ΕΝ ΤΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ
Προφητείας Μιχαίου το ανάγνωσμα
Μιχαίας: Δ.2, 3, 5• ΣΤ. 2 – 5, 8• 5, 3
Τάδε λέγει Κύριος: Εκ Σιών εξελεύσεται νόμος, και λόγος Κυρίου εξ Ιερουσαλήμ. Και κρινεί ανά μέσον λαών πολλών, και ελέγξει έθνη ισχυρά, εως εις γήν μακράν, Ότι πάντες οι λαοί πορεύσονται έκαστος την οδόν αυτού. Ημείς δε πορευσόμεθα εν ονόματι Κυρίου Θεού ημών, εις τον αιώνα. Τάδε λέγει Κύριος παντοκράτωρ” Ακούσατε βουνοί, και φάραγγες, θεμέλια της γής, ότι κρίσις τω Κυρίω προς τον λαόν αυτού’ διελεγχθήσεται γάρ μετά του Ισραήλ, λέγων” Λαός μου, τί εποίησά σοι, ή τί ελύπησά σε; Αποκρίθητί μοι, Διότι ανήγαγόν σε εκ γής Αιγύπτου, και εξ οίκου δουλείας ελυτρωσάμην σε, και εξαπέστειλα πρό προσώπου σου τον Μωϋσήν και τον Ααρών; Λαός μου, τί εβουλεύσαντο κατά σού οι υπεναντίοι; Ει ανηγγέλη σοι, άνθρωπε, τί καλόν, και τί Κύριος εκζητεί παρά σού, αλλ’ ή, του ποιείν κρίμα, και αγαπάν έλεος, και έτοιμον είναι του πορεύεσθαι μετά Κυρίου του Θεού σου; Διότι εν ισχύϊ μεγαλυνθήσεται Κύριος, και ποιμανεί το ποίμνιον αυτού εν ειρήνη, έως άκρων της γής.
Απόδοση.
Λόγος του Κυρίου.
Απ’ τη Σιών θα προέλθει ο νόμος κι ο λόγος του Κυρίου απ’ την Ιερουσαλήμ.
Θα αποδώσει ο Κύριος δικαιοσύνη σε λαούς πολλούς ανάμεσα, έθνη ισχυρά θα ελέγξει, ακόμα και τα μακρινά.
Αν και καθένας από τους λαούς πορεύεται τον δρόμο τον δικό του,
εμείς θα πορευόμαστε στ’ όνομα του Κυρίου,
του Θεού μας, αιώνια και για πάντα.
Ο παντοκράτορας Κύριος λέει τα εξής: «Ακούστε, εσείς βουνά, κι εσείς φαράγγια, της γης τα θεμέλια, του Κυρίου τη μομφή• ο Κύριος βρίσκεται σε αντιδικία με τον λαό του, θ’ αντιπαρατεθεί με τον Ισραήλ και θα ρωτήσει: «Λαέ μου, τί σου έκανα, σε τί σε δυσαρέστησα ή σε τί σε ενόχλησα; Απάντησέ μου! Εγώ είμαι που σε έβγαλα από τη χώρα της Αιγύπτου, που από τον τόπο της σκλαβιάς σ’ απελευθέρωσα, και σου ’δωσα τον Μωυσή, τον Ααρών και την Μαριάμ για να σε οδηγήσουν. Θυμήσου, λαέ μου, τί σχεδίασαν εναντίον σου οι εχθροί».
Δεν πληροφορηθήκατε, άνθρωποι, τί είναι καλό; ή τί περισσότερο ζητάει ο Θεός από σας, παρά να ασκείτε δικαιοσύνη, να δείχνετε αγάπη και να είστε έτοιμοι ν’ ακολουθήσετε τον Κύριο τον Θεό σας; Γιατί με τη δύναμή του θα δοξαστεί ο Κύριος και θα φροντίσει τον λαό του ειρηνικά καθώς ποιμένας το κοπάδι του ως τα πέρατα της γης.
Προφητείας Ησαϊου το ανάγνωσμα
Ησαϊας: 55, 1• 12, 3-4• 55, 2-3. 6, 7, 8, 9-13
Τάδε λέγει Κύριος” οι διψώντες, πορεύεσθε εφ ύδωρ, και όσοι μή έχετε αργύριον, βαδίσαντες αγοράσατε, και φάγεσθε, και πίεσθε, άνευ αργυρίου και τιμής, οίνον και στέαρ, ότι, τάδε λέγει Κύριος Παντοκράτωρ υμίν” Λαός μου, αντλήσατε ύδωρ μετ’ ευφροσύνης εκ των πηγών του σωτηρίου, και ερείς εν τη ημέρα εκείνη’ Υμνείτε τον Κύριον, βοάτε το όνομα αυτού, αναγγείλατε εν τοις έθνεσι την δόξαν Αυτού. Μιμνήσκεσθε, ότι υψώθη το όνομα αυτού. Λαός μου, ακούσατέ μου, και φάγεσθε αγαθά, και εντρυφήσει εν αγαθοίς η ψυχή υμών. Προσέχετε τοις ωσίν υμών, και επακολουθήσατε ταις οδοίς μου. Εισακούσατέ μου, και ζήσεται εν αγαθοίς η ψυχή υμών, και διαθήσομαι υμίν διαθήκην αιώνιον, και επικαλέσεσθε. Ηνίκα δ’ άν εγγίζητέ μοι, απολειπέτω ο ασεβής τας οδούς αυτού, και ανήρ άνομος τας βουλάς αυτού, και επιστράφητε προς με. Και ελεήσω υμάς και αφήσω τας αμαρτίας υμών’ ου γάρ εισίν αι βουλαί μου, ώσπερ αι βουλαί υμών, λέγει Κύριος. Αλλ’ ώσπερ απέχει ο ουρανός από της γής, ούτως απέχει η οδός μου από των οδών υμών και τα διανοήματα υμών από της διανοίας μου. Ως γάρ εάν καταβή υετός, ή χιών εκ του ουρανού, και ου μή αποστραφή εκείθεν, έως άν μεθύση την γήν, και εκτέκη, και βλαστήση, και δώ σπέρμα τω σπείροντι, και άρτον εις βρώσιν, ούτως έσται το ρήμά μου, ο εάν εξέλθη εκ του στόματός μου. Ου μή αποστραφή προς με κενόν, έως άν συντελεσθή πάντα όσα ηθέλησα, και ευοδώσω τας οδούς μου, και τα εντάλματά μου. Εν γάρ ευφροσύνη εξελεύσεσθε, και εν χαρά διδαχθήσεσθε’ τα γάρ όρη και οι βουνοί εξαλούνται, προσδεχόμενοι υμάς εν χαρά, και πάντα τα ξύλα του αγρού επικροτήσει τοις κλάδοις αυτών. Και αντί της στοιβής, αναβήσεται κυπάρισσος, αντί δε της κονύζης, αναβήσεται μυρσίνη. Και έσται Κύριος εις όνομα, και εις σημείον αιώνιον, λέγει Κύριος ο Θεός, ο άγιος Ισραήλ.
Απόδοση.
Ο Κύριος λέει τα εξής: «Όσοι διψάτε, πηγαίνετε να πιείτε νερό• ακόμα κι όσοι δεν έχετε χρήματα, πηγαίνετε να προμηθευτείτε χωρίς χρήματα και δίχως πληρωμή να φάτε λιπαρά κρέατα και να πιείτε κρασί».
Γιατί ο παντοκράτορας Κύριος σας λέει τα εξής: «Λαέ μου, αντλήστε χαρούμενοι νερό απ’ τις πηγές της σωτηρίας».
Κι εσύ θα πεις εκείνη την ημέρα:
«Τον Κύριο να υμνείτε,
να διαλαλείτε τ’ όνομά του•
στα έθνη διακηρύξτε τα ένδοξα έργα του,
και να θυμάστε πόσο δοξάστηκε τ’ όνομά του».
«Λαέ μου», λέει ο Κύριος, «ακούστε εμένα και θα φάτε τα καλύτερα φαγητά και θα τα απολαύσετε. Ανοίξτε τ’ αυτιά σας κι ακολουθήστε τον δρόμο που σας δείχνω. Ακούστε με, και θα ζήσετε μέσα στα αγαθά. Θα κάνω μαζί σας συμφωνία παντοτινή, κι εσείς θα ζητήσετε τη βοήθειά μου. Αλλά καθώς θα με πλησιάζετε, ο ασεβής πρέπει να εγκαταλείψει τον τρόπο που ζει και κάθε παράνομος τις επιθυμίες του• πρέπει στον Κύριο να επιστρέψει, κι εκείνος θα τον σπλαχνιστεί, γιατί πλούσια παρέχει τη συγχώρηση των αμαρτιών σας.
Οι αποφάσεις μου δεν είναι σαν τις δικές σας αποφάσεις», λέει ο Κύριος. «Αλλά, όσο απέχει ο ουρανός από τη γη, τόσο απέχουν οι επιλογές μου από τις δικές σας επιλογές και οι σκέψεις σας από τη σκέψη μου. Γιατί, όπως πέφτει η βροχή ή το χιόνι από τον ουρανό, και πίσω εκεί δεν επιστρέφουν αν πρώτα δεν ποτίσουν καλά τη γη, να την κάνουν γόνιμη για να βλαστήσει και να δώσει σπόρο στον σποριά και ψωμί για τροφή, έτσι είναι και ο λόγος που βγαίνει από το στόμα μου: δεν θα τον πάρω πίσω, ώσπου να ολοκληρωθούν όσα θέλησα και να πραγματοποιηθούν οι επιλογές μου και οι προσταγές μου.
Πράγματι, με πολλή χαρά θα βγείτε από τη Βαβυλώνα, και με ευχαρίστηση τη διδαχή του Κυρίου θα δεχθείτε. Τα βουνά και οι λόφοι από χαρά θ’ αναπηδάνε, καθώς θα σας υποδέχονται, κι όλα τα δέντρα του αγρού με τα κλαδιά τους θα χειροκροτούνε. Εκεί που φύτρωναν αγκάθια, κυπαρίσσια θα υψωθούν, ενώ στη θέση του βρωμόχορτου μυρσίνη θα φυτρώσει. Τότε όλοι θα δοξάσουν τον Κύριο κι αιώνια θ’ αναγνωρίζουν τη θαυμαστή επέμβασή του, που θα μείνει ανεξάλειπτη», λέει ο Κύριος, ο άγιος Θεός του Ισραήλ.
Από το βιβλίο Προφητολόγιον, Τα Λειτουργικά Αναγνώσματα από την Παλαιά Διαθήκη σελ.418-423 ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ
ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ
Το Αποστολικόν Ανάγνωσμα της Θείας Λειτουργίας.
Πράξεων των Αποστόλων: ΙΔ.6 – 18.
Εν ταις ημέραις εκείναις, κατέφυγον οι Απόστολοι εις τας πόλεις της Λυκαονίας, Λύστραν και Δέρβην και την περίχωρον, κακεί ήσαν ευαγγελιζόμενοι.
Και τις ανήρ εν Λύστροις, αδύνατος τοις ποσίν, εκάθητο, χωλός εκ κοιλίας μητρός αυτού υπάρχων, ός ουδέποτε περιπεπατήκει. Ούτος ήκουσε του Παύλου λαλούντος, ός ατενίσας αυτώ και ιδών ότι πίστιν έχει του σωθήναι, είπε μεγάλη τη φωνή: «ανάστηθι επι τους πόδας σου ορθός.» Και ήλατο και περιεπάτει. Οι δέ όχλοι ιδόντες ο εποίησεν ο Παύλος, επήραν την φωνήν αυτών λυκαονιστί λέγοντες: «οι θεοί ομοιωθέντες ανθρώποις, κατέβησαν προς ημάς.» Εκάλουν τε τον μέν Βαρνάβαν Δία, τον δέ Παύλον Ερμήν, επειδή αυτός ήν ο ηγούμενος του λόγου. Ο δέ ιερεύς του Διός του όντος πρό της πόλεως αυτών, ταύρους και στέμματα επι τους πυλώνας ενέγκας, σύν τοις όχλοις ήθελε θύειν. Ακούσαντες δέ οι απόστολοι Βαρνάβας και Παύλος, διαρρήξαντες τά ιμάτια αυτών εισεπήδησαν εις τον όχλον κράζοντες και λέγοντες: «άνδρες, τί ταύτα ποιείτε? Και ημείς ομοιοπαθείς εσμεν υμίν άνθρωποι, ευαγγελιζόμενοι υμάς απο τούτων των ματαίων επιστρέφειν επι τον Θεόν τον ζώντα, ός εποίησε τον ουρανόν και την γήν και την θάλασσαν και πάντα τά εν αυτοίς, Ος εν ταις παρωχημέναις γενεαίς είασε πάντα τά έθνη πορεύεσθαι ταις οδοίς αυτών. Καίτοι γε ουκ αμάρτυρον εαυτόν αφήκεν αγαθοποιών, ουρανόθεν υμίν υετούς διδούς και καιρούς καρποφόρους, εμπιπλών τροφής και ευφροσύνης τας καρδίας υμών.» Και ταύτα λέγοντες μόλις κατέπαυσαν τους όχλους του μή θύειν αυτοίς.
Απόδοση.
Τις μέρες εκείνες, οι Απόστολοι κατέφυγαν στις πόλεις της Λυκαονίας, Λύστρα και Δέρβη, και στην περιοχή τους. και κήρυτταν εκεί το ευαγγέλιο.
Στα Λύστρα είδαν να κάθεται ένας άνθρωπος με παράλυτα πόδια, ο οποίος ήταν κουτσός εκ γενετής• ποτέ δεν είχε στη ζωή του περπα¬τήσει. Αυτός άκουσε τον Παύλο που μιλούσε, κι όταν εκείνος τον κοίταξε καλά και είδε ότι έχει την πίστη πως θα γιατρευτεί, είπε με δυνατή φωνή: «Σήκω όρθιος στα πόδια σου!» Ο άνθρωπος πήδηξε πάνω κι άρχισε να περπατάει. Τα πλήθη, βλέποντας αυτό που έκανε ο Παύλος, φώναζαν δυνατά στη λυκαονική τους γλώσσα κι έλεγαν: «Οι Θεοί πήραν τη μορφή ανθρώπων και κατέβηκαν σ’ εμάς!» και ονόμαζαν το Βαρνάβα Δία και τον Παύλο Ερμή, γιατί αυτός κυρίως μιλούσε. Ο ιερέας στο ναό του Δία που ήταν μπροστά στη πόλη τους, έφερε στην πύλη της πόλης ταύρους και στεφάνια και ήθελε μαζί με το πλήθος να τους προσφέρει θυσία. Όταν οι απόστολοι Βαρνάβας και Παύλος κατάλαβαν τι ήθελαν να κάνουν, ξέσκισαν τα ρού¬χα τους με αποτροπιασμό και πήδηξαν μέσα στο πλήθος φωνάζοντας: «Άνθρωποι, τι είναι αυτά που κάνετε? Κι εμείς είμαστε άνθρωποι θνητοί σαν κι εσάς. Θέλουμε να σας φέρουμε το χαρμόσυνο μήνυμα, να εγκαταλείψετε αυτούς τους ανύπαρκτους θεούς και να στραφείτε στο ζωντανό Θεό, αυτόν που δημιούργησε την ουρανό, τη γη, τη θά¬λασσα και όλα όσα υπάρχουν μέσα σ’ αυτά. Στις περασμένες γενιές άφησε όλα τα έθνη να πορεύονται το δρόμο τους, αν και δεν άφησε άγνωστο τον εαυτό του• γιατί και τότε φανερωνόταν ευεργετώντας, στέλνοντάς σας από τον ουρανό βροχές και εποχές καρποφορίας, γεμίζοντας με τροφή και χαρά τις καρδιές σας». Λέγοντας αυτά, μόλις και μετά βίας κατόρθωσαν να σταματήσουν τα πλήθη από το να τους προσφέρουν θυσία.
Η Ευαγγελική περικοπή της Θείας Λειτουργίας.
Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον: Ζ.14 – 30.
Της εορτής μεσούσης, ανέβη ο Ιησούς εις το ιερόν και εδίδασκε. Και εθαύμαζον οι Ιουδαίοι λέγοντες: «πώς ούτος γράμματα οίδε, μή μεμαθηκώς?» Απεκρίθη ούν αυτοίς ο Ιησούς και είπεν” «η εμή διδαχή ουκ έστιν εμή, αλλά του πέμψαντός με” εάν τις θέλη το θέλημα αυτού ποιείν, γνώσεται περι της διδαχής, πότερον, εκ του Θεού εστιν ή εγώ απ’ εμαυτού λαλώ. Ο αφ’ εαυτού λαλών, την δόξαν την ιδίαν ζητεί. Ο δε ζητών την δόξαν του πέμψαντος αυτόν, ούτος αληθής εστι, και αδικία εν αυτώ ουκ έστιν. Ου Μωϋσής δέδωκεν υμίν τον νόμον? και ουδείς εξ υμών ποιεί τον νόμον. Τί με ζητείτε αποκτείναι?» Απεκρίθη ο όχλος και είπε” «δαιμόνιον έχεις. Τίς σε ζητεί αποκτείναι?» Απεκρίθη Ιησούς και είπεν αυτοίς” «έν έργον εποίησα, και πάντες θαυμάζετε δια τούτο. Μωϋσής δέδωκεν υμίν την περιτομήν, ουχ ότι εκ του Μωϋσέως εστίν, αλλ’ εκ των πατέρων, και εν σαββάτω περιτέμνετε άνθρωπον. Ει περιτομήν λαμβάνει άνθρωπος εν σαββάτω ίνα μή λυθή ο νόμος Μωϋσέως, εμοί χολάτε ότι όλον άνθρωπον υγιή εποίησα εν σαββάτω! Μή κρίνετε κατ’ όψιν, αλλά την δικαίαν κρίσιν κρίνατε.» Έλεγον ούν τινές εκ των Ιεροσολυμιτών” «ουχ ούτός εστιν όν ζητούσιν αποκτείναι? Και ίδε παρρησία λαλεί, και ουδέν αυτώ λέγουσι. μήποτε αληθώς έγνωσαν οι άρχοντες ότι ούτός εστιν αληθώς ο Χριστός? Αλλά τούτον οίδαμεν πόθεν εστίν. Ο δε Χριστός όταν έρχηται, ουδείς γινώσκει πόθεν εστίν.» Έκραξεν ούν εν τω ιερώ διδάσκων ο Ιησούς και λέγων” «καμέ οίδατε, και οίδατε πόθεν ειμί, και απ’ εμαυτού ουκ ελήλυθα. Αλλ’ έστιν αληθινός ο πέμψας με, όν υμείς ουκ οίδατε. Εγώ οίδα αυτόν, ότι παρ’ αυτού ειμί, κακείνός με απέστειλεν.» Εζήτουν ούν αυτόν πιάσαι, και ουδείς επέβαλεν επ’ αυτόν την χείρα, ότι ούπω εληλύθει η ώρα αυτού.
Απόδοση.
Είχαν πια περάσει οι μισές μέρες της γιορτής, και τότε ο Ιησούς ανέβηκε στο ναό και δίδασκε. Οι Ιουδαίοι απορούσαν κι έλεγαν: «Πως ξέρει γράμματα αυτός, χωρίς να έχει σπουδάσει;» Ο Ιησούς γύρισε σ’ αυτούς και τους είπε: «Αυτά που διδάσκω δεν είναι δικά μου αλλά εκείνου που μ’ έστειλε. Όποιος είναι πρόθυμος να τηρεί το θέλημά του, αυτός θα καταλάβει αν αυτά που λέω προέρχονται από το Θεό ή τα λέω από μόνος μου. Εκείνος που μιλάει από μόνος του, επιδιώκει τον έπαινο των άλλων για τον εαυτό του• όποιος όμως επιδιώκει τον έπαινο εκείνου που τον έστειλε, αυτός είναι αξιόπιστος και δεν υπάρχει τίποτε ψεύτικο σ’ αυτόν. Ο Μωυσής δεν σας έδωσε το νόμο; Κι όμως κανείς σας δεν τον τηρεί. Γιατί λοιπόν θέλετε να με σκοτώσετε;» «Είσαι δαιμονισμένος;», απάντησε το πλήθος, «ποιος θέλει να σε σκοτώσει;» Τότε ο Ιησούς τους είπε: «Ένα θαύμα έκανα, κι όλοι απορείτε γι’ αυτό. Ο Μωυσής σάς έδωσε την εντολή της περιτομής. Βέβαια, η περιτομή δεν έχει την αρχή της στο Μωυσή αλλά στους πατριάρχες• έτσι την ασκείτε ακόμη και το Σάββατο. Ένα βρέφος, λοιπόν, περιτέμνεται ακόμα και το Σάββατο, για να μην καταλυθεί ο νόμος του Μωυσή, κι εσείς οργίζεστε εναντίον μου επειδή θεράπευσα ολόκληρον άνθρωπο το Σάββατο! Μην κρίνετε επιφανειακά, αλλά να κρίνετε με τα σωστά κριτήρια».
Μερικοί Ιεροσολυμίτες έλεγαν: «Αυτός δεν είναι εκείνος που ζητούν να τον σκοτώσουν; Να τος όμως που μιλάει δημόσια και δεν του λένε τίποτα. Μήπως οι άρχοντες πείστηκαν πως πραγματικά αυτός είναι ο Μεσσίας; Αλλά αυτόν τον ξέρουμε από πού κατάγεται, ενώ, όταν έρθει ο Μεσσίας, κανείς δε θα ξέρει από πού θα προέρχεται». Τότε, ο Ιησούς, που δίδασκε στο ναό, φώναξε:: «Κι εμένα ξέρετε και από πού κατάγομαι επίσης ξέρετε. Κι όμως δεν ήρθα από μόνος μου• αλλά εκείνος που μ’ έστειλε αξίζει την εμπιστοσύνη σας• αυτός, που εσείς δεν τον ξέρετε. Εγώ τον ξέρω, γιατί απ’ αυτόν κατάγομαι, κι εκείνος μ’ έστειλε». Επιζητούσαν τότε να τον συλλάβουν, κανείς όμως δεν άπλωσε χέρι πάνω του, γιατί δεν είχε έρθει ακόμα η ώρα του.
Επιμέλεια κειμένων Νικολέτα Γεωργία Παπαρδάκη
Υμνολογική εκλογή.
ΤΗ ΤΡΙΤΗ ΤΗΣ Δ’ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΑΣΧΑ. ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ.
Προσόμοια των Κεκραγαρίων. Ήχος δ’ Κύριε, ανελθών εν τω Σταυρώ.
Πάρεστιν η μεσότης ημερών, των εκ σωτηρίου αρχομένων Εγέρσεως, Πεντηκοστή δε τη θεία σφραγιζομένων, και λάμπει τας λαμπρότητας, αμφοτέρωθεν έχουσα, και ενούσα τας δύο, και παρείναι την δόξαν προφαίνουσα, της δεσποτικής, Αναλήψεως σεμνύνεται.
Έφθασε το μέσον της περιόδου, που αρχίζει με την σωτήρια Έγερση του Κυρίου, και επισφραγίζεται από την Θεία Πεντηκοστή. Η μέση αυτή ημέρα λοιπόν, λάμπει από το φως και των δύο εορτών, αφού περικλείεται κι από τις δύο, και ενώνοντάς τις μάλιστα, σεμνύνεται με το «γλυκοχάραμα» της δόξας της Αναλήψεως του Δεσπότου Χριστού!
Ήκουσε και ευφράνθη η Σιών, ευαγγελισθείσης της Χριστού Αναστάσεως, οι δε πιστοί αυτής γόνοι ηγαλλιάσαντο, Τούτον θεασάμενοι, και εκπλύνοντα Πνεύματι, ρύπον χριστοκτονίας, ευτρεπίζεται πανηγυρίζουσα, την των εκατέρων ευφρόσυνον μεσότητα.
Άκουσε και ευφράνθηκε η Σιών, όταν της μεταφέρθηκαν τα ευχάριστα νέα της Αναστάσεως του Χριστού. Τα πιστά παιδιά της αγαλλίασαν μάλιστα, όταν Τον είδαν να «ξεπλένει» με το Άγιο Του Πνεύμα το ρύπο του εγκλήματος της Χριστοκτονίας. Έτσι, η Ιερουσαλήμ «στολίζεται» πανηγυρίζοντας το ευφρόσυνο μεσοδιάστημα των δύο ευχάριστων γεγονότων.
Δόξα… και νύν… των Κεκραγαρίων. Ήχος πλ. β’
Της εορτής μεσούσης, της σής Χριστέ Αναστάσεως, και θείας παρουσίας του αγίου σου Πνεύματος, συνελθόντες των θαυμάτων σου, ανυμνούμεν τα μυστήρια, εν ή κατάπεμψον ημίν το μέγα έλεος.
Φθάνοντας στο μέσον της περιόδου, αφενός μεν της Αναστάσεώς Σου Χριστέ, αφετέρου δε της Θείας παρουσίας του Αγίου Σου Πνεύματος, συγκεντρωθήκαμε για να ανυμνήσουμε τα μυστήρια των θαυμάτων Σου. Σ’ αυτήν λοιπόν την σύναξή μας, στείλε μας από ψηλά το άπυρο Σου έλεος.
Δόξα… και νύν… των αποστίχων. Ήχος πλ. δ’
Μεσούσης της εορτής, διδάσκοντός σου Σωτήρ, έλεγον οι ιουδαίοι, Πώς ούτος οίδε γράμματα, μή μεμαθηκώς; Αγνοούντες, ότι Συ ει η σοφία, η κατασκευάσασα τον κόσμον, Δόξα σοι.
Στο μέσον της εορταστικής περιόδου, ενώ δίδασκες Χριστέ Σωτήρα μας, έλεγαν οι Ιουδαίοι. Πώς Αυτός ξέρει γράμματα, αφού ποτέ δεν έμαθε; Και τα έλεγαν αυτά, αγνοώντας πως Εσύ είσαι ο πραγματικά σοφός, που δημιούργησες τον κόσμο. Δόξα λοιπόν σ’ Εσένα.
Απολυτίκιον Ήχος πλ. δ’
Μεσούσης της εορτής, διψώσάν μου την ψυχήν, ευσεβείας πότισον νάματα” ότι πάσι Σωτήρ εβόησας, ο διψών, ερχέσθω προς με και πινέτω. Η πηγή της ζωής, Χριστέ ο Θεός δόξα σοι.
Στο μέσον της εορταστικής περιόδου (μεταξύ του Πάσχα και της Πεντηκοστής), «πότισε» Κύριε με το δροσερό νερό της ευσέβειας την διψασμένη μου ψυχή, διότι σε όλους το είπες» ο διψασμένος να έλθει κοντά μου και να πιει. Δόξα λοιπόν σ’ Εσένα Χριστέ Θεέ μας, την πραγματική Πηγή της ζωής.
ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ
Μετά την α’ Στιχολογίαν Κάθισμα Ήχος δ’ Ταχύ προκατάλαβε.
Ο πάντων επιστάμενος, των καρδιών λογισμούς, εν μέσω ανέκραζε του ιερού εστηκώς, τοις ψεύσταις λέγων αλήθειαν” Τί ζητείτε πιάσαι, Εμέ τον ζωοδότην, εορτής μεσαζούσης, εκβοών παρρησία” Μή την κατ’ όψιν κρίσιν κρίνετε παράνομοι.
Συ Κύριε που γνωρίζεις πολύ καλά τους καρδιακούς λογισμούς όλων, διακήρυττες βρισκόμενος στο μέσον του ναού των Ιεροσολύμων, λέγοντας την αλήθεια στους ψεύτες: γιατί προσπαθείτε να με συλλάβετε, τον Χορηγό της Ζωής, στο μέσο της εορταστικής περιόδου; Και πρόσθεσες ακόμη με παρρησία. Μη κρίνετε επιφανειακά – από τα φαινόμενα μόνον, παράνομοι.
Κοντάκιον Ήχος δ’ Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Της εορτής της νομικής μεσαζούσης, ο των απάντων Ποιητής και Δεσπότης, προς τους παρόντας έλεγες, Χριστέ ο Θεός” Δεύτε και αρύσασθε, ύδωρ αθανασίας’ όθεν Σοι προσπίπτομεν, και πιστώς εκβοώμεν, τους οικτιρμούς σου δώρησαι ημίν’ Σύ γάρ υπάρχεις πηγή της ζωής ημών.
Στο μέσον της περιόδου της Παλαιοδιαθηκικής εορτής, Συ Χριστέ, ο δημιουργός και κυρίαρχος των πάντων, έλεγες στους παρόντες ακροατές Σου: ελάτε και αντλήστε το «νερό της αθανασίας». Έτσι και εμείς, γονατιστοί Σε θερμοπαρακαλούμε, και με πίστη Σου φωνάζουμε. Δώρισε μας τα ελέη Σου, γιατί Εσύ είσαι η Πηγή της ζωής μας.
Δόξα… και νύν… των αίνων. Ήχος δ’ Ανατολίου.
Φωτισθέντες αδελφοί, τη Αναστάσει του Σωτήρος Χριστού, και φθάσαντες το μέσον της εορτής της δεσποτικής, γνησίως φυλάξωμεν τας εντολάς του Θεού, ίνα άξιοι γενώμεθα, και την Ανάληψιν εορτάσαι, και της παρουσίας τυχείν του Αγίου Πνεύματος.
Αφού φωτισθήκαμε αδελφοί από την Ανάσταση του Δεσπότου και Σωτήρος μας Χριστού, φθάνοντας πια στο μέσον της πασχαλινής περιόδου, ας τηρήσουμε με γνήσιο – ακριβή τρόπο της εντολές του Θεού, για να αξιωθούμε να γιορτάσουμε και την Ανάληψή Του, μα και να ζήσουμε την παρουσία του Αγίου Πνεύματος.
Απόδοση Ιωάννης Παπαχρήστος.
