Ο αξιοθαύμαστος πατριάρχης Ιωάννης (ο ελεήμων) είχε έναν ανεψιό που τον έλεγαν Γεώργιο. Αυτός, όταν τον πρόσβαλε κάποιος ταβερνιάρης της πόλης, στενοχωρήθηκε πάρα πολύ και δεν μπορούσε καθόλου να το υποφέρει. Αντέδρασε έτσι, επειδή ήταν μεγάλη η κοινωνική απόσταση ανάμεσα στη συγγένειά του με τον πατριάρχη και στο ότι ο υβριστής του ήταν εντελώς τιποτένιος. Πήγε λοιπόν στον άγιο ο νέος, τον συνάντησε ιδιαιτέρως και με δάκρυα στα μάτια και σφιγμένη καρδιά του παραπονέθηκε για την προσβολή που του έγινε.
Ο άγιος, βλέποντάς τον να έχει έτσι καταβληθεί από αυτό που του συνέβη και θέλοντας να τον παρηγορήσει και να τον συνεφέρει, του είπε: «Τόλμησε να ανοίξει στόμα εναντίον σου και να προσβάλει εσένα τον πολυαγαπημένο μου; Ας έχει δόξα ο Κύριος. θα του κάνω εγώ κάτι, που θα αφήσει έκπληκτη όλη την Αλεξάνδρεια». Μόλις είδε ότι με τα λόγια του παρηγορήθηκε λίγο, πρόσθεσε: «Πολυαγαπημένε μου παιδί, αν θέλεις στ’ αλήθεια να είσαι και να λέγεσαι ανεψιός μου, να είσαι έτοιμος όχι μόνο για προσβολές, αλλά, αν χρειάζεται να πω και κάτι παραπάνω, ακόμη και για μαστιγώσεις. Γιατί αυτό που χαρακτηρίζει την αληθινή ευγένεια δεν είναι η συγγένεια του αίματος αλλά η αρετή της ψυχής».
Κάλεσε λοιπόν αμέσως τον υπεύθυνο των ταβερνιάρηδων και του έδωσε αυστηρή εντολή να μην πάρει ποτέ πια τη συνηθισμένη συνδρομή από αυτόν που πρόσβαλε τον ανεψιό του, ή κάτι άλλο από αυτά που συνήθως έδινε για την εκκλησία. Και όλοι θαύμασαν την ασύγκριτη ανεξικακία του και κατάλαβαν ότι αυτή ήταν η τιμωρία που θα άφηνε έκπληκτη όλη την Αλεξάνδρεια.
Από το βιβλίο: Ευεργετινός: «Ήτοι Συναγωγή των θεοφθόγγων ρημάτων και διδασκαλιών των θεοφόρων και αγίων πατέρων, από πάσης γραφής θεοπνεύστου συναθροισθείσα.»
Τόμος 2-ος. μετάφραση (Νεοελληνική απόδοση): Δ. Χρισταφακόπουλος
Εκδόσεις, Το Περιβόλι της Παναγίας, 2001
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
