Μαρκ. 8,34 -9,1
«Είπεν ο Κύριος· Οστις θέλει
οπίσω μου ακολουθείν….»
(Μαρκ. 8,34)
Ας προσέξουμε, αγαπητοί, ας προσέξουμε την αρχή του σημερινού Ευαγγελίου. «Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν….». Έτσι αρχίζει. Όποιος θέλει να με ακολουθήση…. Ποιός είνε αυτός που λέει τα λόγια αυτά; Είνε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Είνε αυτός που δημιούργησε εκ του μηδενός τον κόσμο. Είνε αυτός, που έβαλε νόμους σε όλη τη φύσι, και όλα τα όντα, φυτά, δέντρα, πουλιά, ζώα, ήλιος, σελήνη και άστρα, από τα μικρότερα μέχρι τα μεγαλύτερα, όλα ενεργούν σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους, όλα ακολουθούν πιστά το δρομολόγιο, που αυτός καθώρισε για τον καθένα. Όλα υπακούνε στο πρόσταγμά του. Αυτός εξουσιάζει όλο το φυσικό κόσμο. Αυτός είνε ο ποιητής των απάντων, αυτός ονομάζεται και είνε Βασιλεύς των βασιλευόντων καί Κύριος των κυριευόντων.
Αυτός ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός έκανε και τον άνθρωπο. Και σαν δημιουργός θα μπορούσε να υποχρεώση τον άνθρωπο να υπακούη απόλυτα σ’ αυτόν, να εκτελή το θέλημά του, όπως και τ’ άλλα δημιουργήματα. Αλλά δεν το έκανε. Του εμφύσησε ψυχή αθάνατη. του έδωσε δυό εξαιρετικά και μοναδικά προσόντα. του έδωσε λογικό και ελευθερία. Με το λογικό ο άνθρωπος μπορεί να ξεχωρίση το καλό από το κακό, την αλήθεια από το ψέμα, την αρετή από την κακία. Με την ελευθερία μπορεί να εκλέξη το δρόμο που θέλει, το δρόμο που υποδεικνύει ως ορθό το λογικό.
Και ο Χριστός, που έπλασε τον άνθρωπο λογικό και ελεύθερο, απευθύνεται προς αυτόν και του λέει· «Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν…» (Μαρκ. 8, 34). Καμμιά βία. Ο Χριστός για το συμφέρον του ανθρώπου είχε όλη τη δύναμι να υποχρεώση τον άνθρωπο να υπακούση. Αλλ’ αν το έκανε αυτό, τότε το καλό που θα έκανε ο άνθρωπος, δεν θα είχε καμμιά αξία, γιατί θα το έκανε αναγκαστικά, και ο άνθρωπος θα μεταβαλλόταν σε μιά μηχανή, σε ένα ρομπότ, που κινείται σύμφωνα με τη θέλησι του μηχανικού. Τώρα έχει αξία το καλό που κάνει ο άνθρωπος, γιατί μπορεί να μην το κάνη και να κάνη το αντίθετο, να κάνη το κακό. Ας φέρουμε ένα παράδειγμα. Ένας περπατάει στο δρόμο. Ξαφνικά βρίσκει ένα μεγάλο χρηματικό ποσό. Κανείς δεν τον βλέπει. Σκύβει το παίρνει. Αλλ’ αμέσως αρχίζουν οι λογισμοί· «Να το παραδώσω στην αστυνομία για να βρεθή ο κάτοχός του, ή να το κρατήσω;». Τούτος που το βρήκε είνε φτωχός, πολύ φτωχός. Μόλις εξοικονομεί το ψωμί του, το δικό του και της οικογένειάς του. Τι χαρά θα δοκιμάση η φτωχή γυναίκα, αν πάη και της πη, ότι βρήκε 100 χρυσές λίρες! Πόσο θα ανακουφιζόταν η οικογένειά του! Αλλά μέσα του ακούγεται η φωνή του Θεού· «Δεν είναι σωστό», λέει, «να κρατήσης τα ξένα χρήματα. Πρέπει να τα παραδώσης». Και η φωνή αυτή, η φωνή του καθήκοντος, νικά την άλλη αντίθετη φωνή, τη φωνή του συμφέροντος. Και ο φτωχός παραδίνει τα χρήματα στην αστυνομία.
Αυτός είνε ο άνθρωπος. Ελεύθερος να κρατήση τα χρήματα, αλλά και ελεύθερος να τα επιστρέψη. Ενώ το ζώο δεν μπορεί να κάνη καμμιά διάκρισι· πηδά τους φράχτες, μπαίνει μέσα στα χωράφια και στ’ αμπέλια, και καταστρέφει τα πάντα. Δεν έχει έννοια ζημιάς, κλοπής, ληστείας και φόνου. Ό,τι κάνει το κάνει από ένα ένστικτο, που το σπρώχνει να κάνει τούτο ή εκείνο χωρίς να εξετάση και να ερευνά.
***
Ελεύθερος ο άνθρωπος, και προς αυτός τον ελεύθερο άνθρωπο στρέφεται ο Χριστός και λέει· «Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν…» (Μαρκ. 8, 34). Οι βασιλείς της γης, για να κρατήσουν τους λαούς σε υποταγή, χρησιμοποιούν βία. Όποιος πηγαίνει εναντίον των διαταγών τους, της θελήσεώς τους, όποιος τολμά να διεγείρη τούς άλλους σε ανταρσία και επανάστασι κατά της εξουσίας τους, αμέσως συλλαμβάνεται και φυλακίζεται. Χωρίς τη βία, χωρίς τα όπλα, χωρίς δικαστήρια και φυλακές, ποιό κράτος στον κόσμο είνε δυνατόν να σταθή; Κανένα. Όλα τα κράτη, κι αυτά που θεωρούνται περισσότερο φιλελεύθερα και δημοκρατικά, στηρίζονται πάνω στη δύναμι των όπλων.
Γνωρίζω όμως ένα κράτος, γνωρίζω ένα ξεχωριστό βασίλειο, που εκεί ο βασιλιάς δεν έχει όπλα, δεν μεταχειρίζεται βία, δεν πειθαναγκάζει τους ανθρώπους να υπακούσουν. Το ξεχωριστό αυτό βασίλειο είνε η Εκκλησία. Βασιλιάς είνε ο εσταυρωμένος Κύριος. Κοιτάξτε τον, αγαπητοί μου χριστιανοί. Τα πανάχραντα χέρια του, απλωμένα, δείχνουν ότι όλους τους ανθρώπους δέχεται, όλη την ανθρωπότητα θέλει ν’ αγκαλιάση. Η αγάπη του θέλει να σώση όλο τον κόσμο. Η αγάπη του θέλει να ελκύση όλους τους αμαρτωλούς. Η αγάπη του είνε απέραντη.
Αλλ’ οι άνθρωποι, κακοί και διεστραμμένοι, δεν θέλουν ν’ ακούσουν τη φωνή του, δε θέλουν να εκτιμήσουν την αγάπη του. Σαν τους πρώτους σταυρωτάς στέκονται κι αυτοί κάτω από το σταυρό του, τον περιπαίζουν και τώρα για την αδυναμία του, τον φτύνουν και τον βλαστημούν, και μερικοί σημερινοί άθεοι λένε· «Χριστέ, απέτυχες στην αποστολή σου. Ο κόσμος δεν κυβερνιέται με την αγάπη, αλλά με τη βία! Ο Χριστός όμως εξακολουθεί απ’ το σταυρό ν’ απευθύνεται σ’ όλο τον κόσμο, και στον καθένα ξεχωριστά, και να λέη· «Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν…» (Μαρκ. 8,36).
Ας περιφρονή ο κόσμος, ο κόσμος της ωμής βίας και απανθρωπιάς, ο κόσμος των τυράννων και των αθέων, ας περιφρονή τη φωνή του Χριστού. Υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν μέχρι συντελείας των αιώνων ψυχές εκλεκτές, που θ’ ακούνε τη φωνή του Χριστού και θα τον ακολουθούν στο δρόμο της μετανοίας. Κάποιος ληστής και σήμερα θα φωνάζη· «Μνήσθητι μου, Κύριε» (Λουκ. 23, 42). Κάποιος εκατόνταρχος θα ταπεινώνεται και θα ομολογή τη δόξα του· «Αληθώς Θεού υιός ήν ούτος» (Ματθ. 27,54).
***
«Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν….». Άνθρωπε, δυό δρόμοι είνε μπροστά σου. Ο ένας δρόμος είνε πλατύς και ευρύχωρος. Χιλιάδες και εκατομμύρια τον ακολουθούν. Είνε ευχάριστος στην αρχή. Αλλά στο τέλος ο δρόμος αυτός είνε καταστροφή και θάνατος. Ο άλλος δρόμος είνε στενός, είνε ανηφορικός, είνε γεμάτος πέτρες και αγκάθια. Είνε δρόμος γεμάτος εμπόδια. Είνε ο δρόμος του Γολγοθά. Ο πρώτος δρόμος, ο πλατύς και ευρύχωρος, είνε ο δρόμος της κακίας, είνε ο δρόμος της πλάνης και της διαφθοράς, είνε ο δρόμος του σατανά. Ο άλλος δρόμος είνε ο δρόμος της αρετής. Είνε ο δρόμος της τιμής και του καθήκοντος. Είνε ο δρόμος του Χριστού. Στην αρχή δύσκολος, γεμάτος εμπόδια, αλλά στο τέλος δόξα και τιμή, ανάστασις, αιώνιος ζωή και βασιλεία.
«Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν….» (Μαρκ. 8, 34). Άνθρωπε, σε φωνάζει ο Χριστός. Ακολούθησέ τον, και ποτέ δεν θα μετανοιώσης!
Από το βιβλίο: Επισκόπου Αυγουστίνου Ν. Καντιώτου, Μητροπολίτου Πρ. Φλωρίνης: Κυριακή. Σύντομα κηρύγματα επί των Ευαγγελικών περικοπών.
Έκδοσις Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Αδελφότητος «Ο Σταυρός»
Η/Υ επιμέλεια Αικατερίνας Κατσούρη.
Παράβαλε και:
Κυριακή μετά την Ύψωσιν του Τιμίου Σταυρού: Η Ευαγγελική Περικοπή της Θ. Λ., Αγίου Νεκταρίου Επ. Πενταπόλεως περί της αληθούς ελευθερίας.
Κυριακή ΚΑ. επιστολών ή μετά την Ύψωσιν: Το Αποστολικόν Ανάγνωσμα της Θ. Λ., ο φρικτός Τάφος, Λόγος του αειμνήστου Μητροπ. Νικαίας Γεωργίου Παυλίδου.
Κυριακή μετά την Ύψωσιν του Τιμίου Σταυρού: Ο σταυρός του αληθινού μαθητού – Ιερομ. Κοσμά του Δοχειαρίτου.
Κυριακή ΚΑ’ Επιστολών ή μετά την Ύψωσιν του τιμίου Σταυρού: Το Αποστολικόν Ανάγνωσμα της Θ. Λ. και σχετικά σχόλια.
Κυριακή μετά την Ύψωσιν του Τιμίου Σταυρού – ηχογραφημένη ομιλία του π. Ανανία Κουστένη (αρχείο ήχου, mp3).
Κυριακή μετά την ύψωση του Τιμίου Σταυρού: Η αξία της ψυχής.
