Πάπας Ιωάννης
Τον καιρό των Γότθων1 όταν ο μακαριώτατος άνθρωπος Ιωάννης,2 ποντίφηκας αυτής της Ρωμαϊκής Εκκλησίας, πορευόταν προς τον αυτοκράτορα Ιουστίνο τον παλαιότερο,3 κατέφθασε στα μέρη της Κορίνθου.4 Τότε προέκυψε ανάγκη να ψάξουν στο δρόμο τους για κανένα άλογο για καβαλλίκευμα. Ακούγοντάς το αυτό εκεί κάποιος ευγενής άνθρωπος, του πρόσφερε το άλογο, στο οποίο χάριν της μεγάλης ημερότητάς του συνήθιζε να κάθεται η σύζυγός του, με τη συμφωνία, αν, όταν φθάσει σε άλλους τόπους, μπορέσει να βρεθεί άλλο κατάλληλο άλογο, να του στείλει πάλι πίσω αυτό που του έδωσε, λόγω της συζύγου του. Έτσι και έγινε. Ο ιερός άνδρας οδηγήθηκε μέχρι ενός ορισμένου σημείου, εποχούμενος στο άλογο αυτό. Και μόλις βρήκε άλλο, έστειλε πάλι πισω αυτό που είχε δανεισθεί.
Όταν όμως η σύζυγος εκείνο του ευγενούς ανθρώπου θέλησε κατά τη συνήθεια να καθήσει σε αυτό, δεν μπόρεσε πλέον στο εξής, γιατί μετά το κάθισμα ενός τέτοιου ποντίφηκος δεν ανέχθηκε να κουβαλήσει γυναίκα. Άρχισε να δηλώνει την απαρέσκειά του με τεράστια φυσήματα και βρυχηθμούς και με ασταμάτητες κινήσεις ολοκλήρου του σώματός του: δεν μπορούσε έπειτα από τα μέλη του ποντίφηκα να κουβαλήσει γυναίκα. Ο άνδρας εκείνης το αντιλήφθηκε σοφά και αμέσως το έστειλε πάλι πίσω στον ευσεβή άνδρα, ζητώντας του με μεγάλες ικεσίες να κρατήσει ο ίδιος στην κατοχή του το άλογο, που με τη δική του χάρη καθαγίασε καθήμενος σε αυτό.
Γι’ αυτόν συνήθως διηγούνται οι δικοί μας παλαιοί και το εξής θαυμαστό: Στην Κωνσταντινούπολη, φθάνοντας στην πύλη που αποκαλείται Χρυσή, καθώς προσέτρεχαν σε αυτόν πλήθη λαού, μπροστά στα μάτια όλων έδωσε πάλι το φως σε έναν τυφλό που τον παρακαλούσε και θέτοντας μόνο επάνω το χέρι του αποδίωξε το σκότος των οφθαλμών του.5
Πάπας Αγαπητός
Μετά από όχι πολύ καιρό πάλι, εξαναγκασμένος για κάποιες διεκδικήσεις των Γότθων, ο μακαριώτατος άνδρας Αγαπητός,6 ποντίφηκας αυτής της αγίας Ρωμαϊκής εκκλησίας, την οποία κατά παραχώρησιν Θεού κι εγώ υπηρετώ, παραστάθηκε στον αυτοκράτορα Ιουστινιανό.7 Ενόσω ακόμα πορευόταν, κάποια μέρα που βρισκόταν ήδη στα μέρη της Ελλάδος του έφεραν να θεραπεύσει έναν βουβό και χωλό, ο οποίος ούτε να βγάλει μιλιά από το στόμα του μπορούσε, ούτε να σηκωθεί ποτέ από τη γη. Όταν του τον παρουσίασαν κλαίγοντας οι δικοί του, ο άνθρωπος του Κυρίου ρώτησε επιμελώς, αν έχουν πίστη στη θεραπεία του.
Όταν του είπαν πως έχουν την ελπίδα της σωτηρίας εκείνου στερεωμένη στη δύναμη του Θεού δια της εξουσίας του κύρους του Πέτρου, αμέσως ο αξιοσέβαστος άνδρας προσέπεσε σε προσευχή, άρχισε τη θεία Λειτουργία και προσέφερε την ιερή θυσία ενώπιον του Παντοδυνάμου Θεού. Όταν τελέσθηκε αυτή, βγήκε από το θυσιαστήριο, κράτησε το χέρι του χωλού και, μπροστά σε όλον τον λαό που παρευρισκόταν και παρακολουθούσε, τον σήκωσε όρθιο αμέσως από τη γη στην κανονική στάση των ποδιών. Κι όταν έβαλε το Δεσποτικό Σώμα στο στόμα του, λύθηκε κι άρχισε να μιλάει η από τόσο καιρό βουβή εκείνη γλώσσα. Θαύμασαν όλοι και άρχισαν να κλαίνε από χαρά, και αμέσως κυρίευσε τους λογισμούς τους φόβος και σεβασμός, που έβλεπαν τι μπόρεσε να κάνει ο Αγαπητός με τη δύναμη του Κυρίου δια της βοηθείας του Πέτρου.8
Υποσημειώσεις.
1. Επαναλαμβάνουμε πως πρόκειται περίπου για το α’ μισό του 6ου αιώνος.
2. Ιωάννης Α’ Πάπας Ρώμης το 523 – 526.
3. Ιουστίνος Α’ 518- 527. Από τον Θεοδώριχο, βασιλιά των Γότθων, που, θυμωμένος για τα αντιαρειανικά διατάγματα του Ιουστίνου, ελυμαίνετο την Ιταλία και ετοίμαζε πόλεμο κατά του Βυζαντίου, ο πάπας Ιωάννης, μολονότι άρρωστος, εξαναγκάσθηκε να τεθεί επικεφαλής πρεσβείας προς την Κωνσταντινούπολη για άρση των μέτρων. Αναχώρησε το φθινόπωρο του 525 από Ραβέννα και δια Κορίνθου έφθασε στην πρωτεύουσα προ του Πάσχα του 526 που εορτάσθηκε στις 19 Απριλίου. Παρόλο που επέτυχε ο σκοπός της αποστολής, οι πρεσβευτές, μόλις επέστρεψαν συνελήφθησαν. Ο γηραιός Ιωάννης πέθανε στη φυλακή στις 18 Μαΐου του 526.
4. Ας λάβει υπόψιν ο αναγνώστης πως η Ελλάδα, μέχρι την εικονομαχία, υπήγετο εκκλησιαστικώς στο Πατριαρχείο της Ρώμης.
5. Πράγματι και οι ιστορικές μαρτυρίες συμφωνούν πως του έγινε υποδοχή από λαοθάλασσα ήδη από 15 μίλια από την Πόλη, πως επιτέλεσε θαύματα και πως ο ίδιος ο αυτοκράτορας τον δέχθηκε σαν τον ίδιο τον Απόστολο Πέτρο.
6. Αγαπητός Α’ Πάπας Ρώμης 535 – 536, τιμώμενος ως άγιος στα εορτολόγια στις 20 Σεπτεμβρίου.
7. Η βασιλεία του 527 -565. Ο πάπας έφθασε στην Κωνσταντινούπολη αρχές Μαρτίου του 536 με διπλή αποστολή, πολιτική και στρατιωτική: α) Απεσταλμένος κατ’ εξαναγκασμόν του βασιλιά των Γότθων Θευδάτου για να κατευνάσει τον Ιουστινιανό που ετοίμαζε την εκστρατεία του Βελισαρίου μετά την δολοφονία από τον Θευδάτο της ξαδέλφης του και συμβασιλίσσης Αμαλασούνθας. Ως προς τούτο δεν επέτυχε ουσιώδη αλλαγή των θέσεων των Βυζαντινών. Β) Καλεσμένος από τις Εκκλησίες της Ανατολής για εξολόθρευση του Μονοφυσιτισμού. Κατάφερε να καθαιρέσει τον Μονοφυσίτη Πατριάρχη Κων/πόλεως Άνθιμο, που υποστηριζόταν από την Θεοδώρα, και να στέψει τον Ορθόδοξο Μηνά. Λίγο αργότερα ασθένησε και απεβίωσε στην Πόλη στις 22 Απριλίου του 536.
8. Πρβλ. τη θεραπεία του χωλού από τον Πέτρο (πράξ. 3, 1-10), και του κωφού μογιλάλου από τον Κύριο (Μάρκ. 7, 32-37).
Από το βιβλίο: Βίοι αγνώστων Ασκητών: Αγίου Γρηγορίου, Πάπα Ρώμης, του επικαλουμένου Διαλόγου. Εισαγωγή-μετάφραση-σημειώσεις υπό Ιωάννου Ιερομ.
Εκδότης, Ιερά Σκήτη Αγίας Αννης – Αγιον Ορος. Ιούνιος 2020.
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
