Στα κοινόβια όλης σχεδόν της Ανατολής οι αδελφοί υπηρετούν διαδοχικά με την εβδομάδα στα μαγειρεία και στα άλλα καθήκοντα, έτσι ώστε και να ξεκουράζονται και να εκπληρώνουν τον νόμο της αγάπης με το να υπηρετούν ο ένας τον άλλον. Όταν συμπληρωθεί η εβδομάδα, την αναστάσιμη μέρα, δηλαδή την Κυριακή, μετά την ακολουθία του Όρθρου, παραδίνουν τα σκεύη της εργασίας καταγραμμένα στους άλλους που έχουν σειρά να υπηρετήσουν. Εκείνοι τα παίρνουν, και τόση φροντίδα προσπαθούν να δείχνουν για τη φύλαξή τους, μην τυχόν κάτι από αυτά χαθεί ή σπάσει, όση ταιριάζει να έχουν αυτοί στους οποίους εμπιστεύονται σκεύη ιερά και αφιερωμένα στον Θεό. Είναι έτοιμοι δηλαδή να δώσουν λόγο όχι μόνο στον οικονόμο της μονής, αλλά και στον Θεό, αν από αμέλεια ή ραθυμία τύχει να σπάσει ή να χαθεί κάτι από αυτά. Και για επιβεβαίωση των λόγων μου θα διηγηθώ κάτι που είδα με τα ίδια μου τα μάτια.
Την εβδομάδα κάποιου αδελφού πέρασε ο οικονόμος και είδε λίγους κόκκους φακής ριγμένους στη γη. Δεν αδιαφόρησε όμως σαν να ήταν ασήμαντο το πράγμα, αλλά μάλωσε πολύ τον αδελφό που υπηρετούσε εκείνη την εβδομάδα και του έβαλε επιτίμιο, επειδή παραμέλησε πράγματα αφιερωμένα στον Θεό και καταπατούσε τη συνείδησή του. Με τόση δηλαδή πίστη και φροντίδα τα φροντίζουν και τα τακτοποιούν όλα, ώστε φυλάγουν με πολλή προσοχή και αυτά που σ’ εμάς φαίνονται τιποτένια και αξιοκαταφρόνητα, όπως, για παράδειγμα, ένα δοχείο αφημένο αλλού να το βάλουν στη θέση του ή ένα σκεύος πεσμένο να το μαζέψουν, πιστεύοντας ότι και γι’ αυτό θα έχουν ανταμοιβή από τον Κύριο και Θεό.
Σε όλη λοιπόν την Ανατολή ισχύουν αυτές οι διατάξεις των εβδομάδων, όπως είπα. Στους Αιγύπτιους όμως οι διακονητές δεν αλλάζουν καθόλου, αλλά ο καθένας, στην υπηρεσία στην οποία θα αποδειχθεί κατάλληλος, σε αυτήν παραμένει χωρίς να αντικατασταθεί για όσον καιρό μπορεί και δεν τον εμποδίσουν τα γηρατειά ή κάποια αρρώστια. Η φροντίδα μάλιστα του μαγειρείου ανατίθεται σε έναν από τους πιο άξιους αδελφούς, όσο αυξάνεται η αρετή του και τον βοηθούν οι σωματικές του δυνάμεις.
Από το βιβλίο: Ευεργετινός: «Ήτοι Συναγωγή των θεοφθόγγων ρημάτων και διδασκαλιών των θεοφόρων και αγίων πατέρων, από πάσης γραφής θεοπνεύστου συναθροισθείσα.»
Τόμος 2-ος. μετάφραση (Νεοελληνική απόδοση): Δ. Χρισταφακόπουλος
Εκδόσεις, Το Περιβόλι της Παναγίας, 2001
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
