Κατά την διάρκεια του πολέμου του 1940, ένας λόχος πήρε διαταγή να καταλάβη ένα προχωρημένο ύψωμα για προγεφύρωμα. Οι άνδρες έστησαν ταμπούρι μέσα στα βράχια, αλλά μόλις τακτοποιήθηκαν, άρχισε να πέφτη πυκνό το χιόνι. Δύο μερόνυχτα αδιάκοπα χιόνιζε και το ύψος του χιονιού έφτασε σε πολλά μέρη τα δύο μέτρα. Ο λόχος αποκλείστηκε από την επιμελητεία. Καθένας από τους άνδρες είχε στο σακκίδιό του τροφές για μία ημέρα, από την πείνα και το κρύο όμως δεν σκέφθηκαν το «αύριο» και τις κατεβρόχθησαν.
Από κεί και πέρα άρχισε το μαρτύριο. Έσβησαν την δίψα τους με χιόνι, αλλά η πείνα τους θέριζε. Πέρασαν έτσι πέντε ημέρες. Προσπαθούσαν να διατηρήσουν ακμαίο το ηθικό τους, αλλά η φύσι έχει και τα όριά της. Μερικοί υπέκυψαν. Το ίδιο τέλος περίμεναν ότι θα έχουν και οι άλλοι.
Κάποια στιγμή ο λοχαγός έβγαλε από τον κόρφο του μία χάρτινη εικόνα της Παναγίας, την έστησε στο ψήλωμα και κάλεσε τους άνδρες γύρω του.
-Παλληκάρια μου, είπε. Στην κρίσιμη αυτή περίστασι μόνο ένα θαύμα μπορεί να μας σώση. Γονατίστε να παρακαλέσωμε την Παναγία μας, την μητέρα του Θεού, να μας βοηθήση.
Έπεσαν όλοι οι στρατιώτες στα γόνατα, ύψωσαν τα χέρια προς τον ουρανό και παρεκάλεσαν θερμά την Θεοτόκο.
Δεν πρόλαβαν να σηκωθούν και άκουσαν κουδούνια. Θορυβημένοι έπιασαν τα όπλα τους και πήραν θέσι «επί σκοπόν». Λίγα λεπτά αργότερα, αντίκρυσαν ένα πελώριο μουλάρι να πλησιάζη φορτωμένο.
«Παράξενο», σκέφθηκαν. «Ζώο χωρίς οδηγό να περνά το βουνό, μ΄ ένα μέτρο χιόνι – το λιγώτερο – είναι εντελώς αφύσικο». Κατάλαβαν όλοι, ότι το μουλάρι είχε φθάσει εκεί ωδηγημένο από την Παναγία. Την ευχαρίστησαν όλοι μαζί ψάλλοντας σιγανά, μα με όλη τους την καρδιά, το «Τη Υπερμάχω».
Το μουλάρι κουβαλούσε επάνω του μία ολόκληρη επιμελητεία: κουραμάνες, τυριά, κονσέρβες, κονιάκ και άλλα τρόφιμα.
ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ
Από το βιβλίο: Η Ζωοφιλία των Αγίων και η Αγιοφιλία των ζώων.
Επιμέλεια, Σίμωνος μοναχού.
Εκδόσεις «Ο Αγιος Στέφανος»
ΑΘΗΝΑΙ 2006
Τη Σεπτή ευλογία του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου
κ. κ. Βαρθολομαίου
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
