Ο Δανιήλ – Οι τρεις νέοι στο φλογισμένο καμίνι – Ο Δανιήλ στο λάκκο των λιονταριών- Ο Ιωνάς – Ο Ιώβ – Βασιλείου Ε. Πετρούνια.

Ο Δανιήλ

Ανάμεσα στους αιχμαλώτους Ισραηλίτες, που ο Ναβουχοδονόσορας έφερε στη Βαβυλώνα, παρουσιάστηκε άλλος προφήτης, ο Δανιήλ. Η προφητική του δύναμη και η σοφία του έκαμαν εντύπωση στο Ναβουχοδονόσορα, μάλιστα όταν του εξήγησε ένα όνειρο, που κανείς από τους σοφούς του βασιλείου δεν ήταν σε θέση να εξηγήση. Τότε ο Ναβουχοδονόσορας έδωσε στον προφήτη Δανιήλ πολλές τιμές και μεγάλα αξιώματα.

Οι τρεις νέοι στο φλογισμένο καμίνι.

Την ίδια εποχή με το Δανιήλ ζούσαν και τρεις νέοι Ισραηλίτες, πάρα πολύ φρόνιμοι και ευσεβείς, που λέγονταν Αζαρίας, Ανανίας και Μισαήλ. Αυτούς τόσο πολύ τους μισούσαν οι ειδωλολάτρες, ώστε θέλησαν να τους καταστρέψουν. Παρακίνησαν λοιπόν το βασιλιά να στήση ένα χρυσό είδωλο και να διατάξη όλο το λαό να το προσκυνούν. Όποιος δεν το προσκυνήση, να ρίχεται στη φωτιά.
Οι τρεις ευσεβείς νέοι δε λογάριασαν καθόλου αυτή την ασεβή διαταγή, αλλά εξακολούθησαν να λατρεύουν τον αληθινό Θεό με αφοσίωση. Τότε ο βασιλιάς διέταξε να πιάσουν τους τρεις νέους και να τους ρίξουν μέσα σ’ ένα φλογισμένο καμίνι. Έτσι κι έγινε. Όμως άγγελος Κυρίου κατέβηκε μέσα στο καμίνι και φύλαξε από τις φλόγες τους τρεις νέους. Έτσι κανείς δεν έπαθε τίποτε.
Μόλις είδε αυτό ο Ναβουχοδονόσορας, θαύμασε και διάταξε αμέσως να βγάλουν τους τρεις νέους και να ρίξουν μέσα εκείνους που τους είχαν κατηγορήσει.
Ο Δανιήλ στο λάκκο των λιονταριών

Την ίδια πάνω κάτω τύχη είχε και ο Δανιήλ αργότερα. Όταν πέθανε ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσορας, ανέβηκε στο θρόνο της Βαβυλώνας ένας κακός βασιλιάς, ο Βαλτάσαρ. Τότε κήρυξε πόλεμος στους Βαβυλωνίους ο βασιλιάς των Μήδων ο Δαρείος και σε μια νύχτα κυρίεψε τη Βαβυλώνα, έσφαξε το Βαλτάσαρ και πολλούς Βαβυλωνίους.
Ο Δαρείος γνώρισε το Δανιήλ και τον εξετίμησε κι αυτός πολύ, ώστε τον έκαμε άρχοντα στο βασίλειό του. Τότε οι εχθροί του Δανιήλ, από τη ζήλεια τους, τον κατηγόρησαν στο βασιλιά. Εκείνος διάταξε και τον έρριξαν σ’ ένα λάκκο, όπου είχαν εφτά πεινασμένα λιοντάρια. Άγγελος Κυρίου όμως ήρθε στο λάκκο και κράτησε τα λιοντάρια και δεν πείραξαν καθόλου τον προφήτη Δανιήλ.
Σαν είδε το θαύμα αυτό ο Δαρείος, διάταξε να βγάλουν έξω από το λάκκο το Δανιήλ και να ρίξουν μέσα εκείνους που τον κατηγόρησαν.

Ο Ιωνάς.

Ο προφήτης Ιωνάς πήρε την εντολή του Θεού να πάη στην πόλη Νινευή και να συμβουλέψη τους κατοίκους της να μετανοήσουν. Η Νινευή ήταν πρωτεύουσα της Ασσυρίας και πραγματικά οι κάτοικοί της κυλιόνταν στην ασέβεια και σε κάθε ανομία.
Ο Ιωνάς όμως, αντί να πάη προς τη Νινευή, μπήκε σ’ ένα πλοίο, που ταξίδευε γι’ άλλον τόπο. Όμως η εντολή του Θεού έπρεπε να γίνη. Σηκώθηκε λοιπόν τρικυμία μεγάλη στο πέλαγος και το πλοίο κινδύνευε να ναυαγήση.
Τότε το πλήρωμα του πλοίου, παραξενεμένο για το πώς σηκώθηκε μέσα στη γαλήνη τέτοια τρικυμία, πίστεψε πως κάποιος από τους επιβάτες θα ήταν ο αίτιος. Έριξαν λοιπόν κλήρους και ο κλήρος έπεσε στον Ιωνά. Έπιασαν τότε τον Ιωνά και τον έριξαν στη θάλασσα.
Αμέσως έγινε γαλήνη και το πλοίο ταξίδευε ήσυχα. Ένα μεγάλο ψάρι, ένα κήτος, κατάπιε τότε τον Ιωνά. Ο προφήτης έμεινε στη κοιλιά του κήτους τρεις ημέρες, χωρίς να πάθη τίποτε. Προσευχόταν στο Θεό και ζητούσε να συγχωρεθή, που παράκουσε την εντολή του. Τέλος, το κήτος τον έφερε πάλι στη στεριά κι ο Ιωνάς βγήκε χωρίς να πάθη τίποτε. Ξεκίνησε λοιπόν αμέσως και πήγε στην πόλη Νινευή, όπου άρχισε να προσκαλή το διεφθαρμένο λαό να συνέλθη και να θυμηθή το Θεό του. Έτσι ο Ιωνάς ξεπλήρωσε την εντολή του Θεού.

Ο Ιώβ

Ένας από τους πιο ευσεβείς ανθρώπους που έζησαν ποτέ, ήταν ο Ιώβ. Ο Ιώβ ήταν ευτυχής. Είχε περιουσία μεγάλη από κτήματα, πρόβατα, καμήλες και πλήθος από υπηρέτες.
Έξαφνα έπεσαν απάνω του όλες οι συμφορές. Ληστές του άρπαξαν όλα τα ζωντανά του και σκότωσαν όλους τους ανθρώπους του. Σεισμός έριξε το σπίτι και πλάκωσε τους γιους και τις θυγατέρες του. Τέλος μια τρομερή αρρώστια χτύπησε τον ίδιο.
Κι ενώ όλα τούτα τα δυστυχήματα έπεσαν πάνω στο κεφάλι του Ιώβ, όμως αυτός ούτε ένα παράπονο δεν έβγαλε από το στόμα του. Καθόταν λοιπόν έξω στα χώματα, έξυνε τις πληγές του μ’ ένα κεραμίδι και έλεγε: «γυμνός ήρθα στον κόσμο, γυμνός και θα φύγω», και ευλογούσε το όνομα του Θεού.
Η γυναίκα του, που δεν μπορούσε να υποφέρη αυτή την κατάντια, τον παρακινούσε να βλαστημήση το Θεό. Όμως αυτός της έλεγε πως ήταν ανόητη. Γιατί όταν ο Θεός στέλνη τα αγαθά, τα δέχεται κανείς, άμα όμως στείλη τα κακά, να μην τα δέχεται;
Τότε ήρθαν τρεις φίλοι του Ιώβ από μακρινό μέρος και τον παρηγορούσαν. Κι ένας απ’ αυτούς είπε του Ιώβ, πως για κάποια βέβαια αμαρτία θα τιμωριόταν έτσι. Αυτό έκανε τον Ιώβ να καταραστή την ημέρα που γεννήθηκε. Όμως γρήγορα πάλι μετάνιωσε και ζήτησε συγχώρεση από το Θεό για την αμαρτία του.
Τότε ο Θεός αντάμειψε τον ευσεβή και υπομονητικό Ιώβ. Όχι μόνο του έδωσε πάλι την υγεία του, αλλά του χάρισε και άλλα παιδιά και διπλάσια υπάρχοντα απ’ όσα είχε πριν. Έτσι λοιπόν τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Ιώβ τα έζησε ευτυχισμένος.

Από το βιβλίο του:
ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Ε. ΠΕΤΡΟΥΝΙΑ
ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ
Βιβλίο θρησκευτικών Γ’ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων – Αθήναι 1976

Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.

Κατηγορίες: Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.