Του Οσίου Πατρός ημών Ιωάννου του Χρυσοστόμου – Προς Ευτρόπιον ομιλίες Α. και Β.

Πάντοτε βέβαια, ιδιαίτερα όμως τώρα είναι ευκαιρία να πούμε, το: «ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης». Που είναι τώρα η λαμπρή στολή της υπατείας; που οι φωτεινές λαμπάδες; που οι θόρυβοι, και οι χοροί, και οι διασκεδάσεις, και τα πανηγύρια; Πού είναι τα στεφάνια και τα παραπετάσματα; Που είναι ο θόρυβος της πόλης και οι επευφημίες στα ιπποδρόμια και οι κολακείες των θεατών; Όλα αυτά έφυγαν ˙ φύσηξε ξαφνικά άνεμος και έριξε κάτω τα φύλλα και μας έδειξε το δένδρο γυμνό και να κλονίζεται πια από τη ρίζα του. Γιατί τέτοια ήταν η ορμή του ανέμου, ώστε να απειλεί να ξερριζώσει σύρριζα το δένδρο και να τραντάξει και αυτά τα νεύρα του. Που είναι τώρα οι ψεύτικοι φίλοι; που είναι τα συμπόσια και τα δείπνα; που είναι το πλήθος των παρασίτων, και το ανόθευτο κρασί που χινόταν όλη την ημέρα, και οι ποικίλες τέχνες των μαγείρων και οι υπηρέτες της εξουσίας που τα έκαναν και έλεγαν όλα για να είναι ευχάριστοι; Νύχτα ήταν όλα εκείνα και όνειρο, και όταν ήρθε η ημέρα εξαφανίσθηκαν. Άνθη ήταν ανοιξιάτικα, και όταν πέρασε η άνοιξη όλα μαράθηκαν. Σκιά ήταν και έφυγε γρήγορα, καπνός ήταν και διαλύθηκε, αερόφουσκες ήταν και έσκασαν,
αράχνη ήταν και έσπασε.
Γι΄αυτό αυτά τα πνευματικά λόγια επαναλαμβάνουμε συνέχεια λέγοντας, «ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης» .

Πατήστε εδώ, για να «κατεβάσετε» και τις δύο ομιλίες του Αγίου Πατρός, με την Νεοελληνική τους απόδοση και ένα σύντομο ιστορικό σημείωμα, σε rar μορφή.