Στον γονέα που ρωτάει: «Υπάρχουν τα πνεύματα;».
Λυπημένοι για τον θάνατο του γιού σας, εσείς μόλις τώρα, στα γεράματα, καταφύγατε στην Εκκλησία για παρηγοριά. Ρωτάτε: «Υπάρχουν τα πνεύματα μετά τον θάνατο;». Τούτο είναι καταρχάς σαν να ρωτάτε: «Υπάρχει ο Θεός;». Αφού γνωρίζουμε ότι: «Πνεύμα ο Θεός» (Ιω. 4, 24). Αδημιούργητο, αιώνιο, πάνσοφο, παντοδύναμο, πανάγαθο. Γύρω από τον Θεό Δημιουργό υπάρχει το βασίλειο των δημιουργημένων πνευμάτων. Τούτα είναι οι χοροί των αγίων και μακαρίων αγγέλων. Αμέτρητες φορές αυτοί έχουν εμφανισθεί στους ανθρώπους, ακόμα και στα ζώα, από τη δημιουργία του κόσμου έως σήμερα. Πολλές περιπτώσεις αυτών των αγγελικών εμφανίσεων έχουν γραφτεί στη Βίβλο, ειδικά στην Καινή Διαθήκη, και στην ιστορία της χριστιανικής Εκκλησίας. Για να μη μιλήσω για τα πνεύματα του σκότους και της κακίας, τα οποία ο Κύριος Ιησούς έδιωχνε από τους ανθρώπους. Τούτα είναι τα πνεύματα της κόλασης πεσμένα από τον Θεό, στην αιώνια σκιά του θανάτου και της απελπισίας.
Όμως εσάς, ξέρω, περισσότερο σας ενδιαφέρει, εάν υπάρχουν πνεύματα πεθαμένων ανθρώπων, οπότε και το πνεύμα του δικούς σας αποβιώσαντος γιού! Υπάρχουν. Αυτή η ύπαρξη μετά τον θάνατο είναι και ο μοναδικός στόχος και το νόημα της σύντομης ύπαρξής μας πάνω στη γη. Άνθρωπε του Θεού, με τον Χριστό και μέσω του Χριστού όλα είναι αποκεκαλυμμένα και έχουν δειχθεί: και ο Θεός, και τα πνεύματα του φωτός, και τα πνεύματα του σκότους, και οι ζωντανές ψυχές των αποθανόντων δικαίων, και οι απελπισμένες ψυχές αμετανόητων αμαρτωλών (στην παραβολή του Λαζάρου).
Διαβάστε στο Ευαγγέλιο, πως την εποχή της Μεταμόρφωσης του Κυρίου στο Θαβώρ εμφανίστηκαν οι ψυχές του Μωυσή και του Ηλία. Διαβάστε παρακάτω, πως τη στιγμή του θανάτου του Χριστού άνοιξαν οι τάφοι και οι πεθαμένοι εμφανίστηκαν στην πόλη ως ζωντανοί. Μ’ αυτό ο αγαθός Δημιουργός ήθελε πριν από την ανάστασή Του να μαρτυρήσει στον κόσμο τη γενική ανάσταση όλων των ανθρώπων- κάποιων για την αιώνια ζωή, ενώ κάποιων άλλων για την καταδίκη.
Ακόμα ρωτάτε: «Εάν υπάρχουν τα πνεύματα, πώς είναι;». Να μην σας επιτρέψει ο Θεός να δείτε τα πνεύματα του σκότους και της μοχθηρίας ούτε σ’ αυτόν ούτε στον άλλο κόσμο! Αλλά για το πώς είναι εκείνοι «οι καταξιωθέντες του αιώνος εκείνου τυχείν» (Λουκ. 20, 35), αυτό έχει απαντηθεί στο Ευαγγέλιο. Την απάντηση έδωσε ο ίδιος ο Μεσσίας του κόσμου λέγοντας, ότι αυτοί « Ισάγγελοι γάρ εισι, και υιοί εισι του Θεού» (Λουκ. 20, 36).
Ας χαρίσει ο παντοδύναμος Κύριός μας Ιησούς και στον αγαπητό γιό σας εκείνο το βασίλειο της πραγματικής και όντως ζωής ανάμεσα στους αγίους αγγέλους Του.
Προς μια γερόντισσα για την ανάσταση των σωμάτων.
Η πίστη μας είναι εξολοκλήρου η πίστη της ανάστασης. Αυτή ανασταίνει τις αποθανούσες ψυχές, που είναι μεγαλύτερο θαύμα κατά τη γνώμη μου˙ πώς τότε να μην μπορεί να ανασταίνει και τα σώματα; Εσύ, ομολογείς τη σταθερή πίστη σου στον παντοδύναμο Θεό, Δημιουργό του ουρανού και της γης, αλλά και πάλι σε βασανίζει το ερώτημα: «Πώς ο Θεός θα αναστήσει γέρικα και μαραμένα σώματα;». Πρόσεχε μην τυχόν μοιάσεις με τους εχθρούς του Χριστού, τους Σαδδουκαίους, οι οποίοι τάχα πίστευαν στον Θεό, αλλά απέρριπταν την ανάσταση από τους νεκρούς.
Νέα ή γέρικα σώματα δεν είναι στον θάνατο ίσα; Και δεν αποσυντίθενται και τα μεν και τα δε σε σκόνη, από την οποία πρωταρχικά και έχουν κτιστεί; Αλλά και τα μέν και τα δε εξίσου εύκολα θα αναστηθούν την τελευταία μέρα την Ημέρα της Κρίσης, με τον λόγο του Κτίστη. Ούτε η γέρικη αδυναμία των ποδιών θα επιβραδύνει ούτε η νεανική ευκινησία θα επισπεύσει τον σηκωμό των νεκρών από τη σκόνη του τάφου. Ο Λόγος του Θεού τα πάντα μπορεί. Αυτός ζωντανεύει και θανατώνει, δημιουργεί και καταστρέφει. «Πάντα γάρ δυνατά εστι παρά τω Θεώ» (Μάρκ. 10, 27).
Λές, με αφέλεια, πως με τίποτα δεν θα ήθελες να είσαι στο Βασίλειο του Χριστού με το τωρινό σου γέρικο και κακόμοιρο σώμα. Και ούτε θα είσαι, αδελφή, μην φοβάσαι! Όταν η νεκρωμένη ψυχή ενός άθεου αναστηθεί και ζωντανέψει με την πίστη, η καινούργια του ψυχή μόλις που μοιάζει με την παλιά νεκρή ψυχή, αλλά η προσωπικότητά του παραμένει συνειδητοποιημένη όσον αφορά τον εαυτό της σε ολόκληρη τη γραμμή της ζωής του. Κάτι παρόμοιο όπως όταν κάποιος βγάλει τα πατσαβούρια και ντυθεί με μετάξι. Παρόμοια θα συμβούν και με τα σώματα. «Και σώματα επουράνια, και σώματα επίγεια» (Α’ Κορ. 15, 40), σώματα πνευματικά, που δεν αποσυντίθενται και σώματα από σάρκα, γήινα, που αποσυντίθενται. Όπως και να είναι τα γήινα σώματα, νεανικά ή γέρικα, αυτά είναι πραγματικά σιχαμερά, ως προς τα ουράνια σώματα. Ο άγιος μάρτυρας Ιππόλυτος γράφει: «Εμείς πιστεύουμε, ότι τα σώματα θα αναστηθούν όχι όπως είναι τώρα αλλά καθαρά και δεν θα καταβάλλονται από τραύματα. Στο κάθε σώμα θα επιστραφεί η δική του ψυχή».
Πόσο απίστευτα διαφορετικό είναι το λουλούδι ενός δένδρου από τη ρίζα του! Και όμως ολόκληρο και ταυτόσημο το δένδρο περιέχεται στη ρίζα, και πάλι ολόκληρο και ταυτόσημο δένδρο περιέχεται στο λουλούδι. Και όπως το λουλούδι με την ομορφιά του υπερβαίνει τη ρίζα, έτσι τα αναστημένα σώματα με την ομορφιά τους θα υπερβούν τα γήινα σώματά μας.
Χαίρε, λοιπόν, κόρη του αναστημένου Κυρίου! Και με χαρά να μεταλαμβάνεις το σώμα και το αίμα του Χριστού. Με τούτο θα ετοιμάσεις στον εαυτό σου το ουράνιο σώμα, παρόμοιο με το δικό Του σώμα, το οποίο κατά τη δύναμη και το κάλλος υπερβαίνει οτιδήποτε σ’ αυτό τον κόσμο, που μπορεί να ιδωθεί με το μάτι και να ονειρευθεί στον ύπνο.
Από το βιβλίο του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς:
Δεν φτάνει μόνο η πίστη…
Ιεραποστολικές επιστολές Β’
Εκδόσεις «Εν πλω», 2008.
