Χριστούγεννα – Anthony Bloom, Metropolitan of Sourozh (κείμενο και αρχείο ήχου, mp3).

Ακούστε το επόμενο κείμενο, όπως αυτό «δημοσιεύθηκε» στο 186-ο τεύχος (Νοεμβρίου – Δεκεμβρίου του 2020) του ηχητικού περιοδικού μας Ορθόδοξη Πορεία.

Χριστούγεννα – Anthony Bloom, Μητροπ. Sourozh.mp3

Εις το όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.

Σε ένα από τα κείμενα της Αγίας Γραφής, αναφέρεται ότι μέχρι πριν από την έλευση του Κυρίου η ανθρωπότητα είχε παρακμάσει στο πέρασμα των αιώνων, δεδομένου ότι ο άνθρωπος είχε χάσει την επαφή του με το Θεό και η κοινωνία μεταξύ Θεού και ανθρώπων είχε καταστεί αμυδρή. Ο Απόστολος Παύλος αναφέρει ότι στο εξής (μετά την Ανάσταση του Κυρίου), ολόκληρη η δημιουργία προσμένει με λαχτάρα την τελική έλευση και αποκάλυψη του Υιού του Θεού στον κόσμο κατά τη Δευτέρα Παρουσία, προσμένει δηλαδή τη στιγμή που ο άνθρωπος θα έχει γίνει πραγματικά άνθρωπος με πληρότητα, με όλη την ομορφιά και τη δόξα που περικλείει αυτή η αποστολή του.

Και την ημέρα που εορτάζουμε την γέννηση του Χριστού, την ενσάρκωση του Υιού του Θεού, μπορούμε να δούμε ότι η αρχή μιας νέας εποχής ήρθε. Η εποχή που η ανθρωπότητα είχε παρακμάσει και γεράσει (εξαιτίας της πορείας της στο πέρασμα των αιώνων), η εποχή που ο Θεός ως παντοδύναμος προξενούσε μεν το δέος αλλά φαινόταν απόμακρος για τον άνθρωπο έφτασε στο τέλος της. «Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝ ΜΕΣΩ ΗΜΩΝ», αυτή είναι η έννοια της λέξης «ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ», ο Θεός δηλαδή βρίσκεται ανάμεσά μας. Έκτοτε ο κόσμος δεν είναι ο ίδιος. Μένουμε σε ένα κόσμο όπου ο Θεός είναι ανάμεσά μας, είναι η ζώσα ισχύς, η έμπνευση, η ίδια η ζωή. Η αιωνιότητα έχει ήδη έρθει. Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος στο Ιερό Βιβλίο της Αποκάλυψης αναφέρει ότι ο Χριστός είναι το «τέλος», χρησιμοποιώντας στην Ελληνική γλώσσα όχι το ουδέτερο γένος που θα ήταν σωστό Γραμματικά αλλά το αρσενικό γένος, επειδή στη λέξη τέλος δεν αποδίδει την έννοια της μιας δεδομένης στιγμής μέσα στο χρόνο, ούτε την έννοια ενός συμβάντος, αλλά «Τέλος»
είναι ο ερχόμενος Κύριος.

Ναι, όλοι περιμένουμε την ημέρα που ο Κύριος θα επιστρέψει με δόξα, το τέλος της Ιστορίας όπου θα γίνει η κρίση της ανθρωπότητας απ’ αρχής, όταν ο Θεός θα είναι τα πάντα (η μοναδική πραγματικότητα και η μοναδική αναφορά για τα πάντα δηλαδή). Ήδη όμως ο Θεός βρίσκεται ανάμεσά μας και έχουμε οπτική του προορισμού που έχει ο άνθρωπος και τι μπορεί να γίνει εφόσον έχει κοινωνία με το Θεό. Πρόκειται για την προσφορά του προς εμάς. Ο Θεός προσφέρει την αγάπη του, ο Θεός προσφέρει τον ίδιο του τον εαυτό – όχι μόνο μέσω των Τιμίων Δώρων στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας -, αλλά με όλους τους δυνατούς τρόπους. Είναι έτοιμος να εισέλθει στη ζωή μας, να γεμίσει τις καρδιές μας, να «ενθρονισθεί» στο νου μας, να οδηγήσει τη θέλησή μας ώστε να ταυτίζεται με τη δική του θέληση!

Αλλά για να γίνει αυτό, για να του επιτρέψουμε εμείς να το πράξει, πρέπει να του παραδώσουμε τους εαυτούς μας, πρέπει να ανταποκριθούμε στην αγάπη με αγάπη, στην πίστη που έχει αυτός σε εμάς με πίστη, δηλαδή πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη σε Αυτόν και εντιμότητα απέναντί Του. Και σιγά-σιγά, κάθε ένας από εμάς και όλοι μαζί με σύμπνοια θα γίνουμε το πανίσχυρο Βασίλειο του Θεού που έρχεται, η αρχή του πληρώματος του χρόνου και η αρχή της ένδοξης και τελικής νίκης.

Δεν αξίζει για αυτό το σκοπό να αγωνιζόμαστε; Δεν αξίζει να αποστραφούμε κάθε τι που μας απομακρύνει από την πληρότητα που μπορεί να φτάσει το είναι μας, κάθε τι που μας απομακρύνει από τον πλησίον μας, κάθε τι που μας απομακρύνει από το Θεό και να επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να γίνουμε στο εξής καινούργιοι άνθρωποι;

Τώρα λοιπόν που ήδη η αρχή έχει γίνει και κατά κάποιο τρόπο το τέλος της παρούσης μορφής του κόσμου, ο Χριστός δηλαδή, είναι ήδη ανάμεσά μας, ας κάνουμε τα εξής: Ας υπερνικήσουμε όλα τα δεδομένα αυτής της ζωής που είναι ανώφελα και δεν έχουν πραγματική αξία για μας και τον προορισμό μας και ας επιτρέψουμε στο Θεό θριαμβευτικά να μεταμορφώσει τη ζωή μας.

Ας είναι δοξασμένος ο Θεός για την αγάπη Του σε εμάς! Ας είναι δοξασμένος ο Θεός για την πίστη που έχει προς εμάς, για τη σωτηρία μας και για την ελπίδα που έχει εναποθέσει σε μας! Αμήν!

Μετάφραση: www.agiazoni.gr

Πρωτότυπο Κείμενο

CHRISTMAS

7 January 1989

In the Name of the Father, the Son and the Holy Ghost.

In one of the texts of the Holy Scriptures we are told that the world had waxed old, had decayed in the course of centuries since man had lost touch with God, since communion between God and man had become dimmed. And Saint Paul says that the whole creation is waiting with longing for the revelation of the children of God, for the moment when man will have become Man again in the fullness, in all the beauty of the glory of his vocation.

And on the day when we remember the Nativity of Christ, the Incarnation of the Son of God, we can see that the beginning of a new time has come, that this world that had gone old because God was, as it were, far away from it – great, awe-inspiring but distant, had come to an end. GOD IS IN OUR MIDST: this is the meaning of the word ‘Emmanuel’; God with us – and the world is no longer the same. We live in a world into which God has come, in which He is the living power, the inspiration, Life itself, Eternity itself already come. And this is why Saint John the Divine in the Book of the Revelation, speaking of Christ as the End, uses in Greek not the neuter which would be right, but the masculine: because ‘The End’ is not a moment in time, the End is not something that happens, but Someone that comes.

Yes, we are waiting for the day when God will come in glory, when all history will be up, when all things will be summed up, when God shall be all in all; but already now God is in our midst; already now we have a vision of what man is by vocation and can be by participation. But this is an offer; God gives His love, God gives Himself – not only in the Holy Gifts of Communion, but in all possible ways He is ready to enter into our lives, to fill our hearts, to be enthroned in our minds, to be the will of our will, but to do that, to allow Him to do that we must give ourselves to Him, we must respond to love by love, to faith – the faith which God has in us – by faith that is trust and faithfulness to Him. And then – then, we, each of us singly and all of us in our togetherness, will become God’s Kingdom come with power, the beginning of the fullness of time, the beginning of the glorious victory!

Isn’t that something which is worth struggling for? Isn’t it worth turning away from everything that separates us from our own integrity, from one another, from God, and allow ourselves to become new creatures?

Let us now, now that the beginning has come, and in a way the end is already in our midst, let us do it: overcome all that is unworthy of ourselves and allow God victoriously to transfigure our lives! Glory be to God for His love! Glory be to God for the faith He has in us, and for the hope He has put into us! Amen!

Anthony Bloom, Metropolitan of Sourozh (1914- 2003)

Η/Υ ΠΗΓΗ:
Αγία Ζώνη.gr: 24 Δεκεμβρίου 2017

Κατηγορίες: Αρχεία ήχου και εικόνος (video), Κυριακοδρόμιο (προσέγγιση στο Ευαγγέλιο και τον Απόστολο της Κυριακής και των Μεγάλων Εορτών), Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια, Λογοτεχνικά, Το ηχητικό περιοδικό μας - Ορθόδοξη Πορεία. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.