Ουαί υμίν – Πορφυρίας Μοναχής.

Βρίσκομαι σε προάστιο των Αθηνών, και βλέπω περίπου στα διακόσια μέτρα μια κοπέλα να στέκεται- κόβω ταχύτητα, γιατί κατάλαβα από την εμπειρία μου πως η κοπέλα περιμένει ταξί. Πράγματι η κοπέλα σήκωσε το χέρι. Σταμάτησα. Μου είπε τον προορισμό της και ξεκίνησα.

Ως συνήθως, οι άνθρωποι που μπαίνουν στο ταξί και ακούνε τον σταθμό της Εκκλησίας, χαίρονται- έτσι και η κοπέλα ακούγοντας τον και βλέποντας και τις εικόνες του ταμπλό, χάρηκε πάρα πολύ και μου το είπε. Εγώ βέβαια χαίρομαι ακόμα περισσότερο, γιατί είναι καλοί δέκτες, όταν τους μιλώ για τον Θεό. Έτσι και με την κοπέλα αυτή μιλήσαμε για τη δύναμη της πίστης, για την αγάπη μας στον Θεό Πατέρα- Εκείνος με στοργή προνοεί για μας και, όταν Τον εμπιστευόμαστε, μας στηρίζει σε κάθε μικρή ή μεγάλη δοκιμασία της ζωής μας και, χωρίς να παίρνει τον σταυρό από τους ώμους μας, τον κάνει πιο ελαφρύ και μας βγάζει από κάθε αδιέξοδο.

Ακούγοντας με η κοπέλα μού λέει:
-Έχετε δίκιο, έτσι είναι, όπως τα λέτε- ο Θεός δεν μας εγκαταλείπει ποτέ, είναι πάντα δίπλα μας σε κάθε δύσκολη στιγμή μας.
-Καρδούλα μου, χαίρομαι πάρα πολύ που αναγνωρίζεις την αγάπη του Θεού και Πατέρα μας.
-Κυρία μου, είμαι πολύ κοντά στον Θεό, έχω πάρα πολύ καλό πνευματικό, που με οδηγεί στον Θεό με πολλή αγάπη και μου δυναμώνει την πίστη μου.
-Και σίγουρα θα μεταλαμβάνεις πολύ συχνά, ε;
-Ναι, μεταλαμβάνουμε όλη η οικογένεια κάθε Κυριακή!
-Μου μιλάς στον πληθυντικό- είσαι παντρεμένη;
-Ναι, είμαι παντρεμένη, έχω και δύο παιδιά και είμαι πολύ ευτυχισμένη!
-Πώς να μην είσαι ευτυχισμένη, όταν έχετε τον ίδιο πνευματικό πατέρα με τον σύζυγο σου και είναι και τόσο καλός, όπως μου είπες. Γιατί κάνοντας και οι δυό σας ειλικρινή εξομολόγηση, ο πνευματικός σας μπορεί να σας καθοδηγεί στη λύση κάθε προβλήματος σας.
-Ακριβώς! Μας λύνει κάθε πρόβλημα και στο σπίτι μας υπάρχει πολλή αγάπη και ηρεμία και τα παιδιά μας μεγαλώνουν σε πολύ αγαπητική ατμόσφαιρα.

Την όμορφη συζήτηση μας τη διέκοψε ένα τηλεφώνημα που έλαβε η κοπέλα. Ένα τηλεφώνημα που μου γκρέμισε και μου έκανε μικρά κομμάτια σαν χαρτοπόλεμο αυτή την ωραία εικόνα που είχα σχηματίσει γι’ αυτήν ως εκείνη την ώρα. Αυτή η κοπέλα δεν ήτανε ευτυχισμένη-νόμιζε πως ήταν δεν ήταν ειλικρινής απέναντι στον Θεό, στον πνευματικό της και στον σύζυγο της. Ζούσε ένα όνειρο απατηλό, γεμάτο ψευδαισθήσεις. Είχε χτίσει ένα χάρτινο πύργο και τον είχε μπογιατίσει γύρω-γύρω με διάφορα χρώματα, για να μη βλέπει τη γύμνια της ψυχής της, την προδοσία του Θεού, του πνευματικού, του συζύγου και των παιδιών της. Γιατί το λέω αυτό; Θα σας εξηγήσω. Στο τηλεφώνημα αυτό ήταν ο εραστής της!

Τη ρώτησα γιατί το κάνει αυτό και αν το έχει εξομολογηθεί. Μου απάντησε με πάρα πολλή άνεση πως δε το έχει εξομολογηθεί, για να μη χάσει την εκτίμηση του πνευματικού της.
Αισθάνθηκα αηδία και λύπη μαζί! Ωστόσο είχαμε φτάσει στον προορισμό της. Εκεί την περίμενε ο εραστής της. Με πλήρωσε, κατέβηκε γρήγορα και έτρεξε στην αγκαλιά του. Βλέποντας αυτή την εικόνα πληγώθηκα και πόνεσα πολύ- νόμιζα πως πρόδιδα εγώ τον Θεό.

Έφυγα γρήγορα, γιατί δεν μπορούσα να βλέπω αυτό το θέαμα. Όμως ήθελα πολύ να ξανασυναντήσω αυτή την κοπέλα και να προσπαθήσω να της δώσω να καταλάβει πόσο λάθος είναι αυτό που κάνει.
Την επόμενη Κυριακή το πρωί πήγα στην Εκκλησία, που μου είχε πει πως πηγαίνει και αυτή. Δεν την είδα πουθενά. Την ώρα της Θείας Κοινωνίας, την είδα να πλησιάζει, για να κοινωνήσει. Δυσκολεύτηκα να την αναγνωρίσω, γιατί φορούσε στο κεφάλι μαντήλι και τα μοιραία μαλλιά της τα είχε πλεγμένα κοτσίδα. Ρώτησα τη διπλανή μου κυρία ποιά είναι η κοπέλα και μου είπε: «Είναι η κυρία…, η καλύτερη και η πιο πιστή κυρία της ενορίας μας!»

Στο τέλος της λειτουργίας την πλησίασα. Εκείνη, μόλις με αναγνώρισε, εξαφανίστηκε. Την αναζήτησα. Δεν τη βρήκα πουθενά- λες και την κατάπιε η γη!
Η προδοσία και η υποκρισία σ’ όλο της το μεγαλείο!

Από το βιβλίο: «Ταξιδεύοντας στα τείχη της πόλης», της μοναχής Πορφυρίας.
ΑΘΗΝΑ 2010
Κεντρική διάθεση Νεκτάριος Δ. Παναγόπουλος.

Κατηγορίες: Άρθρα, Λογοτεχνικά, Υγεία – επιστήμη - περιβάλλον. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.