Το περιστέρι φέρνει στεφάνι
Ο Άγιος Ιερομάρτυς Φωκάς ήταν υιός του Παμφίλου και της Μαρίας και καταγόταν από την πόλι Σινώπη, στην Μαύρη Θάλασσα.
Από μικρή ηλικία αξιώθηκε να λάβη την Χάρι του Αγίου Πνεύματος και να ενεργή θαύματα. Έγινε Επίσκοπος και βοήθησε πολλούς απίστους να βρουν τον δρόμο τους, τόσο με τα γλυκά του λόγια, όσο και με τις θαυματουργικές του πράξεις. Δίδασκε δε και θαυματουργούσε μέχρι την τελευταία του πνοή.
Το τέλος του ήταν μαρτυρικό και του φανερώθηκε μ’ ένα παράδοξο σημείο. Ένα λευκό περιστέρι, το οποίο κρατούσε ένα στεφάνι στο ράμφος του, κατέβηκε και κάθησε επάνω στο κεφάλι του. Αφού τοποθέτησε εκεί το στεφάνι, μίλησε μετά με ανθρώπινη φωνή και του είπε:
-Ποτήριον εκεράσθη εις σε και πρέπει να το πιής.
Το ποτήρι αυτό του μαρτυρίου έμελλε να το πιή ο Άγιος Φωκάς επί της βασιλείας του Τραϊανού, το 101 μ. Χ., όταν κατηγορήθηκε, ότι κήρυττε τον Χριστό. Ο Τραϊανός διέταξε να τον κρεμάσουν και να του ξεσχίσουν τις σάρκες. Επειδή ο Ιερομάρτυς επέμενε να ομολογή τον Χριστό, τον έβαλαν μέσα σε ασβέστη και τελικά μέσα σ’ ένα καμίνι, όπου τον έκαυσαν. Έτσι παρέδωσε το πνεύμα του ο Άγιος και φόρεσε τελικά το στεφάνι, που του είχε φέρει το περιστέρι.
ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ
Ελάφι – οδηγός
Ο Όσιος Πέτρος ο Αθωνίτης έζησε τον ένατο αιώνα και ήταν Σχολάριος, δηλαδή μελετητής και ακριβής ερμηνευτής της Αγίας Γραφής. Είχε τάξει να γίνη μοναχός και, επειδή ανέβαλλε να εκπληρώση το τάμα, ο Θεός επέτρεψε και αιχμαλωτίσθηκε. Υπέφερε πολύ στην φυλακή της Ρώμης και, όταν κουράστηκε να υπομένη, έκανε θερμή προσευχή στον Άγιο Νικόλαο να τον ελευθερώση, πράγμα το οποίο έγινε.
Μετά την απελευθέρωσί του, μπήκε σ’ ένα πλοίο για να πάη στην Κωνσταντινούπολι. Μόλις όμως το πλοίο έφθασε στο Άγιον Όρος, σταμάτησε να πνέη ο άνεμος και έμεινε ακίνητο. Ο Όσιος κατάλαβε ότι το πλοίο δεν κινείται εξ αιτίας του, διότι αυτός ο τόπος προωριζόταν για κατοικία του. Ζήτησε λοιπόν από τους ναύτες να τον αφήσουν εκεί. Εκείνοι πήραν την ευχή του και έφυγαν.
Μόλις βγήκε στην ξηρά ο Όσιος Πέτρος, ανέβηκε στα υψηλότερα μέρη και διάλεξε μία σπηλιά για να μείνη. Εκεί βρήκε φίδια και άλλα ζωϊφια και πονηρά πνεύματα, αλλά επικαλέσθηκε την Παναγία και τον Κύριό μας και εκείνοι έδιωξαν τους δαίμονες και τα θηρία.
Εκεί έμεινε πενήντα τρία χρόνια άγνωστος και μόνος. Ο μοναδικός άνθρωπος που τον συνάντησε όλ’ αυτά τα χρόνια ήταν ένας κυνηγός.
Ο άνθρωπος αυτός κυνηγούσε ένα ελάφι, επί ώρες πολλές. Το ελάφι του ξέφευγε και όλο και ανέβαινε σε πιο ψηλά σημεία. Κρυβόταν πίσω από τα φυλλώματα πίσω από βράχια, αλλά ο κυνηγός ήθελε οπωσδήποτε να το πιάση. Κάποια στιγμή απογοητεύθηκε και πίστεψε ότι κάτι τέτοιο ήταν πλέον αδύνατο, όταν είδε από μακριά το ελάφι να στέκεται μπροστά σε μία σπηλιά ακίνητο. Ξεκίνησε να πάη κοντά του και το ελάφι, παρ’ όλο που γύριζε το κεφάλι του και έβλεπε τον κυνηγό, δεν έλεγε να κουνήση από το σημείο όπου βρισκόταν. Όταν έφτασε πια δίπλα στο θήραμά του, ο κυνηγός αντίκρυσε τον Όσιο και τότε συνειδητοποίησε πως το ελάφι τον ταλαιπωρούσε τόσην ώρα, ώστε να τον οδηγήση στην σπηλιά για να βρη και να γνωρίση τον Όσιο Πέτρο, τον πρώτο και μεγάλο ασκητή του Αγίου Όρους.
Ο Όσιος τον κάλεσε μέσα και του διηγήθηκε όλη του την ζωή. Ο κυνηγός θαύμασε και παρεκάλεσε τον Όσιο να τον δεχθή να ασκητέψη κι αυτός κοντά του. Μετά από ένα χρόνο, αφού πούλησε τα υπάρχοντά του και μοίρασε τα χρήματα στους φτωχούς, όπως του είχε υποδείξει ο Όσιος Πέτρος, πήγε εκεί μαζί με τον αδελφό του, αλλά βρήκε τον Όσιο να έχη κοιμηθεί και το σώμα του να είναι ανέπαφο σε σεμνή στάσι.
Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ
Ο Θεός ο περιζωννύων με δύναμιν και έθετο
άμωμον την οδόν μου˙ καταρτιζόμενος τους
πόδας μου ωσεί ελάφου και επί τα υψηλά ιστών με.
ΨΑΛΜΟΣ 17:33
Από το βιβλίο: Η Ζωοφιλία των Αγίων και η Αγιοφιλία των ζώων.
Επιμέλεια, Σίμωνος μοναχού.
Εκδόσεις «Ο Αγιος Στέφανος»
ΑΘΗΝΑΙ 2006
Τη Σεπτή ευλογία του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου
κ. κ. Βαρθολομαίου
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
