Μέρος πρώτον: ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΤ’
Η αντίστασις στα πάθη, χαρίζει την αληθινή ειρήνη της ψυχής.
ΘΑ ΧΑΣΗΣ την εσωτερική γαλήνη σου, απ’ τη στιγμή που θα επιθυμήσης κάτι με πάθος.
Τρικυμισμένη θάλασσα είναι πάντοτε η ψυχή του άπληστου και του υπερήφανου. Ειρήνη και χαρά βασιλεύουν στην καρδιά του ταπεινού. Αυτός που κυριαρχείται απ’ τις επιθυμίες του, νικάται γρήγορα κι από μικρούς και ανάξιους αντιπάλους.
Ο άβουλος και ο φιλήδονος, δύσκολα απομακρύνονται απ’ τις ψυχοφθόρες επιθυμίες. Όταν μάλιστα δεν τις ικανοποιούν αμέσως, στεναχωρούνται, νευριάζουν, ανυπομονούν.
Ούτε όμως όταν επιτύχουν το ποθούμενο ησυχάζουν. Αντίθετα μάλιστα˙ αισθάνονται τύψεις, μετανοούν, λυπούνται.
Η αληθινή ψυχική ειρήνη κερδίζεται με την αντίστασι στα πάθη κι όχι με την υποχώρησι σ’ αυτά.
Όποιος λοιπόν ποθεί τα πράγματα του κόσμου τούτου και τις σαρκικές απολαύσεις, ειρήνη δεν θα νοιώση ποτέ.
Η ειρήνη της ψυχής, είναι το έπαθλο του πνευματικού αγωνιστή, είναι η αμοιβή του θείου ζήλου.
Από το βιβλίο: Η Μίμησις του Χριστού, του Κεμπησίου Θωμά. Νεοελληνική απόδοσις της εκδοθείσης το 1902 μεταφράσεως του Αβερκίου Λαμπίρη υπό την έγκρισιν και ευλογίαν της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Εκδόσεις ΦΩΣ
η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
