Ήρθε σ΄ εμένα ένας από τους υπηρέτες σας, ο Σπάσογιε, και παραπονέθηκε πως άδικα τον απαλλάξατε από τις υπηρεσίες του. Δεν ξέρω πως μπορέσατε να τον απολύσετε, όταν αυτός είναι λιγότερο ένοχος από τους άλλους. Σας έσπρωξε κι εσείς κτυπήσατε στον τοίχο. Αν το μόνο που ξέραμε ήταν αυτό, τότε θα λέγαμε ότι μόνο αυτός φταίει και δεν δικαιούται να παραπονιέται. Αλλά μάθαμε περισσότερα από αυτό. Γιορτάζατε τα ασημένια χρόνια του γάμου σας και το βράδυ, όταν έφυγαν όλοι οι καλεσμένοι, φωνάξατε όλους όσους σας υπηρετούσαν και ήπιατε μαζί τους μέχρι αργά τα μεσάνυκτα. Μείνατε εσείς και οι υπηρέτες σας. Ήπιε και ο Σπάσογιε, ο οποίος κατά τα άλλα ποτέ του δεν είχε πιεί. Ο Σπάσογιε μεθυσμένος άρχισε να τραγουδά και δεν σας άφηνε να αρθρώσετε λέξη. Εσείς τον τιμωρήσατε κτυπώντας τον με το χέρι σας στο στόμα. Τότε ο Σπάσογιε έσπρωξε το αφεντικό του και κτύπησε στον τοίχο. Μ’ αυτό το γεγονός τελείωσε η γιορτή και η αργυρή επέτειος του γάμου σας και άρχισαν τα πέτρινα χρόνια του Σπάσογιε. Μεθυσμένος άνθρωπος κτύπησε μεθυσμένο και εκείνος απάντησε επιστρέφοντας το κτύπημα. Ο λογαριασμός είναι καθαρός. Μέτρο αντί μέτρου. Αλλά εσείς ξεπεράσατε αυτό το μέτρο όταν την επομένη μέρα απολύσατε τον υπηρέτη σας Σπάσογιε.
Λέγεται για τον μεγάλο Πολωνό βασιλιά Κάζιμιρ πως του άρεσε να παίζει τυχερά παιχνίδια. Ένα βράδυ έπαιζε ο βασιλιάς μ’ έναν αυλικό του. Ο αυλικός συνεχώς έχανε και ο βασιλιάς κέρδιζε. Εκνευρίζεται ο αυλικός και πάνω στον θυμό του χαστουκίζει τον βασιλιά. Το πράγμα έφθασε στο δικαστήριο και το δικαστήριο αποφασίζει τον θάνατο του αυλικού. Όταν η απόφαση έφθασε στον βασιλιά για υπογραφή, ο βασιλιάς αρνείται να την υπογράψει λέγοντας: δεν φταίει αυτός αλλά εγώ ο ίδιος αφού δεν αρμόζει σ’ έναν βασιλιά να παίζει τυχερά παιχνίδια και μ’ αυτόν τον τρόπο να δυναμώνει το πάθος στους υπηκόους του. Έτσι νομίζω πως έπρεπε να κρίνετε κι εσείς. Δεν φταίει τόσο ο υπηρέτης σας που μέθυσε, όσο το αφεντικό του που τον παρότρυνε να πιεί. Εσείς τον καλέσατε να πιεί και όχι αυτός εσάς. Και η μέθη εξομοιώνει όλους τους ανθρώπους όπως και η τρέλα: δεν αναγνωρίζεται στη μέθη ποιος είναι ο αφέντης και ποιος ο υπηρέτης. Γιατί λοιπόν μόνο ο Σπάσογιε να υποστεί την τιμωρία γι’ αυτό που κάνατε και οι δυο; Σ’ αυτή την κακή συμπεριφορά σας ανήκει ήδη ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης αλλά εσείς αυτό το μερίδιο το ρίξατε όλο σ’ εκείνον. Αν ο καημένος ο Σπάσογιε ξέθαβε χρυσά νομίσματα στην αυλή σας ακόμα και τότε θα απορρίπτατε τα έργα του;
Κάποτε ο απόστολος Παύλος έγραψε σ’ ένα αφεντικό, τον Φιλήμονα, για τον υπηρέτη του Ονήσιμο, παρακαλώντας τον να τον πάρει πίσω και αν τον δεχθεί όχι πια σαν υπηρέτη και σκλάβο αλλά ως αγαπημένο αδελφό. «Δέξου», λέει, «εκείνον σαν να ήμουν εγώ». Ιδού και εγώ σας παρακαλώ: Δεχθείτε αυτόν τον έντιμο Σπάσογιε, βαπτισμένο άνθρωπο όπως είστε και σεις. Και γι’ αυτόΝ θυσιάστηκε ο Χριστός όπως και για σας. Δείτε πώς δέχθηκε να πιεί κατόπιν εντολής σας. Δεν βλέπετε λοιπόν, πόσο σας είναι πιστός, που ακόμα και στο λάθος έπεσε για χάρη σας; Δεχθείτε τον αμέσως και μην επιτρέψετε να γίνει αυτός χωρίς τη θέλησή του θύμα της άδικης κρίσης σας, ανάμεσα στους ανθρώπους και άσβεστη φωνή του Θεού ενάντιά σας.
Από το βιβλίο: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Δεν φτάνει μόνον η πίστη…». Ιεραποστολικές επιστολές Β’
Εκδόσεις «Εν πλω», 2008.
