Όταν ο μέγας Αρσένιος έμενε στον Κάνωπο, ο οποίος είναι μία από τις εφτά εκβολές του Νείλου, ήρθε από τη Ρώμη μία συγκλητική πάρα πολύ πλούσια αλλά και πάρα πολύ ευσεβής. Ο σκοπός του ερχομού της ήταν να δει τον Αρσένιο, ώστε και η ίδια να ωφεληθεί, και εκείνον να τον φιλοδωρήσει με ευλαβικές προσφορές. Αυτή λοιπόν παρακαλούσε επίμονα τον αρχιεπίσκοπο Θεόφιλο – ο οποίος την είχε δεχτεί και τη φιλοξενούσε – να πείσει τον άγιο να την αξιώσει να τον δει. Εκείνος πήγε, τον επισκέφτηκε και τον παρακάλεσε θερμά, αυτός όμως δεν δεχόταν, αν και ο αρχιεπίσκοπος πρόσθεσε στα επιχειρήματά του και τον κόπο του μεγάλου ταξιδιού της γυναίκας και δοκίμασε με αυτό να κάμψει τον Αρσένιο.
Η συγκλητική, όταν το έμαθε αυτό, δεν το άντεξε, γιατί την παρακινούσαν η πίστη και η αγάπη της προς τον όσιο. Παρέβλεψε λοιπόν και τον κόπο και την ντροπή και όλα και ξεκίνησε να πάει να τον δει. Τον βρήκε να είναι έξω από το κελλί του και έπεσε στα πόδια του. Ο άγιος τότε τη σήκωσε με οργή, την κοίταξε και είπε: «Αν θέλεις να δεις το πρόσωπό μου, δες το».
Αυτή κυριεύτηκε από φόβο και ντροπή και δεν μπορούσε ούτε να τον κοιτάξει, και εκείνος συνέχισε: «Δεν άκουσες από πουθενά για τα έργα μου; Και γι’ αυτά πόθησες να έρθεις σ’ εμένα; Και πώς πήρες θάρρος να υποστείς τόσο μεγάλο ταξίδι και να φτάσεις εδώ; Δεν ξέρεις ότι είσαι γυναίκα και δεν σου επιτρέπονται τα ταξίδια; Αλλά, φαίνεται, σου πέρασε από το μυαλό να επιστρέψεις πάλι στη Ρώμη και να ανακοινώσεις και στις άλλες γυναίκες ότι είδες τον Αρσένιο και από εκεί και πέρα να γεμίσεις τη θάλασσα γυναίκες που δεν θα παύουν ποτέ να μας επισκέπτονται». Αυτή του απάντησε: «Δεν θα αφήσω, πάτερ, με τη βοήθεια του Θεού, καμία γυναίκα να έρθει εδώ. εσύ όμως μην παύεις να προσεύχεσαι για εμένα και να με θυμάσαι». «Αντίθετα», είπε ο άγιος, «προσεύχομαι στον Θεό να σβηστεί η «θύμησή σου από την καρδιά μου».
Όταν το άκουσε αυτό εκείνη, στενοχωρήθηκε πάρα πολύ, την έπιασε πυρετός και αποφάσισε να επιστρέψει στην Αλεξάνδρεια. Μόλις το πληροφορήθηκε ο αρχιεπίσκοπος, πήγε αμέσως να τη δει. Όταν τη ρώτησε και έμαθε την αιτία της αρρώστιας, της μίλησε με πραότητα και καλοσύνη. «Δεν έπρεπε», της είπε, «να στενοχωρηθείς τόσο πολύ με αυτά που σου είπε. γιατί δεν τα είπε από απέχθεια, αλλά από καθαρή διάθεση ασφάλειας. Άλλωστε και εσύ δεν αγνοείς τι πολέμους συνηθίζει να ξεσηκώνει ο πονηρός μέσω των γυναικών σε όσους διάλεξαν να υπηρετούν τον Θεό. Γι’ αυτό ο γέροντας σου είπε ό,τι σου είπε.δεν θα πάψει όμως να προσεύχεται αδιάκοπα όχι μόνο για τη δική σου ψυχή αλλά και για όλους τους χριστιανούς».
Με τα λόγια αυτά η γυναίκα θεραπεύτηκε από τη λύπη και γύρισε στον τόπο της.
Από το βιβλίο: Ευεργετινός: «Ήτοι Συναγωγή των θεοφθόγγων ρημάτων και διδασκαλιών των θεοφόρων και αγίων πατέρων, από πάσης γραφής θεοπνεύστου συναθροισθείσα.»
Τόμος 2-ος. μετάφραση (Νεοελληνική απόδοση): Δ. Χρισταφακόπουλος
Εκδόσεις, Το Περιβόλι της Παναγίας, 2001
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
