Η ιστορία του ελληνισμού βάλλεται πανταχόθεν. Άλλοι θέλουν να ξεχάσουμε την καταπίεση υπό τον Οθωμανικό ζυγό, για να αγαπήσουμε ξαφνικά τους Τούρκους. Άλλοι ζητούν να μην μιλούμε για γενοκτονία των Ποντίων και των Μικρασιατών, αλλά να χρησιμοποιούμε πιο ήπιους όρους, όπως π.χ. «συνωστισμός στη Σμύρνη».
Μια άλλη ιδεολογικώς φορτισμένη αντίληψη επιχειρεί να διαστρεβλώσει ή να αποσιωπήσει τον ρόλο του Ορθόδοξου κλήρου στα εθνικά θέματα και στους απελευθερωτικούς αγώνες.
Σε αυτές τις προσπάθειες αλλοιώσεως των ιστορικών δεδομένων, έρχονται να προστεθούν δύο πρόσφατες ανησυχητικές εξελίξεις όσον αφορά στην ιστορική παιδεία των παιδιών μας.
Πρώτον, μας προβληματίζει η νέα ύλη ιστορίας για το δημοτικό, το γυμνάσιο και το λύκειο, την οποία προτείνει το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ). Τον του Απρίλιο 2017 το ΙΕΠ ανήρτησε στον ιστότοπό του στο διαδίκτυο μια αναλυτική πρόταση για την αλλαγή του αναλυτικού προγράμματος και της διδακτέας ύλης της ιστορίας στα σχολεία. Εκεί παρατηρούμε μια σαφή πρόθεση να αμφισβητηθεί η διαχρονική συνέχεια του ελληνισμού, να συρρικνωθεί μέχρις εξαφανίσεως ο ρόλος της Εκκλησίας, να παύσει η προβολή των ηρώων και των Εθνομαρτύρων και να δίδεται έμφαση στην ταξική, υλιστική και διεθνιστική ερμηνεία της ιστορίας.
Η πρόταση του ΙΕΠ επικρίθηκε από τις δύο ενώσεις Φιλολόγων καθώς και από Πανεπιστημιακά Τμήματα Ιστορίας, όπως αυτό του Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ). Παρά ταύτα το Ινστιτούτο επιμένει στις ιδεολογικές γραμμές και φάνηκε απρόθυμο να επιφέρει σημαντικές αλλαγές στη νέα ύλη. Υπάρχει, λοιπόν, βάσιμος φόβος να δούμε ξαφνικά δεκάδες νέα σχολικά βιβλία Ιστορίας τυπωμένα. Μιας Ιστορίας αφελληνισμένης. Μιας Ιστορίας που θα θυμίζει περισσότερο Κοινωνιολογία και θα αποκόπτει τα παιδιά μας από τη διδασκαλία περί των εθνικών αγώνων και των εθνικών αγωνιστών του ελληνισμού.
Δεύτερον, μας ανησυχεί η πολύ κακή Συμφωνία των Πρεσπών, η οποία παρεμβαίνει και στα θέματα της εκπαιδεύσεως και των σχολικών βιβλίων.
Η Συμφωνία προβλέπει μια Μεικτή Διεπιστημονική Επιτροπή για θέματα που αναφέρονται στην εκπαίδευση, στην ιστορία και στην αρχαιολογία.
Μέχρι προσφάτως η Ελλάς υποστήριζε ότι μόνο τα βιβλία των Σκοπίων περιέχουν αλυτρωτικές και ακραίες εθνικιστικές αναφορές. Δυστυχώς τώρα έχουμε αποδεχθεί την παρέμβαση των Σκοπιανών και στα ελληνικά σχολικά εγχειρίδια.
Οι συντάκτες της απαράδεκτης Συμφωνίας ισχυρίζονται ότι «προστατεύουν» την αρχαία ελληνική ιστορία της Μακεδονίας με ρητή αναφορά μέσα στο κείμενο. Όμως με αυτόν τον τρόπο δέχονται την ανιστόρητη θεωρία περί ασυνέχειας του ελληνισμού. Αφήνουν απροστάτευτη και έρμαιο στα χέρια των βορείων γειτόνων τη Χριστιανική, Βυζαντινή και Νεώτερη Ιστορία της Μακεδονίας. Δηλαδή η συμφωνία των Πρεσπών υποθετικά απαγορεύει στους Σκοπιανούς να σφετερίζονται το Μέγα Αλέξανδρο, αλλά τους επιτρέπει να σφετερίζονται τους Αγίους Κύριλλο και Μεθόδιο, τη Μακεδονική Σχολή Αγιογραφίας του Μανουήλ Πανσέληνου και του Μιχαήλ Αστραπά, τους κλέφτες και αρματολούς της Μακεδονίας, το ολοκαύτωμα της Νάουσσας του 1822, τους αγωνιστές του Μακεδονικού Αγώνος.
Έχουμε λοιπόν να αντιμετωπίσουμε αυτά τα δύο νέα προβλήματα: Την προσπάθεια του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής για εθνικό και θρησκευτικό αποχρωματισμό της Ιστορίας μας και την Επιτροπή, η οποία προκύπτει από τη συμφωνία των Πρεσπών, με δικαίωμα αλλοιώσεως των σχολικών βιβλίων των ελληνοπαίδων. Μια διπλή αμφισβήτηση της ελληνορθόδοξης ταυτότητας του λαού μας. Μια αποκοπή των νέων μας από τις αξίες και τα πρότυπα που κράτησαν όρθιο το έθνος μας σε δύσκολους καιρούς.
Οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων είναι φιλότιμοι και εργατικοί. Τι να κάνουν όμως όταν έρχονται οδηγίες από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής να περικόψουν το κεφάλαιο περί Αγίου Κοσμά από τη Στ’ Δημοτικού ή το κεφάλαιο περί των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου από την ύλη της β΄ Λυκείου; Είναι, λοιπόν, απαραίτητη η συμβολή της οικογένειας και της ενορίας, ώστε να συμπληρώνονται τα κενά που δημιουργούνται στην ιστορική παιδεία των νέων μας.
Ας κάνουμε αυτό που μπορεί ο καθένας μας για να μην αποκοπούν τα αγόρια μας και τα κορίτσια μας από τις ζείδωρες ελληνορθόδοξες ρίζες. Ας μετατρέψουμε κάθε σπίτι, κάθε ενορία, κάθε κατηχητικό, κάθε Ορθόδοξο Σωματείο, κάθε κατασκήνωση σε ένα νέο «Κρυφό Σχολειό». Η ορθότερα σε ανοικτό Σχολείο. Δεν κάνουμε κάτι κρυφό ούτε έχουμε να φοβηθούμε κάτι.
Έχουμε δικαίωμα και υποχρέωση να μιλήσουμε στα παιδιά μας για τους μάρτυρες της Πίστεως και της Πατρίδος, για τα μεγάλα επιτεύγματα του ελληνισμού σε περιόδους πολέμου και ειρήνης, για τη διαχρονική συνέχεια του έθνους. Για τα ματωμένα και φλογισμένα ράσα, για τους ήρωες και τις ηρωίδες της εθνικής ελευθερίας.
Η οικογένεια ας φροντίζει να κατευθύνει τα παιδιά στο σωστό ιστορικό βιβλίο, στις κατάλληλες ιστοσελίδες με ιστορικό περιεχόμενο στο διαδίκτυο.
Οι γονείς ας συνοδεύουν τις νεώτερες γενιές σε μουσεία, σε αρχαιολογικούς χώρους, σε μοναστήρια που διαδραμάτισαν εθνικό ρόλο.
Η ενορία ας προσθέσει και μαθήματα ιστορίας δίπλα στα μαθήματα κατηχήσεως και Ορθοδόξου Πνευματικότητος. Ήδη υπάρχουν επιτυχημένα πειράματα. Εκείνοι που διαστρεβλώνουν την ιστορία μας ταυτοχρόνως αμφισβητούν και την Ορθόδοξη Παράδοσή μας. Οι Νεομάρτυρες ήσαν αγωνιστές και της Πίστεως και της Πατρίδος. Οι μεγάλες στιγμές του Βυζαντινού και του Νεώτερου Ελληνισμού είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την Εκκλησία. Εκκλησιαστική και Εθνική Ιστορία δεν ταυτίζονται, αλλά συμπορεύονται αρμονικά.
Μπορούν να διδαχθούν μαζί στα Κατηχητικά και στις Κατασκηνώσεις. Αφού κάποιοι αποφάσισαν να αποδομήσουν την Ιστορία και τους ήρωες, εμείς θα αντισταθούμε με όπλα πνευματικά. Με προσευχή και μελέτη. Με συμπαράσταση στα παιδιά μας και στους άξιους εκπαιδευτικούς. Θα συμπληρώσουμε όσο μπορούμε τα κενά του συγχρόνου σχολείου. Θα μιλήσουμε με ηρεμία στους νέους μας για την αξία της εθνικής ελευθερίας και της εθνικής αξιοπρέπειας. Μακριά από τα δύο άκρα: Αφ’ ενός μεν τον ρατσισμό και την εθνική αλαζονεία και αφ’ ετέρου τον εθνομηδενισμό και την ηττοπάθεια.
Ας διδάξουμε στα ορθόδοξα παιδιά μας τον υγιή και αφανάτιστο πατριωτισμό, όπως τον δίδαξαν οι Πατέρες της Εκκλησίας μας. Και όπως έλεγε ο Άγιος Παίσιος ο Αγιορείτης: «Και η πατρίδα είναι μια μεγάλη οικογένεια». Ας μάθουμε στους νέους μας να την αγαπούν και να τη σέβονται.
Πηγή: Περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία, Τεύχος 314, Μάιος 2019
