τον ψάλλουμε.
Αυτοί σηκώθηκαν, και τότε τα λιοντάρια τους πλησίασαν και έγλυφαν τα πόδια τους. Την επόμενη μέρα, είπαν στον Όσιο:
-Πες μας τίμιε πάτερ, πως ήρθες σε αυτή την βαθειά έρημο;
Ο δε γέροντας τους απάντησε:
-Εγώ είμαι από την Ρώμη, γιος ενός Συγκλητικού, που ονομαζόταν Ιωάννης. Όταν ενηλικιώθηκα, οι γονείς μου με αρραβώνιασαν χωρίς να το θέλω. Όταν τελείωσε και η τελετή του γάμου, και επρόκειτο να μας κλείσουν τους νεόνυμφους στο νυμφικό δωμάτιο, τότε εγώ, ενώ ο κόσμος χόρευε και τραγουδούσε, έφυγα σιγά σιγά και κρύφθηκα στο σπίτι μιας γυναίκας χήρας. Εκεί έμεινα 7 μέρες. Στο μεταξύ οι γονείς μου θρηνούσαν και με έψαχναν. Μετά, έφυγα από το σπίτι της χήρας και άρχισα να περπατώ. Στο δρόμο συνάντησα έναν γέρο άνθρωπο και του είπα:
-Που πας Πάτερ;
Αυτός απάντησε:
-Όπου πας εσύ, εκεί έρχομαι και εγώ.
Και περπατήσαμε μαζί, και ύστερα από τρία έτη οδοιπορίας, φθάσαμε σε αυτόν τον τόπο.
Λίγες μέρες προτού φθάσω εδώ, όταν σηκώθηκα από τον βραδινό ύπνο μου, δεν είδα δίπλα μου τον συνοδοιπόρο μου. Τότε άρχισα να κλαίω και να στενοχωριέμαι. Αμέσως τότε παρουσιάστηκε σε μένα και μου είπε: Είμαι ο Αρχάγγελος Ραφαήλ. Μην φοβάσαι λοιπόν, αλλά δόξασε τον Θεό. Επειδή τώρα διήλθες τους σκοτεινούς τόπους και έφθασες στους φωτεινούς. Αφού δε είπε αυτά, έγινε άφαντος. Εγώ, συνέχισα την οδοιπορία. Ύστερα από πέντε μέρες έφθασα σε αυτό το σπήλαιο, όπου βρήκα μια λέαινα νεκρή και αυτά εδώ τα λιοντάρια, τα οποία έκλαιγαν πάνω στην μητέρα τους. Έσκαψα λοιπόν ένα λάκκο και έθαψα την μάνα τους και αυτά τα ανέλαβα εγώ και τα ανέθρεψα σαν δικά μου παιδιά….
Ασματική Ακολουθία και Βίος του Οσίου Μακαρίου του Ρωμαίου.
Η/Υ ΠΗΓΗ:
voutsinasilias.blogspot.gr:
Ασματική ακολουθία.
Βίος.
Παράβαλε και:
23 Οκτωβρίου, μνήμη του Αγίου ενδόξου Αποστόλου Ιακώβου του Αδελφοθέου – Συναξάριον, Υμνολογική εκλογή.
Η Καθολική επιστολή του Αδελφοθέου Ιακώβου (Πρωτότυπο και Νεοελληνικό κείμενο).
Η Θεία Λειτουργία (το Λειτουργικό Ιερό κείμενο) ΙΑΚΩΒΟΥ του Αδελφοθέου – Επιστασία – εκδόσει του Αριστείδη Πανώτη.
