Φανερωμένη: Ο τελευταίος σταθμός του Ιερομ. Αθανασίου Χαμακιώτη – Νεκταρίου, Μυτροπ. Αργολίδος.

«Τοις ερημικοίς ζωή μακαρία εστί, θεϊκώ έρωτι πτερουμένοις»

Το Σεπτέμβριο του 1963 ο γέροντας εγκαταστάθηκε πλέον στο ι. ησυχαστήριο, που με τόσους κόπους και θυσίες ίδρυσε. Γράφει ο π. Α. Ρ.:

«Ο μακαριστός Γέροντας ήθελε ολόκαρδα την ίδρυσι του Ησυχαστηρίου και τη χάρηκε! Με καθολική εκδαπάνησι των ψυχοσωματικών δυνάμεών του στήριξε την ίδρυσι και συγκρότησι της Ιεράς Αδελφότητος, η οποία εγκαταβίωσε στη Μονή και σκεπάστηκε κάτω από την πνευματική σκέπη του πνευματικού Πατέρα της.
«Οι οσιώτατες Αδελφές στάθηκαν με σεβασμό, εμπιστοσύνη, αφοσίωσι και αγάπη κοντά του και μέχρι την τελευταία επίγεια πνοή του έκαμαν τον αγώνα της υπακοής τους προς τον άγιο Πατέρα τους».
Βεβαίως, κάθε ξεκίνημα έχει τις δυσκολίες του. Οι συνθήκες ήταν δύσκολες. Ο χώρος μικρός. Τα κελλιά ελάχιστα. Και ο ναός του αγίου Γεωργίου πολύ μικρός. Ήδη από το 1961 είχε αρχίσει να κτίζεται το καθολικό της μονής. Ο γέροντας αγαπούσε και ευλαβείτο πολύ την Παναγία, την υπηρέτησε τόσα χρόνια και ήθελε να το αφιερώσει σ’ Αυτήν. Προηγουμένως ρώτησε τη γερόντισσα, η οποία πρότεινε να το αφιερώσουν στον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο. Ο γέροντας είπε:
-Όχι, παιδί! Έχουμε πιο πάνω τον «αφέντη» (έτσι ονόμαζε τον άγ. Ιωάννη).
Πράγματι, σε μικρή απόσταση από το ησυχαστήριο, ανάμεσα στα πεύκα, βρίσκεται το γραφικό εκκλησάκι του αγ. Ιωάννου, που αναφέρεται ότι η οικοδομή του πρώτου κτίσματος ανάγεται στον 10ο αιώνα.
Έτσι το καθολικό της Μονής αφιερώθηκε στην Παναγία τη Φανερωμένη, και γιορτάζει στις 23 Αυγούστου, ημέρα της αποδόσεως της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, τα «εννιάμερα» όπως λέει ο λαός.

Από το βιβλίο: Ιερομόναχος Αθανάσιος Χαμακιώτης, 1891-1967. Του Αρχιμ. (και νυν Μητροπ. Αργολίδος) Νεκταρίου Αντωνοπούλου.
Εκδόσεις, Ακρίτας. Αθήναι 1998.

Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.

Κατηγορίες: Ιστορικά, Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.