Το όραμα της Μοναχής Πελαγίας – Πρωτ. Ελευθερίου Ν. Κορνάρου.

… Δεν πέρασε χρόνος, αφότου έγιναν αυτά. Και να! Στην περίφημη και ιστορική Μονή της Κυρίας των Αγγέλων (Κεχροβουνίου) εξαίσιο γεγονός διαδραματίζεται.

Είναι νύχτα. Το μοναστήρι είναι βυθισμένο σε άπλετη γαλήνη. Οι καμπάνες δε σήμαναν ακόμη τον όρθρο της Κυριακής (9 Ιουλίου 1822). Μέσα όμως στο ασκητικό κελλί της ενάρετης και Αγίας Μοναχής Πελαγίας ένα όνειρο αποκαλύπτεται. Κοιμάται η γερόντισσα Πελαγία, άλλ’ αισθάνεται μια άρρητη ευωδία να ορμά και να πλημμυρίζει τον «οντά της».

Και ξαφνικά τη θύρα του αυτομάτως ανοίγει. Και μεγαλοπρεπής Κυρία ,με μορφή απαστράπτουσα πλησιάζει στο κλινάρι της και της λέει: «Σήκω γρήγορα και πήγαινε να συναντήσεις το Σταματέλλο Καγκάδη. Και να του πεις εκ μέρους μου, ότι δεν μπορώ πλέον να υποφέρω στο μέρος, όπου τόσα χρόνια βρίσκομαι. Να φροντίσει να ξεσκεπάσει το σπίτι μου, που είναι θαμμένο μέσα στο χωράφι του Αντωνίου Δοξαρά κοντά στην πόλη, και να επιστατήσει ο ίδιος για να γίνει και πάλι μεγάλο. Εάν παρακούσει, θεϊκό σπαθί θα έλθει να σας καταστρέψει όλους».

Είπε τα λόγια αυτά, κι έγινε άφαντη η ολόλαμπρη Γυναίκα, ενώ η Πελαγία έντρομη ξύπνησε τη στιγμή μάλιστα που οι καμπάνες γλυκόηχες προσκαλούσαν τις Μοναχές στον αναστάσιμο όρθρο για τη Θ. Λειτουργία. Η Μοναχή φάνηκε άτολμη˙ γι’ αυτό και αποφάσισε ν’ αποκρύψει με επιμέλεια το όνειρό της. αφιερώθηκε όμως σε συνεχείς ολοκάρδιες προσευχές παρακαλώντας το Θεό και τη Θεομήτορα να της δοθεί φωτισμός για ό,τι πρέπει.

Έτσι πέρασε μια ολόκληρη εβδομάδα. Και πάλι την ίδια νύχτα και ώρα του Σαββάτου προς Κυριακή (16 Ιουλίου), εμφανίστηκε η άγνωστη, αλλά υπέρλαμπρη «Κυρία» στην κατασυγκινημένη Μοναχή και της επανέλαβε την ίδια ζωηρή της επιθυμία.

Η Πελαγία παρέμεινε και πάλι αναποφάσιστη. Κλυδωνιζόταν σφοδρά και φοβόταν. Πώς να το πει; Πώς άραγε θα το θεωρήσουν; Κι αν δεν ήταν εκ Θεού το όνειρό της; Τέτοιες σκέψεις τη βασάνιζαν και την έκαναν να δειλιάζει. Έφθασε όμως και η επόμενη Κυριακή. Την ίδια πάλι ώρα, στις 23 Ιουλίου 1822. Η Άγνωστη εμφανίστηκε εξοργισμένη αυτή τη φορά στον ύπνο της Πελαγίας.

«Γιατί – της είπε σε τόνο αυστηρό – γιατί δεν εκτέλεσες την εντολή μου, Γιατί φαίνεσαι διστακτική; Γιατί είσαι ολιγόπιστη;». Ενώ έλεγε αυτά, η Πελαγία τρέμοντας από το φόβο ξύπνησε. Όμως εξακολουθούσε να βλέπει τη μεγαλοπρεπή Αρχόντισσα, η Οποία απότομα ύψωσε το χέρι και της τόνισε: «Άκουσε για τελευταία φορά, Πελαγία˙ αν δεν κάμεις εκείνο, που σε διάταξα, θα σβήσω αμέσως το όνομά σου από το βιβλίο της ζωής…».

Η Μοναχή έβλεπε και άκουγε με φόβο και τρόμο. Και μόνο τόλμησε και ρώτησε: «Και ποιά είσαι Συ, Κυρία, που μου παραγγέλλεις αυτά και τόσο οργίζεσαι για την παρακοή μου;» Την ίδια στιγμή η Άγνωστη ανέκτησε την ψυχική της γαλήνη και χάρη, έλαμψε διαμιάς στο πρόσωπο και με το δάχτυλο δείχνοντας ολόκληρο τον κόσμο τόνισε με γλυκύτητα τη φράση «Ευαγγελίζου, γη, χαράν μεγάλην».

Η Πελαγία, αντιληφθείσα το μέγεθος του μεγαλείου, με βαθειά συγκίνηση, απήντησε στον Ευαγγελισμό Της: «Αινείτε, Ουρανοί, Θεού την δόξαν».

Ήταν η Κεχαριτωμένη, «η Μήτηρ» της ζωής, η Παναγία, η Οποία και εξαφανίσθηκε, ενώ το ταπεινό κελλί της Μοναχής εξακολούθησε να παραμένει κατάφωτο, γεμάτο από ουράνια ευωδιά.

Η αποκάλυψη του οράματος αυτού έγινε πρώτα στην Ηγουμένη, μετά τη Θ. Λειτουργία. Στη συνέχεια δε στον Επίτροπο της Μονής Σταματέλλο Καγκάδη, ο οποίος «μη δυνάμενος μήτε να απιστήση, μήτε να πιστεύση ευκόλως εις τους λόγους της Μοναχής» παρέπεμψε στον Αρχιερέα του νησιού Γαβριήλ, που έμενε στο ίδιο χωριό, «ίνα εξετάση αυτήν πνευματικώτερον». …

Από το βιβλίο: Ελευθερίου Ν. Κορνάρου, Πρωθιερέως Πανελλ. Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Τήνου – Η Παναγία της Τήνου.
Εκδοση Δεκάτη τρίτη, επηυξημένη και βελτιωμένη. Τήνος, 2015

Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.

Παράβαλε και:
23 Ιουλίου, μνήμη και της Οσίας Πελαγίας της Τηνίας: Συναξάριον.

Κατηγορίες: Θαυμαστά γεγονότα, Ιστορικά, Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.