Η γιορτή του Αγίου Πολυκάρπου (23 Φεβρουαρίου! Τα όσα θα σας αναφέρω είναι πέρα για πέρα αληθινά και συνέβησαν σε εμένα.
Ήμουν μαθητής στο λύκειο, όταν μια μέρα γυρνώντας σπίτι, βρήκα ένα χάρτινο εικονάκι, εξώφυλλο ενός περιοδικού ήταν, που είχε τον Άγιο Πολύκαρπο. Το σήκωσα και το μάζεψα, και το πήρα σπίτι, και το καθάρισα. Μου έκανε εντύπωση το όνομα του αγίου που απεικονιζόταν: Πολύκαρπος. Έψαξα λοιπόν και έμαθα για τον βίο του. Το έβαλα σε μία κορνίζα. Ο μακαριστός ο πατήρ Βασίλειος (ο Παπουτσόπουλος) μου είπε ότι υπάρχει και εκκλησία του Αγίου Πολυκάρπου στην Αθήνα, στον Βοτανικό. Οπότε όταν ήρθε η επομένη 23η Φεβρουαρίου, πήρα το λεωφορείο και πήγα στον ναό του. Ένοιωσα πολύ χαρά. Αποφάσισα κάθε χρόνο να πηγαίνω να του ανάβω ένα κερί. Το «τάμα» μου αυτό, αν θεωρείται τάμα, το τηρώ με την βοήθεια του Θεού κάθε χρόνο.
Δε θα ξεχάσω μία χρονιά, είχε χιονίσει στην Αθήνα, αρχές της δεκαετίας του ’90 πρέπει να ήταν. Δεν κινούνταν τα λεωφορεία. Η επιθυμία μου όμως να πάω στη χάρη του ήταν μεγαλύτερη από τον ανασταλτικό παράγοντα του χιονιού. Ξεκίνησα από την Κυψέλη και πήγα με τα πόδια στον Βοτανικό. Για καλή μου τύχη η διαδρομή ήταν κατηφορική (μιας και η Κυψέλη είναι σε «ύψωμα» ενώ ο Βοτανικός σε «πλάτωμα»!). Στην επιστροφή βρήκα μεταφορικό μέσο και με άφησε ένας ευσεβής άνθρωπος στο Πανεπιστήμιο, και συνέχισα με τα πόδια μέχρι την Κυψέλη. Με λίγα λόγια, κάθε χρόνο προσπαθώ να πηγαίνω.
Κάποτε, όταν έκανα το μεταπτυχιακό μου στη Γλασκώβη, Φεβρουάριος του 1997 ήταν, αντιμετώπισα κάποιες οικονομικές δυσκολίες, σε βαθμό που ίσως θα αναγκαζόμουν να διακόψω το μεταπτυχιακό μου και να γυρίσω στην Ελλάδα. Και τότε Κυριακή έπεφτε του Αγίου Πολυκάρπου. Νήστεψα, κοινώνησα. Του ζήτησα να με βοηθήσει να συνεχίσω. Τελείωσε η λειτουργία, και γύρισα σπίτι. Μετά από λίγο χτυπάει το τηλέφωνο. Ήταν ο πατέρας μου από την Ελλάδα. Με ρώτησε «είδες κανένα καλό όνειρο απόψε;». Του λέω «τί μου λες βρε πατέρα; τί όνειρο να δω; απλά σήμερα κοινώνησα, του αγίου Πολυκάρπου είναι σήμερα…» Κι η απάντησή του: «έχω να σου ανακοινώσω ότι θα συνεχίσεις το μεταπτυχιακό δίχως κανένα πρόβλημα. Συνέβη … » (μου ανέφερε το τί έγινε). Τρελλάθηκα. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Έκλαιγα από τη χαρά μου… αν δεν ήταν αυτό θαύμα!
Αλλά δεν ήταν και το μόνο… πριν λίγα χρόνια, φοιτητής στην θεολογική σχολή του πανεπιστημίου, είχαμε εξετάσεις στο μάθημα της «Αγιολογίας». Ο καθηγητής αυστηρότατος, όχι απλά αυστηρός, καλή του ώρα όπου και να’ναι! οι βαθμοί που έβαζε: το μέγιστο 7. Η εξέταση προφορική. Ήρθε η σειρά μου να με εξετάσει. Και άρχισε: πες μου για το μαρτύριο του Πολυκάρπου, πες μου για το έργο/τα έργα του Πολυκάρπου κλπ. Εκείνη την ώρα μπορεί εξωτερικά να φαινόμουν αγέλαστος, μέσα μου όμως φώναζα «σ’ευχαριστώ άγιε μου Πολύκαρπε, σ’ευχαριστώ». Ο καθηγητής ρωτούσε κι εγώ απαντούσα, δίχως τέλος. Ακόμα και πράγματα για τον άγιο Πολύκαρπο που δεν τα έγραφε το σύγγραμα με ρώτησε κι εγώ απάντησα. Ένα χαμόγελο φάνηκε στα χείλη του, και μου λέει «σας ευχαριστώ, τελειώσαμε». Πέρασαν οι μέρες, βγήκαν τα αποτελέσματα. Βαθμός μου στην «Αγιολογία»: οκτώ (8)! ο μεγαλύτερος που είχε δώσει ποτέ!
Κι εννοείται ότι αυτά είναι ελάχιστα από τα καλά που μου έχει προσφέρει ο άγιος Πολύκαρπος από την ημέρα της «γνωριμίας» μας…
Η/Υ ΠΗΓΗ:
veliotis.wordpress.com
Παράβαλε και:
23 Φεβρουαρίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος Πολυκάρπου, επισκόπου Σμύρνης: Συναξάριον, Υμνολογική εκλογή, Ασματική Ακολουθία, Παρακλητικός Κανών.
Αγίου Πολυκάρπου Σμύρνης – Επιστολή προς Φιλιππισίους.
23 Φεβρουαρίου, ο Αγιος Πολύκαρπος – λόγος του Μακαριστού Επισκ. Διονυσίου Λ. Ψαριανού, Μητροπ. Σερβίων και Κοζάνης.
23 Φεβρουαρίου, μνήμη και του Αγίου Νέου Ιερομάρτυρος Λαζάρου του εν Τριπόλει: Βίος, Ακολουθία.
