Μάρκ. 10, 32-45
«Ο δε Ιησούς είπεν αυτοίς·
Ούκ οίδατε τι αιτείσθε»
(Μαρκ. 10, 39)
Σήμερα, αγαπητοί, σήμερα είνε η πέμπτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Μια ’βδομάδα μένει ακόμη για να φθάσουμε στην πιό ιερή και συγκινητική εβδομάδα όλου του έτους μας. Το Ευαγγέλιο της σημερινής Κυριακής μας προετοιμάζει ψυχικώς. Μας διηγείται, ότι ο Χριστός λίγες μέρες πριν τα σεπτά του πάθη πήρε τους δώδεκα μαθητάς του ιδιαιτέρως, πήγε σ’ ένα ερημικό μέρος, κ’ εκεί, μακριά από τους άλλους ανθρώπους, άρχισε να τους λέγη όσα επρόκητο να πάθη.
***
Πολύ συγκινητικά είνε τα λόγια του Χριστού. Σαν τον ακούμε να μιλάη και σ’ εμάς και να λέη: «Άναβαίνομεν εις τα Ιεροσόλυμα. Ο Υιός του ανθρώπου –έτσι ωνόμαζε τον εαυτό του ο Χριστός- θα παραδοθή στους αρχιερείς και τους γραμματείς. Αυτοί θα τον κρίνουν και τα τον καταδικάσουν σε θάνατο». Και επειδή η απόφασί τους αυτή δεν θα μπορή να εκτελεσθή χωρίς την έγκρισι της πολιτικής εξουσίας, «ο Υιός του ανθρώπου- συνεχίζη ο Χριστός- θα παραδοθή από τους αρχιερείς στα έθνη», στους ειδωλολάτρες Ρωμαίους, πού πολιτικώς εξουσίαζαν την Ιουδαία. «Αυτοί θα τον εμπαίξουν, θα τον χτυπήσουν με βούρδουλα, θα τον φτύσουν στο πρόσωπο, και τέλος θα τον θανατώσουν, θα τον σταυρώσουν. Την τρίτη όμως ημέρα ο Υιός του ανθρώπου θα αναστηθή». Οι μαθηταί δεν μπορούν να φανταστούν, ότι ο Χριστός, που έκανε θαύματα και είχε τέτοια δύναμι, που και η αγριεμένη θάλασσα στο λόγο του υπάκουσε, θα ήταν δυνατόν να φανή τόσο αδύναμος, ώστε να τον περιπαίζουν όλοι. Το μυαλό τους έδιωχνε κάθε τέτοια σκέψι σαν ταπεινωτική και εξευτελιστική για το μεγαλείο του Χριστού.
Ο Χριστός να πάθη και να σταυρωθή; Αδύνατον. Οι μαθηταί άλλα πράγματα φαντάζονταν. Φαντάζονταν κοσμικά μεγαλεία. Φαντάζονταν ότι με δύναμι μεγάλη θα έκανε νέα θαύματα. Θα νικούσε τους εχθρούς του όλους και θα γκρέμιζε από την εξουσία τους Ρωμαίους κατακτητάς και θ’ ανακηρυσσόταν βασιλιάς, κι ο σκλαβωμένος λαός θα έβλεπε μέρες λευτεριάς πιό λαμπρές απ’ ό,τι είδαν οι πρόγονοί τους, όταν βασιλείς ήταν ο Δαυίδ και ο Σολομών. ΄Ω, πόσο ένδοξοι και ευτυχισμένοι θα ήταν τότε οι μαθηταί κοντά στό Χριστό!…
***
Έτσι φαντάζονταν το Χριστό οι μαθηταί. Δύο μάλιστα μαθηταί του Χριστού, τα δυό αδέλφια, ο Ιωάννης και ο Ιάκωβος, ήταν τόσο βέβαιοι πως ο Χριστος θα ’παιρνε στα χέρια του την κρατική εξουσία και θα γινόταν βασιλιάς, ώστε ήθελαν από τώρα να εξασφαλίσουν τις καλύτερες θέσεις κοντά στο νέο βασιλιά. Βάζουν λοιπόν τη μητέρα τους να παρακαλέση το Χριστό για το σκοπό αυτό. Κι όχι μόνο βάζουν την μητέρα τους για να μεσιτεύση, αλλά κι αυτοί οι ίδιοι πλησιάζουν το Χριστό και τον παρακαλούν, όταν γίνη βασιλιάς, να τους δώση τις πρώτες θέσεις. Να βάλη τον έναν στα δεξιά και τον άλλο στα αριστερά. Ζητάνε, δηλαδή, από το Χριστό να τους δώση τα πρώτα υπουργεία· να είνε πρώτοι στο βασίλειο του Χριστού, υπουργοί και πρωθυπουργοί!
Πόση μεγάλη ήταν η πλάνη των μαθητών του Χριστού! Είνε βασιλιάς ο Χριστός. Ναί. Αλλά τι βασιλιάς! Πολύ διαφορετικός από τους βασιλιάδες του κόσμου. Θρόνος του ο σατανάς. Δεξιά και αριστερά του δυό λησταί. Ο ένας τον βλαστημάει· ο άλλος τον υμνεί και τον δοξάζει… Και ο Χριστός, βλέποντας πόσο μακριά ήταν οι μαθηταί του από την πραγματικότητα, τους λέει· «Ούκ οίδατε τι αιτείσθε» (Μαρκ. 10, 38). Δεν ξέρετε τι ζητάτε. Ζητάτε κοσικά αξιώματα, τη στιγμή που εγώ, ο «Υιός του ανθρώπου», γυμνός απο κάθε τιμή των ανθρώπων, άτιμος και περιφρονημένος, ετοιμάζομαι να πιώ το πιό πικρό ποτήρι, το ποτήριο του σταυρικού θανάτου. «Ούκ οίδατε τι αιτείσθε».
***
Αλλά αυτό το «Ούκ οίδατε τι αιτείσθε», πού είπε ο Χριστός στους δυό μαθητάς του, πόσες φορές δεν ταιριάζει να ειπωθή και για μας τους σημερινούς χριστιανούς! Γιατί κ’ εμείς σαν τους μαθητάς του Χριστού σκεπτόμαστε και ζητάμε από το Χριστό πράγματα πού δεν είνε για το πνευματικό μας συμφέρον, δεν είνε για την ψυχική μας σωτηρία. Θα είνε η καταστροφή μας αυτά πού ζητάμε. Και ο Χριστός, που ξέρει ποιό είνε εκείνο πού μας ωφελεί και ποιό είνε εκείνο που μας βλάπτει, στις επίμονες παρακλήσεις μας, στις προσευχές και τις δεήσεις μας, απαντά· «Ούκ οίδατε τι αιτείσθε» (αυτ.)
Θέλετε παραδείγματα; Ας πούμε μερικά από τα πολλά πού συμβαίνουν κάθε μέρα στη ζωή των ανθρώπων. Ένας φτωχός έπαιρνε λαχεία και παρακαλούσε το Θεό να του πέση ο πρώτος λαχνός. Το ζητούσε επιμόνως. Νόμιζε ο ανόητος, ότι με τα λεφτά θα γίνη ευτυχής. Να λοιπόν και του έπεσε το πρώτο λαχείο! Κέρδιζε εκατομμύρια. Όταν το έμαθε, από την υπερβολική του χαρά και συγκίνησι τρελλάθηκε και κλείστηκε στο τρελλοκομείο. Δεν ήξερε τι ζητούσε….
Μιά φτωχή κοπέλα βάλθηκε νά πάρη έναν πλούσιο νέο. Όλα τα μέσα τα χρησιμοποίησε για να πετύχη το σκοπό της. Άναβε κεριά σε όλους τους αγίους και τους παρακαλούσε να τη βοηθήσουν. Και σε μάγια ακόμη κατέφυγε. Τέλος το κατώρθωσε. Πήρε τον πλούσιο νέο. Έγινε ευτυχισμένη; Όχι. Έγινε δυστυχισμένη, πολύ δυστυχισμένη. Ο πλούσιος άντρας την κακομεταχειρίζεται, τη χυτάπει, τη βρίζει, τη διώχνει από το μέγαρό του. Δεν αρμόζει και στην περίπτωσι αυτή να λεχθή το «Ούκ οίδατε τί αιτείσθε;»
Κ’ ένα τελευταίο παράδειγμα. Ένας νιόπαντρος νέος ζούσε με τη γυναίκα του ευτυχισμένος στο μικρό χωριό του. Αλλά αυτός άκουγε Αμερική και Αυστραλία, και νόμιζε ότι εκεί, αν θα πάη θα βρή τον παράδεισο. Έφαγε τον κόσμο για να πάη. Στο τέλος το πέτυχε. Άφησε το χωριό του, τους γέροντες γονείς του και έφυγε. Έφυγε οικογενειακώς. Βρήκε εκεί την ευτυχία του; Αλλοίμονο! Η γυναίκα του στα ξένα παραστράτησε. Τον άφησε. Και τώρα είνε μόνος του, χωρίς παιδιά, πού ακολούθησαν τη μάνα τους. Γράφει τώρα, και τα γράμματά του είνε βρεγμένα με τα δάκρυά του. «Κόλασι είνε», γράφει, «εδώ η ζωή μου». Και στην περίπτωσι αυτή ταιριάζει το «Ούκ οίδατε τι αιτείσθε» (αυτ.)
***
Άχ, αγαπητοί μου, πόσο κοντόφθαλμοι είμαστε! Δεν μπορούμε να δούμε μακριά. Δεν ξέρουμε ποιό είνε στον κόσμο τουτο το πραγματικό μας συμφέρον. Από όλα αυτά που ζητάμε λίγα είνε εκείνα πού μας ωφελούν. Τα άλλα είνε πολύ επιζήμια και καταστρεπτικά. Γι’ αυτό στην προσευχή μας πρέπει να λέμε· «Χριστέ! Συ, που μάς αγαπάς και γνωρίζει ποιό είνε το πραγματικό μας συμφέρον, σε παρακαλούμε να μας δίνης μόνο ό,τι μας ωφελεί».
Από το βιβλίο: Επισκόπου Αυγουστίνου Ν. Καντιώτου, Μητροπολίτου Πρ. Φλωρίνης: Κυριακή. Σύντομα κηρύγματα επί των Ευαγγελικών περικοπών.
Έκδοσις Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Αδελφότητος «Ο Σταυρός»
Η/Υ επιμέλεια Αικατερίνας Κατσούρη.
