ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΡΕΙΑ – orp.gr

Εκεινες τις μέρες, ήρθε ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας και βαπτίστηκε στον Ιορδάνη από τον Ιωάννη. Κι αμέσως, ενώ έβγαινε από το νερό, είδε ν’ ανοίγουν οι ουρανοί, και το Πνεύμα σαν περι¬στέρι να κατεβαίνει πάνω του. Τότε μια φωνή ακούστηκε από τα ουράνια: «Εσύ είσαι ο αγαπημένος μου Υιός εσύ είσαι ο εκλεκτός μου». Συνέχεια →

Ωδή α’. Ήχος β. Ο Ειρμός.

Βυθού ανεκάλυψε πυθμένα, και δια ξηράς οικείους έλκει, εν αυτώ κατακαλύψας αντιπάλους, ο κραταιός, εν πολέμοις Κύριος˙ ότι δεδόξασται. Συνέχεια →

Για πολύ κόσμο, η περίοδος των εορτών συνιστά μια πραγματική «δοκιμασία». Από τη μια, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τους κάθε λογής γευστικούς πειρασμούς των ημερών και, από την άλλη, βιώνουμε το άγχος της ζυγαριάς, που δεν… διστάζει να μας «ανακοινώνει», χωρίς περιστροφές, ότι παχύναμε. Συνέχεια →

Το Αποστολικόν Ανάγνωσμα της Θείας Λειτουργίας.
Προς Τιμόθεον Β. επιστολής Παύλου: Δ. 5 – 8.

Τέκνον Τιμόθεε, νήφε εν πάσι, κακοπάθησον, έργον ποίησον ευαγγελιστού, την διακονίαν σου πληροφόρησον. Εγώ γάρ ήδη σπένδομαι, και ο καιρός της εμής αναλύσεως εφέστηκε. Συνέχεια →

Το Φθινόπωρο είναι το μονοπάτι που μεσολαβεί μέχρι να φτάσουμε μπροστά στον Χειμώνα. Η είσοδος του, σκεπασμένη με ξερά φύλλα, σταγόνες βροχής… Η Φύση προετοιμάζει τον κήπο της σε μια ανάπαυλα για να δώσει την νέα πνοή στα γεννήματα της Άνοιξης. Ακόμη και σ αυτή την περίοδο προετοιμασίας, εξακολουθεί να μας προσφέρει τα δώρα της. Συνέχεια →

Χριστούγεννα! «Μυστήριον ξένον και παράδοξον…». Η παραδοξότητα του ενθέου γεγονότος υπερβαίνει κάθε έννοια και πολυπραγμοσύνη. Στέκεται άφωνος ο άνθρωπος μπροστά στο απροσπέραστο από τη λογική του έρευνα, ιερό μυστήριο της ενσάρκου οικονομίας. Συνέχεια →

Εκείνος που πριν τον Εωσφόρο απ’ τον Πατέρα
εγεννήθη δίχως μητέρα,
στη γη χωρίς πατέρα σήμερα εσαρκώθη από Σένα∙
Γι’ αυτό ένα άστρο φέρνει στους μάγους το χαρμόσυνο
μήνυμα,
και άγγελοι μαζί με τους βοσκούς υμνούνε
την ανείπωτη γέννα Σου,
ω Κεχαριτωμένη. Συνέχεια →

Το οικολογικό λεγόμενο πρόβλημα είναι οργανικό γέννημα συγκεκριμένου πολιτισμού, δηλαδή γενικευμένου τρόπου του βίου: του καταναλωτικού τρόπου. Καταναλωτισμός δεν σημαίνει απλώς βουλιμική συμπεριφορά, αλλά «στάση» ζωής. Ο άνθρωπος της καταναλωτικής «στάσης» ταυτίζει τη ζωή με την ανάγκη και απαίτηση ιδιοποίησης, κατοχής, κυριαρχίας. Συνέχεια →

Διαβάζοντας κανείς κάποιο από τα διηγήματα του Παπαδιαμάντη δεν το ξεχνά ποτέ. Χαράσσεται στην ψυχή του, όπως χαράσσεται το αυθεντικό βίωμα, ο μεγάλος πόνος, το συναξάρι του αγίου, το δημοτικό μοιρολόι. Γιατί αυτός είναι ο κόσμος του. Η πραγματικότητα της ζωής με τις καλές και τις δύσκολες στιγμές της, τη φτώχεια και τη μιζέρια της, τις πίκρες και τους καημούς που βιώνουν καρτερικά οι ήρωές του. Συνέχεια →