Κυριακή των Βαϊων – Οι ζητωκραυγές.
Εικόνα εντυπωσιακή. Καθαρό πρωϊνό. Στην μεγάλη πόλη όλοι έχουν βγει να απολαύσουν τη λιακάδα της άνοιξης. Άλλοι αμέριμνοι περπατούν, άλλοι συζητούν για τα τρέχοντα και τα αιώνια, μητέρες χαίρονται την ομορφιά της φύσης, παιδιά παίζουν ευχαριστημένα. Τίποτε δεν φαίνεται ικανό να διαταράξει την αμεριμνησία
του κόσμου. Όμως, σαν από κάπου μακριά, μα και ταυτόχρονα τόσο κοντά, αρχίζει να ακούγεται μια υπόκωφη βοή. Στην αρχή κανείς δεν μπορεί να διακρίνει τι
λέγεται, όμως όταν οι ήχοι πλησιάζουν, μαζί και οι πρώτοι δρομείς, τότε τα λόγια ακούγονται πια ξεκάθαρα.
Είναι ο Μεσσίας, ο βασιλιάς του κόσμου, που έρχεται στην πόλη του θριαμβευτής, καθισμένος επί πώλου όνου. Τον συντροφεύουν οι επιτελείς του, εκείνοι οι
φτωχοί και καταφρονεμένοι., όλοι όσοι άκουσαν το «μακάριοι» στο Όρος, όλοι όσοι Τον ακολούθησαν στην πορεία των θαυμάτων, όλοι όσοι μαγεύτηκαν από τη δύναμη
των λόγων Του, όλοι όσοι τον είδαν να ανασταίνει το Λάζαρο. Ήταν σίγουροι, ότι είχαν βρει Αυτόν που επιθυμούσαν, Αυτόν που θα τους έδινε την ελευθερία,
Αυτόν που θα τους βοηθούσε να ξαναφέρουν τη δύναμη της Ζωής στον Κόσμο.
Και κανένας από τους κατοίκους της πόλης, που εκείνο το πρωϊνό απολάμβαναν τις ακτίνες της άνοιξης, δεν έμεινε ασυγκίνητος μπροστά στους ήχους του «Ωσαννά»,
μπροστά στο θέαμα ένας βασιλιάς να συντροφεύεται όχι από πάνοπλους υπηρέτες, αλλά από ανθρώπους που το μόνο τους όπλο ήταν η αγάπη και η ελπίδα της μεταμόρφωσης
του κόσμου, από κόσμο αδικίας, επιβολής των συμφερόντων των ισχυρών, εκμετάλλευσης, σε κόσμο αληθινής κοινωνίας, ελευθερίας από τις ανάγκες, κόσμο που ο Θεός και ο άνθρωπος συμφιλιωμένοι, ξανά θα πορεύονταν μαζί μέχρις εσχάτων της γης!
Αυθόρμητη η ζητωκραυγή, αυθόρμητο το κόψιμο των κλαδιών των φοινίκων, όπλα πια γίνονταν τα βάγια, όπλα ειρήνης, όπλα καινούριας ζωής, όπλα πιο ισχυρά και
από τη δυνατότερη πολεμική μηχανή, γιατί ήταν όπλα του μέσα ανθρώπου, τα όπλα της δίψας της ανθρώπινης φύσης για την αφθαρσία, τη δικαιοσύνη και την αγάπη.
Και σ’ αυτόν το νέο κόσμο, όλοι στρώνουν τα ιμάτιά τους, μοιράζονται με τον Αρχηγό της Ζωής ό,τι πιο πολύτιμο έχουν, του προσφέρουν την καρδιά τους!
Δεν θα κρατήσει για πολύ αυτό το ανοιξιάτικο όνειρο. Γρήγορα οι ζητωκραυγές θα γίνουν αρές. Γρήγορα οι άρχοντες του άλλου κόσμου, εκείνου που η προπαγάνδα
βαφτίζεται «αλήθεια», εκείνου που η δύναμη του ισχυρού βαφτίζεται «δικαιοσύνη», εκείνου που η τυραννία βαφτίζεται «φιλελευθερισμός», εκείνου που το χρήμα
βαφτίζεται «ανθρώπινο δικαίωμα», εκείνου που τα όπλα του πολέμου βαφτίζονται «ανθρωπιστική παρέμβαση», θα κρίνουν πως «συμφέρει έναν υπέρ του λαού απολέσαι».
Και θα το πετύχουν, θα επιβάλουν τη δική τους τάξη. Και όπως θα πει ο ποιητής «Όπου ακούω για τάξη, ανθρώπινο κρέας μου μυρίζει».
2000 χρόνια τώρα οι εκάστοτε εκφραστές της παγκόσμιας τάξης πνίγουν τέτοια ανοιξιάτικα πρωϊνά στη δική τους δύναμη. Όμως, όπως τίποτα τελικά δεν μπόρεσε να κρατήσει στον τάφο τον Αρχηγό της Ζωής, έτσι και η κάθε νέα τάξη πραγμάτων, πιστό αντίγραφο κάθε παλαιάς, θα βρίσκει την ανατροπή της σ’ εκείνη την
μυριόστομη ζητωκραυγή «Ωσαννά». Γιατί η αντίσταση και η ελπίδα είναι εσωτερική υπόθεση του καθενός από μας. Όσων επιμένουν να αντιστέκονται. Κι είναι πολλοί αυτοί! Και θα κρατούν πάντοτε. Γιατί τα βάγια και η άνοιξη, όσο κι αν αργούν, πάντοτε θα έρχονται. Αρκεί η κάθε τάξη, να μην μπορέσει να διαλύσει το μέσα μας. Η επιλογή δική μας!
Του Πρωτ. Θεμιστοκλή Μουρτζανού.
ΠΗΓΗ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ
http://www.imd.gr
Υμνολογική εκλογή.
Ωδή θ’ του κανόνος της εορτής. Ο Ειρμός
«Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, συστήσασθε εορτήν, και αγαλλόμενοι, δεύτε μεγαλύνωμεν Χριστόν, μετα βαϊων καί κλάδων, ύμνοις κραυγάζοντες, Ευλογημένος ο ερχόμενος, εν ονόματι Κυρίου, Σωτήρος ημών».
ΑΠΟΔΟΣΗ
Ο Θεός και Κύριός μας φανερώθηκε. Ελάτε, λοιπόν, να ετοιμάσετε εορτή, και χαρούμενοι να δοξάσουμε με μεγαλυνάρια τον Χριστό, κρατώντας και σείοντας βαιά και κλαδιά και κραυγάζοντας με ύμνους: Ευλογημένος να είναι Αυτός που έρχεται στο όνομα του Κυρίου, του Σωτήρα μας.
Δόξα… Καί νύν… των Αίνων.
Ήχος πλ. β’
Πρό έξ ημερών τού Πάσχα, ήλθεν Ιησούς εις Βηθανίαν, καί προσήλθον αυτώ οι Μαθηταί αυτού, λέγοντες αυτώ, Κύριε, πού θέλεις, ετοιμάσωμέν σοι φαγείν τό Πάσχα; ο δέ απέστειλεν αυτούς, Απέλθετε εις τήν απέναντι κώμην, καί ευρήσετε άνθρωπον, κεράμιον ύδατος βαστάζοντα, ακολουθήσατε αυτώ, καί τώ οικοδεσπότη είπατε, ο Διδάσκαλος λέγει, Πρός σέ ποιώ τό Πάσχα, μετά τών Μαθητών μου.
ΑΠΟΔΟΣΗ
ΕΞ ημέρες πριν από το ιουδαικό πάσχα ο Ιησούς ήλθε στη Βηθθανία. Και ήλθαν κοντά Του οι μαθητές Του λέγοντας Του: Κύριε, πού θέλεις να ετοιμάσουμε, για να εορτάσεις το πάσχα? Τότε ο Χριστός τους έστειλε στο απέναντι χωριό και τους είπε: Πηγαίνετε στο απέναντι χωριό, και θα βρείτε κάποιον άνθρωπο, Που θα κρατά μια κεραμική στάμνα. Να τον ακολουθήσετε, και όταν φθάσετε στο σπίτι, που πηγαίνει, να πείτε στον οικοδεσπότη: Ο Διδάσκαλος σου παραγγέλει: στο σπίτι σου θα κάνω το πάσχα μαζί με τους μαθητές μου.
Κοντάκιον Αυτόμελον
Ήχος πλ. β’
Τώ θρόνω εν ουρανώ, τώ πώλω επί τής γής, εποχούμενος Χριστέ ο Θεός, τών Αγγέλων τήν αίνεσιν, καί τών Παίδων ανύμνησιν προσεδέξω βοώντων σοι, Ευλογημένος εί ο ερχόμενος, τόν Αδάμ ανακαλέσασθαι.
ΑΠΟΔΟΣΗ
Και όταν ήσουν στον ουράνιο θρόνο Σου και όταν ήσουν ανεβασμένος πάνω στον πώλο, δέχθηκες τον ύμνο των αγγέλων και την ανύμνηση των παιδιών που φώναζαν με βοή: Είναι ευλογημένος αυτός που έρχεται στο όνομα του Κυρίου, για να σώσει τον Αδάμ.
Ο Οίκος
Επειδή Άδην έδησας αθάνατε, καί θάνατον ενέκρωσας, καί Κόσμον ανέστησας, βαϊοις τά νήπια ανευφήμουν σε Χριστέ, ως νικητήν κραυγάζοντά σοι σήμερον, Ωσαννά τώ Υιώ Δαυϊδ, ουκέτι γάρ φησι, σφαγήσονται βρέφη διά τό βρέφος Μαριάμ, αλλ’ υπέρ πάντων νηπίων καί πρεσβυτών, μόνος σταυρούσαι, ουκέτι καθ’ ημών χωρήσει τό ξίφος, η σή γάρ πλευρά νυγήσεται λόγχη’ όθεν αγαλλόμενοι φαμέν, Ευλογημένος εί ο ερχόμενος, τόν Αδάμ ανακαλέσασθαι.
ΑΠΟΔΟΣΗ
Επειδή έδεσες τον Αδη, και νέκρωσες τον θάνατο, και ανέστησες μαζί Σου τον κόσμο, τα παιδιά με βαία σαν νικητή Σε ανυμνούσαν σήμερα λέγοντας: Ωσαννά στον υιό του Δαυίδ. Τώρα πια δεν θα σφαγούν τα νήπια για το βρέφος της Μαριάμ αλλά για όλους παιδιά και γέροντες σταυρώνεσαι Μόνος Εσύ. Δεν θα απλωθεί εναντίον μας πια το ξίφος, γιατί η δική Σου πλευρά θα τρυπηθει για χάρη μας. Γι’ αυτό χαρούμενοι Σου λέμε: Ευλογημένος είσαι Εσύ που έρχεσαι να σώσεις τον Αδάμ.
Συναξάριον
Τή αυτή ημέρα, Κυριακή τών Βαϊων, τήν λαμπράν καί ένδοξον πανήγυριν τής εις Ιερουσαλήμ εισόδου τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εορτάζομεν.
Στίχοι
• Πώλω καθίσας, ο λόγω τείνας πόλον,
• Βροτούς εκζητεί λύσαι τής αλογίας.
Τή αφάτω σου ευσπλαγχνία, Χριστέ ο Θεός ημών, νικητάς ημάς τών παραλόγων παθών ποίησον, καί τήν σήν εναργή κατά θανάτου νίκην, τήν φαιδράν σου καί ζωηφόρον Ανάστασιν ιδείν καταξίωσον, καί ελέησον ημάς.
ΑΠΟΔΟΣΗ
Κατά την Κυριακή των Βαίων εορτάζουμε την λαμπρή και ένδοξη πανήγυρη της εισόδου του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού στα Ιερος΄όλημα.
ΣΤΙΧΟΙ
Κάθισες πάνω στο πουλάρι, Εσύ που με το λόγο Σου άπλωσες τους πόλους της γης. Και τωρα ζητάς να λύσεις τον ανόητο παραλογισμό των ανθρώπων.
Με την ανείπωτη ευσπλαχνία Σου, Χριστέ ο Θεός ημών, ανάδειξε και εμάς νικητές των παραλόγων παθών, και αξίωσέ μας να δούμε την ξεκάθαρη νίκη Σου κατά του θανάτου, την χαρμόσυνη και ζωηφόρο ανάσταση, και ελέησέ μας.
Αμήν.
Απόδοση, Μοναχή Θεοδοσία.
Παράβαλε και:
Κυριακή των Βαϊων – η Ευαγγελική περικοπή της Θ. Λ., ομιλία του Αγίου Ευλογίου, Πατριάρχου Αλεξανδρείας, εις την Κυριακήν των Βαϊων και εις τον πώλον.
Κυριακή των Βαϊων – το Αποστολικόν Ανάγνωσμα της Θ. Λ., διαβάτη στάσου, λόγος του αειμνήστου Μητροπ. Νικαίας Γεωργίου Παυλίδου.
Αγίου Ρωμανού του μελωδού – Κοντάκιον εις τα Βαϊα.
Η ΗΡΩΗΚΗ ΕΞΟΔΟΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ «Τα μάτια μου δεν είδαν τόπον ενδοξότερον από τούτο το αλωνάκι» «ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ.»
