Στην πόλη Αρατία υπήρχαν κοπάδια προβάτων που τα έβοσκαν παιδιά χριστιανών και εβραίων μαζί. Μια μέρα μαζεύτηκαν τα παιδιά, για να φάνε ψωμί, όταν τα παιδιά είπαν σ’ ένα εβραιόπουλο: «Γιατί δεν γίνεσαι χριστιανός;». Εκείνο όμως έλεγε ότι φοβάμαι τους γονείς του. «Εάν θέλεις εσύ, έλεγαν τα παιδιά, εμείς θα σε βαπτίσουμε». Το παιδί δέχτηκε και τα άλλα σηκώθηκαν και έλεγαν κάποια λόγια από το βάπτισμα, όπως τα άκουγαν από τους ιερείς στην εκκλησία και το βάπτισαν με το νερό από τις στάμνες που κρατούσαν στο όνομα της Αγίας Τριάδος.
Έπειτα πήρανε ψωμί, το ευλόγησαν και του το έδωσαν, λέγοντας: «Λάβε και κοινώνησε όπως και εμείς» και το παιδί έφαγε. Το απόγευμα επιστρέφοντας το εβραιόπουλο στο σπίτι του πατέρα του, κάθισε στο τραπέζι με τους γονείς του και μοσχοβολούσε ευωδία. Οι γονείς του έκλεισαν τις πόρτες μήπως και ερχόταν από έξω, αλλά ευωδίαζε περισσότερο. Τότε μύρισαν ο ένας το στόμα του άλλου και βρήκαν ότι το παιδί ευωδίαζε όλο, από το κεφάλι μέχρι τα πόδια. Έτσι, άρχισαν να εξετάζουν το παιδί τι του συνέβη και πιέζοντάς τον ομολόγησε ότι τον βάπτισαν τα παιδιά. Αυτοί θύμωσαν και το έδειραν χωρίς έλεος και έπειτα, για να μη γίνουν οι ίδιοι φονείς, το πήγαν στο δημόσιο λουτρό, όπου υπήρχε εβραίος καύστης και το έδωσαν σ’ αυτόν, ο οποίος τον έριξε στο καμίνι και αφού σφάλισε το στόμιο του καμινιού καλά, αναχώρησαν.
Το πρωί, θέλοντας ο επίσκοπος να λουστεί, πήγε στο λουτρό και βρήκε όλους τους θόλους κρύους και άρχισε να θυμώνει με τον καύστη. Εκείνος γνωρίζοντας ότι τον άναψε, υποδείκνυε μάρτυρες που είχαν λουστεί την προηγούμενη μέρα και υποστήριζε πως εκείνη την ημέρα, εξαιτίας της έλευσης του επισκόπου, το έκαψε περισσότερο. Ο επίσκοπος του λέει οργισμένος: «Ας πάμε στο καμίνι να δω». Πηγαίνοντας, λοιπόν, βρήκε το στόμιο του καμινιού κλεισμένο με πηλό και διέταξε και το άνοιξαν. Αμέσως το παιδί πήδηξε έξω, έχοντας πρόσωπο αγγέλου. Απορώντας ο επίσκοπος, διέταξε να συλληφθούν οι καύστες, από τους οποίους εξετάζοντάς τους έμαθε όλη την αλήθεια. Και το παιδί αποκάλυψε πως, όταν ρίχτηκε στο καμίνι, είδε το σχήμα μίας πυρωμένης γυναίκας, η οποία έσβησε την φλόγα και τον δρόσιζε και η οποία κατάλαβε ότι ήταν η Κυρία Θεοτόκος.
Από το βιβλίο: Λειμωνάριον το παλαιόν – ιωάννου Μόσχου. Ητοι, Τα μυρίπνοα άνθη του Παραδείσου. Διηγήματα των Οσίων πατέρων. βιβλίον ψυχωφελέστατον Ιωάννου Ευκρατά και Σωφρονίου του σοφιστού.
Εκδότης, Η Αγία Αννα, Φεβρουάριος 2005
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
