Ο κόρακας τρέφει τον Προφήτη Ηλία
Ο Προφήτης Ηλίας, ο οποίος είχε έρθει σε σύγκρουσι με τον βασιλιά της Ιερουσαλήμ Αχαάβ και την γυναίκα του Ιεζάβελ – επειδή είχαν εγκαταλείψει τον Θεό και προσκυνούσαν τα είδωλα – κρύφθηκε, καθ’ υπόδειξι του Κυρίου, σ’ ένα χείμαρρο κοντά στον Ιορδάνη ποταμό, όπου τον έτρεφε, για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, ένας κόρακας. Κάθε πρωί του πήγαινε άρτο και, κάθε δειλινό, κρέας.
Είναι γνωστό όμως, πώς τα κοράκια είναι πολύ άσπλαγχνα και πώς είναι τα μοναδικά πουλιά, τα οποία δεν τρέφουν τα μικρά τους, παρά τα αφήνουν μόνα στην φωλιά και φεύγουν. Κι εκείνα αρπάζουν τα μικρά ζωϊφια που πετούν κοντά τους και έτσι διατρέφονται, μέχρι να φτάσουν σε ηλικία να πετάξουν.
Κατάλαβε τότε ο Προφήτης, πως αυτό ήταν ένα σημάδι. Πράγματι, όταν είχε δει τον βασιλιά να προσκυνά τα είδωλα, ωργισμένος είχε πει:
«Ζη Κύριος ο Θεός των δυνάμεων, ο Θεός του Ισραήλ, ενώπιον του οποίου παρίσταμαι εγώ˙ να μη γίνη πλέον δρόσος ούτε βροχή στην γη, παρά μόνον πάλι δια του λόγου μου».
Αφού είπε τούτα τα λόγια, ακούσθηκε φωνή Κυρίου να του λέγη:
«Φύγε απ’ εδώ κατά ανατολάς και κρύψου εις τον χείμαρον όπου είναι απέναντι του Ιορδάνου ποταμού και ονομάζεται Χορράθ. Θα πίνης νερό από τον χείμαρρον και εγώ θα προστάξω τους κόρακας να σε τρέφουν εκεί».
Και ο Θεός του έστειλε τον μισότεκνο και ανελέητο κόρακα να τον θρέψη, ώστε να λυπηθή ο Προφήτης τους ανθρώπους και να ζητήση από τον Θεό να βρέξη πάλι.
ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ
Υποταγή και διακονία στον Όσιο Κόπρι
Ο Όσιος Κόπρις γεννήθηκε έξω από το Μοναστήρι του Αγίου Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου. Η μητέρα του, η οποία βρισκόταν σε προχωρημένη εγκυμοσύνη, διωκόμενη από τους Αγαρηνούς, κατέφυγε στο Μοναστήρι. Έξω απ’ αυτό βρήκε κοπριά και εκεί επάνω γέννησε. Οι μοναχοί βρήκαν το βρέφος και το ωνόμασαν Κόπριν, επειδή το βρήκαν επάνω στην κοπριά.
Το Μοναστήρι διέθετε μερικές γίδες που έβοσκαν γύρω απ’ αυτό. Όταν ερχόταν η ώρα να θηλάση το μικρό παιδί, μία από τις γίδες ξεχώριζε από τις υπόλοιπες και μόνη της πήγαινε στο Μοναστήρι. Αφού θήλαζε το παιδί, γύριζε πάλι στην βοσκή της. Και αυτό γινόταν καθημερινά, μέχρι ν’ αρχίση ο Όσιος Κόπρις να τρώη στερεώτερη τροφή.
Ο Όσιος Κόπρις είχε το χάρισμα να υποτάσση τα ζώα. Μία φορά βρήκε μέσα στον κήπο με τα μαρούλια, που περιποιείτο, μία αρκούδα να τα τρώη. Την πήρε από το αυτί, όπως κάνουμε στα μικρά παιδιά που θέλουμε να τιμωρήσουμε, και την έβγαλε από τον κήπο. Την επετίμησε μάλιστα με την ευχή του Μεγάλου Θεοδοσίου και από τότε η αρκούδα δεν ξαναμπήκε στον κήπο.
Μια άλλη φορά πάλι, ο Όσιος ανέβαινε με το γαϊδουράκι του Μοναστηριού στο βουνό για να κόψη ξύλα. Ξαφνικά παρουσιάστηκε μπροστά τους μία αρκούδα και πλήγωσε το γαϊδουράκι στον μηρό. Ο Όσιος κράτησε τότε την αρκούδα, την φόρτωσε με τα ξύλα και είπε:
-Δεν θα σε αφήσω πλέον. Εσύ θα κάμνης την υπηρεσία του όνου, τον οποίο επλήγωσες, έως ότου υγιάνη εκείνος.
Και πράγματι η αρκούδα παρέμεινε στο Μοναστήρι μέχρι να γίνη καλά το γαϊδουράκι και βοηθούσε τον Όσιο στην μεταφορά των ξύλων.
ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ
Από το βιβλίο: Η Ζωοφιλία των Αγίων και η Αγιοφιλία των ζώων.
Επιμέλεια, Σίμωνος μοναχού.
Εκδόσεις «Ο Αγιος Στέφανος»
ΑΘΗΝΑΙ 2006
Τη Σεπτή ευλογία του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου
κ. κ. Βαρθολομαίου
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
