Τή Ζ’ τού αυτού μηνός (Οκτωβρίου), Μνήμη τών Αγίων μεγάλων Μαρτύρων, Σεργίου καί Βάκχου.
Χαλκά σά νεύρα, Βάκχε, πρός νεύρων βίαν,
Καί πρός ξίφος, Σέργιε, πύρ σή καρδία.
Σέργιον εβδομάτη ξίφος έκτανε, νεύρα δέ Βάκχον.
Οι Άγιοι Σέργιος και Βάκχος υπηρετούσαν στις στρατιωτικές τάξεις του αυτοκράτορα Μαξιμιανού. Τους διέκρινε μεγάλη ανδρεία στα πεδία των μαχών, αλλά και σωφροσύνη στην καθημερινή τους ζωή. Γι’ αυτό και ο αυτοκράτορας τους απένειμε τα αξιώματα του πριμικηρίου της σχολής των Kεντηλίων και του σεκουνδουκηρίου, αντίστοιχα!
Όταν όμως έμαθε ότι οι δύο επίλεκτοι στρατιώτες του ήταν χριστιανοί, δεν ήθελε με κανένα τρόπο να το πιστέψει. Για να πεισθεί λοιπόν χειροπιαστά, οργάνωσε τελετές με θυσίες σε ειδωλολατρικό ναό και κάλεσε να παραστούν σ’ αυτές οι Σέργιος και Βάκχος. Οι δύο χριστιανοί στρατιώτες αρνήθηκαν και ομολόγησαν το Χριστό με θαρραλέο φρόνημα. Εξοργισμένος τότε ο αυτοκράτορας, διέταξε και τους αφαίρεσαν τα διάσημα των αξιωμάτων τους. Έπειτα, αφού τους ενέπαιξαν και τους διαπόμπευσαν με διάφορους τρόπους, τους έστειλαν σε ένα σκληρό δούκα της Ανατολής, τον Αντίοχο. Αυτός με πρωτοφανή ωμότητα μαστίγωσε μέχρι θανάτου το Βάκχο. Στο δε Σέργιο, επειδή κάποτε τον είχε ευεργετήσει, πρότεινε, αφού αρνηθεί το Χριστό, να του χαρίσει τη ζωή. Η γενναία απάντηση του Σεργίου ήταν τα λόγια του Απ. Παύλου: «εμοί το ζην Χριστός και το αποθανείν κέρδος». (προς Φιλιππησίους, α’ 21). Σε μένα, είπε ο Σέργιος, ζωή είναι ο Χριστός. Αλλά και το να πεθάνω είναι κέρδος, διότι έτσι θα ενωθώ πλήρως με το Χριστό. Τότε, ο Αντίοχος αμέσως έδωσε
διαταγή και τον αποκεφάλισαν.
Το 547 μ.Χ. ο Αυτοκράτορας Ιουστινιανός ανήγειρε στην Κωνσταντινούπολη λαμπρό ναό προς τιμήν των Αγίων Μαρτύρων Σεργίου και Βάκχου, τον επονομαζόμενο «Μικρή Αγία Σοφία», όπου και κατέθεσε τα Ιερά Λείψανά τους.
Στη Δύση πολλές πόλεις διεκδικούν την κτήση Ιερών Λειψάνων των Μαρτύρων, με πρώτη την Βενετία, όπου Λείψανα αποδιδόμενα σ’ αυτούς φυλάσσονται στο Ναό του Αγίου Πέτρου στο Καστέλλο. Τα Λείψανα αυτά έγιναν αντικείμενο αναγνωρίσεως το 1991 μ.Χ. Στην Παβία, στη Μονή των Βενεδικτίνων του Αγίου Φίλικος, φυλάσσονται Λείψανα των δύο Μαρτύρων, δωρεά του Αυτοκράτορα Όθωνα Β’. Τα Λείψανα αυτά περιλαμβάνονται στα κειμήλια που έφερε μαζί της στη Δύση η σύζυγός του Βυζαντινή Πριγκίπισσα Θεοφανώ και για τον λόγο αυτό δεν υπάρχουν αμφιβολίες σχετικά με την γνησιότητά τους. Σύμφωνα με μια άλλη παράδοση, το 1152 μ.Χ., κατά την διάρκεια των Σταυροφοριών, ο Κόμης Γοφρέδος ο Ανδεγαβός μετέφερε Λείψανα των Μαρτύρων από την Συρία στα εδάφη του. Λείψανα των δύο Μαρτύρων φυλάσσονται ακόμη και στο Ναό του Αγίου Μαρτίνου στο Heiligenstadt, όπως μαρτυρεί βούλα του Πάπα Παύλου Β’, του έτους 1469 μ.Χ. Τα Λείψανα αυτά κατά τους Βολλανδιστές μετεφέρθηκαν τον 13ο ή 14ο αιώνα μ.Χ. από την Συρία. Λείψανα των Μαρτύρων φυλάσσονται ακόμη και
στη Μονή του Wiessenburg της Βοημίας, απ’ όπου το 1354 μ.Χ. ο Αυτοκράτορας Κάρολος Δ’ δώρισε μέρος τους στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Βίτου Πράγας.
Η Κάρα του Αγίου Βάκχου βρίσκεται σήμερα στη Μονή Κούρτεα Άρτζες Ρουμανίας. Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Βάκχου βρίσκονται επίσης στη Μονή Βατοπεδίου Αγίου Όρους και στη Λαύρα Αγίου Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.
Η/Υ ΠΗΓΗ:
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ
Απολυτίκιον. Ήχος α’. Του λίθου σφραγισθέντος.
Τριάδος της Αγίας οπλίται τροπαιούχοι, η λαμπρά δυάς των Μαρτύρων, ωράθητε εν άθλοις: Σέργιος ο θείος αριστεύς, και Βάκχος ο γενναίος αθλητής. Δια τούτο δοξασθέντες περιφανώς, προϊστασθε των βοώντων: Δόξα τω ενισχύσαντι υμάς, δόξα τω στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δι’ υμών, πάσιν ιάματα.
Καθισμα. Ήχος πλ. δ’. Την σοφίαν και λόγον.
Τα της πίστεως άνθη, τους νοητούς μαργαρίτας Κυρίου και αθλητάς, Σεργιον τιμήσωμεν, και τον Βακχον τους Μαρτυρας, ως του εχθρού την πλάνην, ενθέως πατήσαντας, και των ειδώλων πάσαν ισχύν εδαφίσαντας: όθεν επαξίως, ουρανόθεν το στέφος, της νίκης δεξάμενοι, συν Αγγέλοις χορεύουσι: διο πίστει βοήσωμεν: Πρεσβεύσατε Χριστώ τω Θεώ, των πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοις εορτάζουσι πόθω, την αγίαν μνήμην υμών.
Κοντάκιον. Ήχος β’. Τα άνω ζητών.
Τον νουν προς εχθρούς ανδρείως παρατάξαντες, την πάσαν αυτών απάτην κατελύσατε, και την νίκην άνωθεν, ειληφότες Μάρτυρες πανεύφημοι, ομοφρόνως εκράζετε. Καλόν και τερπνόν το συνείναι Χριστώ.
Ο Οίκος
Εν ουρανοίς Χριστέ, κατοικούντες, Σεργιος τε και Βακχος, και του θείου φωτός του παρά σου εμφορούμενοι, εμέ τον εν σκότει της αγνωσίας πορευόμενον, προφθάσειαν δια τάχους, και των παθών αφαρπάσειαν, μόνε αθάνατε, στολήν μοι της αφθαρσίας καταπέμποντες: όπως λευχειμονών, την φωτοφόρον αυτών εορτήν ανυμνώ, και κραυγάζω σοι Κυριε: Καλόν και τερπνόν το συνείναι Χριστώ.
Μεγαλυνάριον.
Χαίροις Αθλοφόρων δυάς σεπτή, Σέργιε και Βάκχε, στρατιώται του Ιησού, οι συγκαρτερούντες, εν πόνοις ανυποίστοις, δια της ευσεβείας, ένδοξον θρίαμβον.
Ασματική Ακολουθία των Αγίων ενδόξων Μαρτύρων, Σεργίου και Βάκχου – Χαραλάμπους Μπούσια.zip
