Ο ΟΣΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ
Ο λειτουργός της ταπείνωσης.
Οι πολιτισμοί, όπως συμβαίνει με τα ανθρώπινα κατασκευάσματα, έρχονται και παρέρχονται, δημιουργούνται και καταστρέφονται στο διάβα του χρόνου. Το ίδιο έγινε και στους Δελφούς, το κάποτε κέντρο της γης. Ό,τι αξιόλογο στήθηκε κι έλαμψε, μοιραία εγκαταλείφθηκε, γκρεμίστηκε και σκεπάστηκε απ’ τα χώματα και τη λησμοσύνη. Κατά παράξενο τρόπο, σαν την κοίτη που δεν ξεχνά το νερό, σαν το ανθεκτικό φύτρο που ριζώνει στην αμμουδιά και γεννάει ζωή, κει πάνω στα χαλάσματα χτίστηκαν κατοπινά κάποια σπίτια και αποτέλεσαν τον οικισμό Καστρί. Σ’ αυτό τον τόπο γεννήθηκε προς το τέλος του 896 ή στις αρχές του 897 μ. Χ. ο όσιος Λουκάς. Ήταν το τρίτο από τα εφτά παιδιά που έφεραν στον κόσμο, με την ευλογία του Θεού, οι γονείς του Στέφανος και Ευφροσύνη.
Σε τούτο τον τόπο ήταν ξενομερίτες. Η οικογένειά του δεν ήταν ντόπια, δεν κράταγε από τούτα τα χώματα. Πριν από χρόνια ήρθαν από μακριά, απ’ την Αίγινα. Νησιώτες νοικοκυραίοι, ήσυχοι και εργατικοί, ζούσαν απ’ τη θάλασσα, δίπλωναν τις γενιές και ονειρεύονταν. Το γέλιο δεν τους έλειπε ούτε κι ο φόβος του Θεού. Κι όμως ήρθαν μέρες, που τα πλοία τους δεν μπορούσαν ν’ ανοιχτούν στη θάλασσα. Τα εμπορεύματα λεηλατούνταν και τα πληρώματα συλλαμβάνονταν και κακοποιούνταν. Οι Σαρακηνοί πειρατές έγιναν ο φόβος και ο τρόμος. Με τον καιρό ξεθάρρεψαν τόσο, που δεν άφησαν απείραχτες και τις παραθαλάσσιες περιοχές του νησιού κι οι άνθρωποι δεν αισθάνονταν σίγουροι ούτε στα σπίτια τους. Ο φόβος κατακάθισε για τα καλά στις ψυχές των ταπεινών ανθρώπων. Απηύδησαν και πολλοί πήραν των ομματιών τους, να βρεθούν όσο το δυνατό μακρύτερα, μπας και γλιτώσουν, μας και σώσουν τα παιδιά τους. Καλύτερα ξεσπιτωμένοι και στο μέτρο, παρά να θρηνήσουν κάποιον άνθρωπό τους. Μαζί με τους άλλους κι οι πρόγονοι του Οσίου μάζεψαν ότι χρειαζούμενο μπορούσαν να μεταφέρουν και πήραν τον δρόμο που τους έφερε στην παραλία της Κίρρας, στη Φωκίδα. Γιατί διάλεξαν τούτον τον προορισμό; Κανένας δεν ξέρει. Ίσως, κάποιο άστρο σαν εκείνο των Μάγων ή κάποιο θεϊκό νεύμα εύνοιας να χάραξε την πορεία τους. Όπως και να έχει σε κείνον τον τόπο, εκεί στα ριζά του μικρού βουνού, που ακουμπάει τα πόδια του στη θάλασσα κι ονομάζεται Ιωαννίτζη, βάλθηκαν να ξαναχτίσουν το νοικοκυριό τους, να ξαναποχτήσουν τη χαμένη προκοπή τους. Όμως, κι εδώ, δεν ήταν θέλημα Θεού να στεριώσουν για πολύ. Ο ίδιος κίνδυνος τους ακολούθησε, ο ίδιος φόβος τους αναστάτωσε: οι Σαρακηνοί. Άλλη λύση δεν είχαν παρά να πάρουν την ανηφοριά για το Καστρί, κοντά στους αρχαίους Δελφούς, που οι πειρατές δε χάνανε το χρόνο τους να το φτάσουν. Έπρεπε τώρα ν’ απαρνηθούν τη θάλασσα και να ζήσουν πλέον με το αλέτρι και τα ζωντανά…
Ο Οσιος Λουκάς, ο Λειτουργός της ταπείνωσης – Π. Σπυρίδονος Βασιλάκου και Αθανασίου Καραπέτσα .zip
Από το βιβλίο των: Π. Σπυρίδονος Βασιλάκου και Αθανασίου Καραπέτσα: «Στα Μονοπάτια της Αγάπης του Θεού». Ένα ταξίδι, για μικρούς και μεγάλους, στη ζωή των Αγίων της Βοιωτίας.
Εκδόσεις Αρχονταρίκι.
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
Του Οσίου πατρός ημών Λουκά του εν Στειρίω: Ασματική Ακολουθία, Παρακλητικός Κανών, Εγκώμια.zip
Παράβαλε και:
07 Φεβρουαρίου, Μνήμη ττων Οσίων πατέρων ημών: Παρθενίου επισκ. Λαμψάκου και Λουκά του Στειρίτου: βίος.
